Δεν είναι κανόνας...ξέρω...υπάρχουν και εξαιρέσεις...και οι εξαιρέσεις πάντα αναιρούν τον κανόνα!
Μα πλειοψηφικά έτσι αποδεικνύεται..πως εάν κάποιος-α σε πληγώσουν μια φορά...θα έρθει κι η επόμενη, αλλά η επόμενη θα πονάει περισσότερο...γιατί ενώ την πρώτη φορά η καρδιά σου θρυψαλιάστηκε και στη συνέχεια προσπάθησε να ενώσει τα κομμάτια της με τον καιρό, για να αρχίσει πάλι να ''χτυπά'' και να αισθάνεται...
την επoμένη οι πληγές που φαινομενικά είχε επουλώσει θα ''ανοίξουν'' περισσότερο..... στην ανάμνηση των παλιών...
και τότε αναρωτιέσαι...αξίζει τελικά να δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία;
Αξίζει να ζεις με τον φόβο...μήπως...ζήσεις κάτι σε επανάληψη;
Να δίνεις το ''εισιτήριο'' της καρδιάς σου στο άτομο που σε πλήγωσε;
Αν και δεν συμφωνώ με τις δεύτερες ευκαιρίες, έχω μάθει να τις δίνω όταν το θέλω...και όταν νιώθω πως θα το ζήσω σαν να είναι η πρώτη φορά και όχι η δεύτερη κατ' επανάληψη...γιατί αν ζω με τον φόβο....και υποσυνείδητα το έχω τελειώσει μέσα μου...αργά η γρήγορα η δεύτερη ευκαιρία θα αποδειχτεί ατελέσφορη..και όχι γιατί θα φταίει ''ο άλλος''..αλλά εγώ...με την προκατειλημμένη μου στάση απέναντί του...
Εάν τελειώνεις κάτι μέσα σου και στο μυαλό σου..αργά ή γρήγορα θα τελειώσει και στην πραγματικότητα γιατί θα σε χειραγωγούν οι σκέψεις σου και ο φόβος σε κάθε σου κίνηση...
Σκέψου πως η ζωή σου έχει δώσει δεύτερες ευκαιρίες...εσύ γιατί να μην δώσεις σε άτομα που την αξίζουν;
Μετά από μια πληγή, η καρδιά σου και ο οργανισμός σου θωρακίζονται...
έτσι και οι σχέσεις....μπορεί τελικά να αποδειχτούν πιο δυνατές την επόμενη φορά που θα ''τις δοκιμάσεις''..
Το μόνο που χρειάζεται; Αμφίδρομη θέληση!!!