Είμαστε κι εμείς που αντί να ψάχνουμε το άλλο μας μισό.. Ψάχνουμε να κατακτήσουμε την πλήρη ανεξαρτησία μας.. Να μας εξασφαλίσουμε ένα ευοιωνο μέλλον σε μια Ελλάδα της κρίσης και μετά να χτισουμε σχέσεις και παντρειες...
Αν δεν μπορείς να ζήσεις ανεξάρτητος, δεν θα μπορέσεις να είσαι ένα ολόκληρο από μονος σου.. Πάντα θα εξαρτάσαι από ένα άλλο μισό που όταν θα φεύγει, θα σε κάνει να χάσεις πάλι τις ισορροπιες σου και να ξαναθυμηθεις τους στόχους που εγκατέλειψες για να ζήσεις την προσωπική σου ευτυχία.
Και κάθε φορά θα βλέπεις τον ίδιο κύκλο να επαναλαμβανεται... Και τους στόχους σου να μενούν πίσω..
Φτου κι από την αρχή...
Δεν είπα να γίνεις καριεριστας που δουλεύει ολημερις και οληνυκτις...
Δεν αρέσει σε όλους αυτό... Το ξέρω...
Ειναι δύσκολο να ζεις τις περισσότερες ώρες εργαζόμενος, αντί να πίνεις καφεδιες αραζοντας με τους φίλους σου.
Είναι δύσκολες όμως οι εποχές... Δύσκολοι οι άνθρωποι και η κρίση έχει εισβάλλει παντού... Μυαλά, δουλειές, ψυχές..
Αλλά φίλε μου αν δεν μπορέσεις να σταθείς μόνος στα πόδια σου.. Πώς θα μπορέσεις να στηρίξεις άλλον έναν και να εξασφαλίσεις ενα κοινό μέλλον για "δύο";
Ο μόνος σταθερος παράγοντας κάθε πρωί που ξυπνάς είναι ο ίδιος σου ο εαυτός..
Στήριξε τον... Καντον ανεξάρτητο.. Αγαπησε τον και όταν καταφέρεις να χτίσεις για έναν... Τότε είσαι έτοιμος να χτίσεις και για δύο.. Όχι από ανάγκη.. Αλλά από επιλογή.. Από ελεύθερη βούληση
