Δεν ξέρω τι συνέβη με μένα....αλλά είναι λες και από την μέρα που γεννήθηκα μου δόθηκε μία λίστα με όσα πρέπει να καταφέρω στο κομμάτι ''σχολείο, σπουδές και επαγγελματική ζωή''...και δεν βρήκα ποτέ την ησυχία μου..όχι από τους άλλους...μα από τον ίδιο μου τον εαυτό...
Είμαι άρρωστη...το ξέρω...θέλω να ξεχωρίζω σε ό,τι αφορά αυτό το κομμάτι..δεν θέλω να είμαι πρώτη βαθμολογικά...μα εξουσιαστικά....θέλω αυτό που σκέφτομαι εγώ και θα το προμοτάρω...να το προμοτάρω καλύτερα από όλους γιατί θα παρουσιάσω και κάτι διαφορετικό από τους άλλους....
Ζω....όλως παραδόξως έχω απαιτήσεις και από τον εαυτό μου να διασκεδάζει και να περνάει καλά.....γουστάρει να βγαίνει...να χορεύει και μέσα σε όλα να έχει ελεύθερο χρόνο να χαζομαρεύει όπως όλοι....
Θέλω μέχρι τα 25 να έχω δυο πτυχία και ένα μεταπτυχιακό.....όχι για τα κωλόχαρτα...δεν θα θαυμάζω..τις γνώσεις που αντιπροσωπεύουν θέλω να αποκτήσω....ξέρεις γιατί; όχι για να το παίζω έξυπνη..μα με γεμίζει ..με γεμίζει γιατί αν ο Θεός ή ό,τι πιστεύεις...μου δώσει την υγεία και την ευκαιρία να ολοκληρώσω επιτυχώς αυτά τα συν δύο χρόνο..θα μου δώσει την ευκαιρία να ζήσω αυτό που κάθε μέρα με κάνει να χαμογελάω στον ύπνο μου...
Κάποιος αγαπημένος μου είπε πως ζω για να δουλεύω...μα δεν πρόλαβα να του απαντήσω πως παρά τις στερήσεις..παίρνω ζωή...από το όνειρό μου....και από ό,τι προσφέρω μέχρι τώρα...
Ξέρω..η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη..και το μόνο που καταφέρνω είναι να απαξιώνω την προσωπική μου ζωή..να την παραγκωνίζω και να μην τη ζω....ΝΑΙ..αυτή είναι θύμα των ονείρων μου..συγκεκριμένη η συναισθηματική μου ζωή...γιατί προσωπική ζωή και διασκέδαση έχω...
μα ξέρεις τι πιστεύω;
Θέλω να είμαι κύριος του εαυτού μου.......εγώ να αποφασίζω πότε θα διαβάσω..πότε θα δουλέψω..πότε θα κοιμηθώ και πότε θα πάω για δουλειά....
Να είμαι το αφεντικό ΜΟΥ.....στην Ελλάδα ζούμε..δεν γίνονται αυτά....αλλά πιστεύω πως αν το παλέψω θα το καταφέρω...γιατί λένε επίσης πως αν οραματίζεσαι διαρκώς τον εαυτό σου κάπως στο μέλλον...και πιστέψεις στο όραμα..θα το υλοποιήσεις κιόλας...και πλέον αφιερώνω και τον χρόνο που ΘΕΛΩ ΚΑΙ στο συναίσθημα......το άγχος για επιτυχία. ξέρω, ποτέ δεν θα φύγει, είναι μια αθεράπευτη ''ασθένεια''...μα θα έχω κάποιον πλάι μου..που το άγχος αυτό θα μου μετατρέπει σε δημιουργικό..θα μοιράζομαι μαζί του την επιτυχία....
Και ξέρεις κάτι; Μακάρι να τον έχω συνοδοιπόρο μέχρι να φτάσω εκεί...να απολαύσουμε μαζί τους καρπούς της....και θέλω να ξέρει..πως αν είμαι σκληρή με τον εαυτό μου...θα είμαι σκληρή και με εκείνον....
Γιατί όπως πιστεύω στον εαυτό μου..πιστεύω και σε εκείνον....
Αν έχεις αντοχές να μου δίνεις ενέσεις συναισθήματος στην φορτική καθημερινότητά μου..θα τις δεχτώ με ευχαρίστηση................!!
Σκέφτηκες ποτέ γιατί εμμένω σε αυτό το όνειρο με τόσο ''ιδρώτα''; Γιατί αυτό το όνειρο είναι ο δρόμος και για άλλα όνειρα..λιγότερο βαρετά και περισσότερο ξένοιαστα....
Μέχρι τότε...ευχαριστώ την οικογένεια μου για την συναισθηματική και υλική της υποστήριξη σε κάθε μου αντίστοιχο βήμα..και εκείνον..τον μυστήριο τύπο..που εννέα μήνες τώρα αντέχει το ψώνιο μου, την περιέργειά μου...και εμένα...
Είμαι άρρωστη...το ξέρω...θέλω να ξεχωρίζω σε ό,τι αφορά αυτό το κομμάτι..δεν θέλω να είμαι πρώτη βαθμολογικά...μα εξουσιαστικά....θέλω αυτό που σκέφτομαι εγώ και θα το προμοτάρω...να το προμοτάρω καλύτερα από όλους γιατί θα παρουσιάσω και κάτι διαφορετικό από τους άλλους....
Ζω....όλως παραδόξως έχω απαιτήσεις και από τον εαυτό μου να διασκεδάζει και να περνάει καλά.....γουστάρει να βγαίνει...να χορεύει και μέσα σε όλα να έχει ελεύθερο χρόνο να χαζομαρεύει όπως όλοι....
Θέλω μέχρι τα 25 να έχω δυο πτυχία και ένα μεταπτυχιακό.....όχι για τα κωλόχαρτα...δεν θα θαυμάζω..τις γνώσεις που αντιπροσωπεύουν θέλω να αποκτήσω....ξέρεις γιατί; όχι για να το παίζω έξυπνη..μα με γεμίζει ..με γεμίζει γιατί αν ο Θεός ή ό,τι πιστεύεις...μου δώσει την υγεία και την ευκαιρία να ολοκληρώσω επιτυχώς αυτά τα συν δύο χρόνο..θα μου δώσει την ευκαιρία να ζήσω αυτό που κάθε μέρα με κάνει να χαμογελάω στον ύπνο μου...
Κάποιος αγαπημένος μου είπε πως ζω για να δουλεύω...μα δεν πρόλαβα να του απαντήσω πως παρά τις στερήσεις..παίρνω ζωή...από το όνειρό μου....και από ό,τι προσφέρω μέχρι τώρα...
Ξέρω..η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη..και το μόνο που καταφέρνω είναι να απαξιώνω την προσωπική μου ζωή..να την παραγκωνίζω και να μην τη ζω....ΝΑΙ..αυτή είναι θύμα των ονείρων μου..συγκεκριμένη η συναισθηματική μου ζωή...γιατί προσωπική ζωή και διασκέδαση έχω...
μα ξέρεις τι πιστεύω;
Θέλω να είμαι κύριος του εαυτού μου.......εγώ να αποφασίζω πότε θα διαβάσω..πότε θα δουλέψω..πότε θα κοιμηθώ και πότε θα πάω για δουλειά....
Να είμαι το αφεντικό ΜΟΥ.....στην Ελλάδα ζούμε..δεν γίνονται αυτά....αλλά πιστεύω πως αν το παλέψω θα το καταφέρω...γιατί λένε επίσης πως αν οραματίζεσαι διαρκώς τον εαυτό σου κάπως στο μέλλον...και πιστέψεις στο όραμα..θα το υλοποιήσεις κιόλας...και πλέον αφιερώνω και τον χρόνο που ΘΕΛΩ ΚΑΙ στο συναίσθημα......το άγχος για επιτυχία. ξέρω, ποτέ δεν θα φύγει, είναι μια αθεράπευτη ''ασθένεια''...μα θα έχω κάποιον πλάι μου..που το άγχος αυτό θα μου μετατρέπει σε δημιουργικό..θα μοιράζομαι μαζί του την επιτυχία....
Και ξέρεις κάτι; Μακάρι να τον έχω συνοδοιπόρο μέχρι να φτάσω εκεί...να απολαύσουμε μαζί τους καρπούς της....και θέλω να ξέρει..πως αν είμαι σκληρή με τον εαυτό μου...θα είμαι σκληρή και με εκείνον....
Γιατί όπως πιστεύω στον εαυτό μου..πιστεύω και σε εκείνον....
Αν έχεις αντοχές να μου δίνεις ενέσεις συναισθήματος στην φορτική καθημερινότητά μου..θα τις δεχτώ με ευχαρίστηση................!!
Σκέφτηκες ποτέ γιατί εμμένω σε αυτό το όνειρο με τόσο ''ιδρώτα''; Γιατί αυτό το όνειρο είναι ο δρόμος και για άλλα όνειρα..λιγότερο βαρετά και περισσότερο ξένοιαστα....
Μέχρι τότε...ευχαριστώ την οικογένεια μου για την συναισθηματική και υλική της υποστήριξη σε κάθε μου αντίστοιχο βήμα..και εκείνον..τον μυστήριο τύπο..που εννέα μήνες τώρα αντέχει το ψώνιο μου, την περιέργειά μου...και εμένα...
Μια άγνωστη.........
