Οι γυναίκες που ξέρουν πότε πρέπει να φύγουν

Είναι αυτές που πάλεψαν για την δυναμικότητα και την ανεξαρτησία τους...
Δύο αρετές που τις έχασαν και βρέθηκαν στο πάτο για καιρό, παλεύοντας με νύχια και με δόντια να τις ανακτήσουν.
Αυτές που πρεσβεύουν πως "τα λάθη θα σε διδάξουν" και πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός κι ας συγκλίνει στις επιθυμίες.
Αυτές που δεν μπορείς να τις δεσμεύσεις με μια ταμπέλα....σχέσης.
Αυτές που τα "όχι" και τα "μη" τα ακούνε ως προτροπές.
Αυτές που δεν θα σου γκρινιάξουν..δεν θα σου πουν αν φταις σε κάτι...αν έκανες κάπου λάθος και τις πλήγωσες...θα σε αφήσουν ελεύθερο να κάνεις τις επιλογές σου και να κρίνεις  μόνος σου αν φέρθηκες σωστά,
γιατί πιστεύουν πως η πιο σωστή επιλογή είναι αυτή που έκανες από μόνος σου και όχι αυτή που σου υπέδειξαν.
Θα περιμένουν..θα κάνουν για λίγο υπομονή..όχι γιατί σε έχουν ανάγκη..ανάγκη δεν έχουν κανέναν..μα γιατί πιστεύουν πως ο κάθε άνθρωπος θέλει το χρόνο του.
Αν δουν όμως πως αυτός ο λογικός,για εκείνες, χρόνος εξαντλήθηκε, φεύγουν...σιωπηλά και διακριτικά...
Μα η απουσία τους φίλε μου θα κάνει τόσο θόρυβο στη ζωή σου..γιατί καταβάθως ξέρεις...
πως ΑΥΤΕΣ τις γυναίκες...δεν τις βρίσκεις κάθε μέρα στη ζωή σου.
Κι ας πιστεύεις πως είναι νωρίς ακόμα

Είμαστε κι εμείς οι τρελές που ξέρουμε να ΖΟΥΜΕ

Υπάρχουμε κι εμείς οι τρελές...

Δεν θα μας καταλάβεις μεμιάς, γιατί αρχικά είμαστε σοβαρές κι απρόσιτες, κλεισμένες σαν όστρακα.

Κοινωνικές, αλλά μέχρι εκεί.

Όταν ξεκλειδωθούμε όμως θα νιώσεις την τρέλα μας στο πετσί σου....θα ΖΕΙΣ μαζί μας και θα αναπνέεις..και θα θες να μυηθείς στον κόσμο μας..θα ζηλέψεις και θα θες κι εσύ να γευτείς την γεμάτη εκπλήξεις καθημερινότητά μας.

Δεν γονατίζουμε εύκολα..είμαστε εδώ να αντιμετωπίσουμε ό.τι έρθει..χωρίς ταμπέλες και προκαταλήψεις..

Ζούμε και μαθαίνουμε..δεν μαθαίνουμε για να ζούμε.

Μια μέρα χωρίς γέλιο για εμάς, είναι μία μέρα που δεν ζήσαμε..που πετάξαμε άσκοπα στο βωμό του χθες.

Μια μέρα με ΠΡΕΠΕΙ, είναι μια θηλιά για εμάς στο λαιμό.

Μην μας καλουπώσεις..μην μας περιορίσεις..θα βρούμε το χώρο και το χρόνο και θα φύγουμε μεμιάς.

Δεν μας πάνε τα νορμάλ μωρε..αφού σου είπα..γεννηθήκαμε τρελές..

Κι αυτή είναι η δύναμή μας..η Τρέλα μας  και δεν ντρεπόμαστε καθόλου γι'αυτό!

Στα δεσμά σου πάντα θα επιστρέφεις...εκούσια(!)

Ο μεγαλύτερος παραλογισμός του 20ου αιώνα (ίσως και πιο πριν) είναι πως οι άνθρωποι ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ(!) να μείνουν εκεί που τους περνάνε μια θηλιά στο λαιμό, εκεί που καταπιέζονται και δεν περνούν καλά, κάνοντας συλλογή από απωθημένα, τα οποία παλεύουν μετά από χρόνια να "ζήσουν" αργοπορημένα, αναζητώντας λαίμαργα τη διέξοδο που δεν βρήκαν για χρόνια.

Έτσι δημιουργούν φαύλους κύκλους..ανοίγοντας και κλείνοντάς τους επιπόλαια και άκριτα, γιατί πάντα θα επιστρέφουν στη θηλιά που τους πέρασαν, με το άλλοθι ότι με αυτήν έμαθαν να ζουν και με αυτήν συνήθισαν.

Αν τύχει και βρουν κάπου να τους "πουλάνε" ελευθερία..θα τρομάξουν...θα μείνουν(για λίγο) αλλά παράλληλα θα παλεύουν να φύγουν, θα επιδιώξουν να πείσουν τον εαυτό τους, πως πρόκειται για ένα καλοστημένο marketing που μόλις υπογράψουν θα εφαρμοστούν τα ψιλά γράμματα, που δεν είχαν παρατηρήσει...

Κι αν τελικά ανακαλύψουν πως αυτό που τους πουλούσαν ήταν ατόφιο και αυθεντικό...θα αντιληφθούν πως είναι πλέον αργά και πως σπάνια ανακαλύπτεις τέτοιες "προσφορές"..

Αν και (μεταξύ μας) την ελευθερία, λίγοι την εκτίμησαν και την αξιοποίησαν σωστά..οι περισσότεροι την παρερμήνευσαν και τη καταχράστηκαν..

Σκέψου πως και ο Πλάτωνας  αναφέρει στην "Πολιτεία" πως η δημοκρατία κατέληξε αναρχία..γιατί η ελευθερία που  δόθηκε στο λαό, καταχράστηκε και ΕΠΕΛΕΞΕ ξανά εκούσια την χειραγώγησή του.

Όταν όμως στερούνταν ελευθερίας ..φαινομενικά επαναστατούσαν με το άλλοθι ότι "φταίνε οι άλλοι"..

Άραγε...ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

Είναι κι αυτές οι γυναίκες...

Είναι κι αυτές οι γυναίκες που ντρέπεσαι να τις μιλήσεις, να τις πλησιάσεις ή να τις προσεγγίσεις ακόμα κι αν τις ξέρεις.
Είναι αυτές που δεν πέφτουν με κοπλιμέντα, ούτε το παίζουν ντίβες..
Είναι απλά αυτές που εκπέμπουν δυναμισμό και ανεξαρτησία, δύσκολη να την χαλιναγωγήσεις..γιατί δεν κάνουν εκπτώσεις στα θέλω τους, άλλα ούτε απαιτούν και προσδοκούν να λάβουν.
Δεν ψάχνουν το ουτοπικό και το απόλυτο με τους ατελείωτους κοιλιακούς και το θεληματικό πιγούνι, μα ψάχνουν μια παρουσία να τους επιβληθεί..όχι επικαλούμενη την εξουσία και τη μυική δύναμη...
Αλλά εγκεφαλικά...όλη τους η "αδυναμία" βρίσκεται εκεί...
Θα υποταχτούν στην εγκεφαλική δύναμη..στο χαλιναγωγημένο χαρακτήρα και στα δυνατά θέλω.
Θα μείνουν σε Αυτόν που θα διεκδικήσει τη προσοχή τους και τη σοβαρή τους αντιμετώπιση...χωρίς παιχνίδια και διπλά μηνύματα.
Αυτές οι γυναίκες δεν διεκδικούνται με την τεχνική του γραμματόσημου,δεν απαιτούν χρόνο και κόπο και δεν θα το παίξουν τάχα δύσκολες.
Γι'αυτές τις γυναίκες το μόνο που θα χρειαστείς είναι αποφασιστικότητα, αυθεντικό χαρακτήρα και ξεκάθαρες κουβέντες.

Όταν ξέρω ποιος είμαι και τι θέλω

Όταν φτάσεις στο σημείο να ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις..δεν θα μπορώ να μαντέψω την ηλικία σου..
Γιατί σ'αυτή τη θέση σε φτάνουν οι καταστάσεις και οι εμπειρίες..από άποψη ποιότητας και όχι ποσότητας και η ηλικία δεν μου λέει τίποτα σε αυτό, παρά μόνο έναν αριθμό.
Όταν όμως φτάσεις σε αυτή τη θέση αντιλαμβάνεσαι πολλά και η ζωή σου καταλαβαίνεις πως έχει αλλάξει ριζικά.
Αντιλαμβάνεσαι πως δεν αξίζεις τίποτα λιγότερο, από αυτό που σε κάνει να νιώθεις καλά,
Πως οι στιγμές για παιχνιδάκια, πείσματα και γραμματόσημα σε άφησαν κατά καιρούς,
Πως ό.τι έχεις να πεις..το λες χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, γιατί μόνο με το να είσαι ειλικρινής μπορείς να κοιτάς τον άλλον στα μάτια..
Πως δεν έχεις τίποτα να περιμένεις κι από κανέναν..καθώς ο καθένας είναι αυτάρκης, ώστε να προσφέρει στον εαυτό του, όσα επιθυμεί.
Πως δεν ψάχνεις το άλλο σου μισό, γιατί είσαι ολοκληρωμένος από μόνος σου άνθρωπος, παρά μόνο θες έναν άνθρωπο να μοιραστείς την τρέλα που κουβαλάς..κι ας ξέρεις πως  αντίστοιχα τρελοί κι εξίσου θαρραλέοι συνοδοιπόροι σπάνια ανιχνεύονται σε κοινή πορεία.
Πως δεν μπορείς με ανθρώπους που θέλουν να σε καλουπώσουν και να σε κλείσουν στα τείχη τους..
Πως κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει ό.τι θέλει και πως δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους..
Και τέλος ξέρεις πως όσοι επιλέξουν να φύγουν από τη ζωή σου...θα είναι καλά και χωρίς εσένα..αν και βαθιά μέσα σου γνωρίζεις πως τόσο γαμάτο άτομο..όσο εσένα, δύσκολα θα βρουν ;)
Ξέρεις λοιπόν πως η ζωή είναι ρευστή και κυλάει διαρκώς..έτσι, όπως εκείνη δεν σταματά να ρέει ποτέ, έτσι κι εσύ κάνεις κουπί μαζί της...όχι πηγαίνοντας πιο αργά ή πιο γρήγορα..αλλά στον ίδιο ρυθμό..
Γιατί αν πας πιο αργά..θα χάσεις στιγμές..κι αν πας πιο γρήγορα..πάλι θα χάσεις στιγμές..από τη βιασύνη σου να προσπεράσεις..
So..Chill out...and LIVE your life
Κι αν δεν έχεις μάθει ακόμη τι θες και ποιος είσαι..μην ανησυχείς..θα σου συμβεί σε ανύποπτο χρόνο

Όταν τα έχεις όλα, σκέφτηκες τι φοβάσαι να χάσεις περισσότερο;

"Χάνω", μία λέξη που ίσως δεν θα επιθυμούσε κανείς στο λεξιλόγιό του...
Μα σκέψου πως χάνοντας, μάθαμε και εκτιμήσαμε την αξία κάποιων πραγμάτων και κυρίως, κάποιων ανθρώπων..
Όταν έχεις λοιπόν τα πάντα δεν εκτιμάς, όσο θα έπρεπε, δεν ζυγίζεις...δεν σκέφτεσαι...απλά απολαμβάνεις την αφθονία που σου δόθηκε απλόχερα..και ίσως σε αυτή την αφθονία αδικήσεις πρόσωπα και καταστάσεις.
Όταν τα χάσεις όμως όλα...λίγα θα είναι αυτά που θα σε πονέσουν περισσότερο για την απώλειά τους και όχι η γενική αίσθηση της ήττας...
Γι' αυτό πριν χάσεις..σκέψου " τι θα σε πονούσε να χάσεις περισσότερο;"
Τότε ίσως ζυγίσεις πιο σωστά..και λάβεις πιο σωστές αποφάσεις, πριν χρειαστεί να χάσεις...πριν ακούσεις το "game over,thank you for playing".

Όταν φοβάσαι τα θέλω..και επανέρχεσαι στα πρέπει

Θέλω και πρέπει.
Πρέπει και θέλω.
Δύο λέξεις..τόσα διλήμματα.
Κι όμως το "πρέπει" το επέλεξαν πολλοί και στο βωμό του θυσίασαν τα θέλω τους...το λόγο που η καρδιά τους ανέβαζε παλμούς και η ανάσα τους δυνάμωνε..
Τα άφησαν στην άκρη..νόμιζαν πως μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά..πως ήταν ο ενθουσιασμός της στιγμής..ένα θέλω που θα περάσει αν δεν έρχονται σε τριβή μαζί του..
Μα να σου πω ένα μυστικό;
Ποτέ δεν ξεχνάς το "εκεί" που η καρδιά σου ανέβαζε παλμούς και η τρέλα άγγιζε κόκκινο..
Δεν χρειάζεται να καταλάβεις τώρα..ζήσε στο πρέπει σου και η καθημερινότητα και οι..παλμοί σου, θα σου απαντήσουν από μόνα τους πως ΠΡΕΠΕΙ να ζεις μια πραγματικά ελεύθερη ζωή ...και πως τα θέλω σου δεν γίνεται να τα κάνεις να σωπάσουν ες αεί...πάντα θα σε ωθούν σε παράξενα μονοπάτια...εσύ επιλέγεις αν θα τα διαβείς μέχρι τέλους..ή αν θα επιστρέψεις στα μέρη που νιώθεις ασφαλής.
Καλή διαδρομή στα πρέπει ή στα θέλω σου λοιπόν