Ελλάδα που για άλλη μια φορά χωρίστηκες...

Ελλάδα που για άλλη μια φορά χωρίστηκες στους μεν και στου δε... Που για άλλη μια φορά έπεσες θύμα προπαγάνδας,  που θόλωσες κατά τη λήψη αποφάσεων και δεν ακουσες τα πράγματα πως είχαν... Που προτίμησες να τ'ακούσεις από στόματα πολιτικών και δημοσιογράφων αντί να διαμορφώσεις την προσωπική σου γνώμη... Που ξέχασες το μήνυμα του χριστιανισμού περί ενότητας και αδελφικής αγάπης και μίσησες κάθετι έξω από τα δικά σου σύνορα.
Ελλάδα που γέννησες γενναίους άνδρες και δημιούργησες άξιο πολιτισμό και ιστορία, ποιος σε θυμάται σε στιγμές ηρεμίας;  Πόσοι γνωρίζουν κάθε σταγόνα αίματος που χυθηκε για να σε κρατήσουν ζωντανή;   Πόσοι σε τιμούν νιώθοντας ανατριχίλα στην όψη της σημαίας που κυματίζει σε κάθε εθνική γιορτή;  Πόσοι γνωρίζουν πραγματικά την ιστορία σου και πόσοι μίλησαν για να σε σώσουν από στιγμές που σε έριχναν στον εξωτερικό οικονομικό έλεγχο;   Όταν καλύπτονται συμφέροντα Ελλάδα μου,  σε ξεχνάνε.. . Κι ας έφθινες...σε ξεχνούσαν..  Κι ας ήσουν υπό τον έλεγχο ξένων χωρών.. Ελάχιστο μπλε κυμάτιζε τότε για να σε σώσει. ..
Τόσες φουστανέλες μάτωσαν γιατί δεν αντέχαν το ζυγό μιας άλλης χώρας κι εσύ δόθηκες απλόχερα το 2010, χωρίς μεγάλη αντίσταση... Χωρίς τη τόση δύναμη που έδειξες μέχρι και σήμερα να έχεις.. Το λαό σου...
Ελλάδα... Εσύ που γνώρισες στην Πέλλα τον Αλέξανδρο,  γιο του Φιλίππου του Β,  θα έμαθες πως έφτασε μέχρι την Υφαση και πως πέθανε στη Βαβυλώνα,  πως λαοί αναμείχθηκαν με δική του προτροπή,  για την αρμονική συνύπαρξη λαών,  πως ήθελε να διδάξει σε όλους το ελληνικό πνεύμα και την ελληνική γλώσσα,  χωρίς να επιβάλλει σε κανέναν να τη μάθει,  γιατί ήθελε ένα κράτος με ελευθερία επιλογής,  με διαφορετικές ταυτότητες που θα ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΝ το ελληνικό πνεύμα.
Ελλάδα εσύ που έζησες το Βυζάντιο,  θα είδες πως παραχώρησες,  πριν αλωθείς από τους Τούρκους,  προνόμια σε λαούς που μελλοντικά σε βοήθησαν όταν το ζήτησες.
Ελλάδα ξερεις πως διδαξες τον Χριστιανισμο και έδωσες αλφάβητο σε άλλους λαούς που δεν είχαν ως τότε την ευκαιρία να γράψουν κι εκείνοι τη δική τους ιστορία.
Ελλάδα εσύ που υμνήθηκες από πολλούς λαούς και έλαβες εύσημα για τον πολιτισμό που δημιούργησες και δεν φοβήθηκες να μοιραστείς,  έδωσες  ευκαιρίες να σε γνωρίσουν.
Ελλάδα εσυ που σε κάθε λαό έσπειρες το ελληνικό πνεύμα που περιμένει να ανθίσει... Να θυμηθεί όσα τότε διδαξες... Σαν το ταξίδι της ψυχής που ανακαλεί στη μνήμη της μόνο όταν δοθούν τα κατάλληλα ερεθισματα.  Μα ο σπόρος δεν ανθίζει μήτε με καταιγίδα μήτε με ξηρασία... Μήτε σε πυρπολημενα,  άγονα εδάφη... Μα σε εδάφη που κυριαρχεί η φροντίδα, η αγάπη  και η συλλογική προσπάθεια..
Ελλάδα, σκέψου να επαναλάβεις την ιστορία που προκάλεσε τον σεβασμό των άλλων κρατών,  να υπερασπιστείς το πραγματικό νόημα του Χριστιανισμού που διδάξαμε και διδαχθήκαμε για να αγαπάμε αλλήλους, να αναδείξεις μεγαλείο ψυχής τώρα που η διχόνοια σπάρθηκε. Θέσε ως πρωταρχικό στόχο να διδάξεις σωστά στα παιδιά σου την Ιστορία σου, κάνοντάς τα να σε αγαπήσουν ουσιαστικά,  ακλόνητα και να σε γνωρίσουν ολοκληρωτικά.
Γιατί όταν τα παιδιά μας σε μάθουν καλά και δεχθούν το ελληνικό πνεύμα που με κοπους διαμόρφωσες,  θα κάνουν  και τους άλλους λαούς να σε αγαπήσουν,  θέλοντας έτσι να σε μιμηθούν και όχι να σε σφετεριστούν..
Ελλάδα γίνε το παράδειγμα προς μίμηση...Γίνε ο Ηγέτης και καθοδήγησε.. Όχι με φωνές μα με πράξεις..  Με Ειρήνη και όχι με μίσος... Δίδαξε με αγάπη την ιστορία σου στα παιδιά σου και στους άλλους λαούς... Δώσε λόγους να σε θαυμάσουν,  ώστε να  δημιουργήσουν τη δική τους ιστορία με τα δικά τους βήματα... Και όχι πατώντας στα δικά σου...
Γιατί δεν δείχνεις σε έναν μικρό αριθμητικά λαό το μεγαλείο σου όπως παλιά;  Ο. Τι δεν πέτυχες με πόλεμο,  το έχτισες περίτρανα με Ειρήνη.
Γέμισε τα παιδιά σου με γνώσεις και αγάπη για ειρηνη και ξερει εκείνη... Θα τα καταφέρει...

Η ηρεμία είναι δύναμη, όχι παθητικότητα

Η ηρεμία είναι δύναμη των λίγων,  μιας και οι περισσότεροι θεωρούν δύναμη την μυική ή τον θυμό και τον τσαμπουκά.  Το να είσαι ήρεμος σημαίνει να έχεις οργανωμένη σκέψη και λεπτούς χειρισμούς,  να ξέρεις να διαχειρίζεσαι με ψυχραιμία τα θέματα που "σκάνε"  στην καθημερινότητά σου και να ξέρεις να επιβάλλεσαι σε έλλογα όντα με τη δύναμη αυτή.
Την ηρεμία σου αυτή φρόντισε να μην την παρερμηνεύσουν με δειλία ή με παθητικότητα... Να έχεις πάντα ψηλά το κεφάλι και να κοιτάς στα μάτια κάθε φορά που θα υπερασπίζεσαι τη θέση σου και θα τοποθετείσαι.. Ποτέ μην κοιτάς χαμηλά,  ποτέ μην είσαι αθόρυβος,  γιατί τότε θα θεωρήσουν πως έχουν δίκιο,  πως μπορούν να σε χειριστούν...
Την δύναμή σου να τη βγάζεις στο βλέμμα και στο λόγο σου... Και κάποιες φορές στη σιωπή σου... Μα ποτέ με βλέμμα χαμηλό.. Αλλά γεμάτο σπίθα,  ζωηρό.. Χωρίς να αφήνεις περιθώρια για αμφιβολίες ως προς τη δύναμή σου. 

Η αλήθεια είναι γνώση.. Μα και κατάρα

Η αλήθεια είναι γνώση,  είναι δύναμη στα χέρια σου που μπορεί να σε καταστρέψει ή να σε οδηγήσει στην κορυφή.  Μπορεί από φόβο να σταματήσεις να εξερευνείς τα μονοπάτια της μα μπορεί και από τόλμη να φτάσεις σε μονοπάτια που δεν τόλμησε κανείς.
Η αλήθεια είναι εθιστική.. Όταν γευτείς μια πρέζα της,  θα θες και άλλη δίχως να εκτιμάς τις επιπτώσεις της.. Ποτέ δεν θα σου είναι αρκετή και ίσως κάποιες φορές να μην σου είναι και πειστική.
Η αλήθεια είναι παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η πρώτη αλήθεια μπορεί να στιγματίσει το τώρα και το μέλλον σου, γιατί λένε πως τα κατάλοιπα εκείνα σου αφήνουν τη ρετσινιά και πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει..
Δεν ξέρω αν τρομάζει η κάθε αλήθεια ή μόνο η αλήθεια για το χθες.... Μα είδα πολλά θεμέλια να γκρεμίζονται για το χθες. Για μια αλήθεια που δεν μας συμπεριελβανε,  αλλά μας δημιουργούσε το φόβο, την αμφιβολία. Μια αλήθεια που την Αφήσαμε να μας κυριαρχήσει παραμερίζοντας την αλήθεια του τώρα,  επηρεασμένοι από τη θεωρία που λέει πως "η ιστορία επαναλαμβάνεται"  κι ας προσπαθείς να εξηγήσεις το αντίθετο.
Η αλήθεια είναι παρεξηγήσιμη.... Είναι μια γνώση διαχειρίσιμη αλλά και ένα ρίσκο... Ξες πως αν της επιτρέπεις να ξεσκεπάζει κάθε σου πτυχή.. Μπορεί να σταματήσουν να σε εμπιστεύονται.
Μα πώς γίνεται η αλήθεια να τρομάζει και η κεκαλυμμένη αλήθεια να προσφέρει ευτυχία και όνειρα;
Μάλλον γιατί μάθαμε σε έναν κόσμο με κρυφά χαρτιά...και το διαφορετικό πάντα τρόμαζε και τρομάζει. Μάλλον γιατί τα μαύρα πρόβατα τα θεωρούσαν για ήσυχα κάτω από το διαφανές τους ψέμα και τα άσπρα τα έκριναν για μαύρα.
Κι αν σε κρίνουν κ εσένα λάθος... Δεν ξέρω αν φταίει η αλήθεια σου...
Δεν ξέρω πως γίνεται να μην ανοίγεις όλα σου τα χαρτιά, δεν το κατάφερα μέχρι τώρα.. Ξέρω όμως πως είναι να διαχειρίζεσαι το κάθε ανοιχτό χαρτί. Ξέρω πως είναι να μην σε απασχολεί το τότε και να σπέρνεις στο τώρα. Μα ξέρω και πως είναι να σε στιγματίζει το κάθε σου ανοιχτό χαρτί στους άλλους...

Happy Valentine's... Choise

Δεν θα μιλήσω για τη ημέρα. Ο καθένας μπορεί να τη γιορτάσει όπως θέλει κι αν θέλει... Θα μιλήσω για την επιλογή του "Βαλεντίνου" και της "Βαλεντίνας". Με άλλα λόγια για την επιλογή του συντρόφου.  Μια επιλογή που μετά την ηλικία των 25 δεν φαντάζει τόσο εύκολη,  αλλά κυρίως περίπλοκη θα έλεγα με κριτήρια που τα λες  αυξημένα έως και υπερβολικά.
Δεν ξέρω τι κριτήρια έχει ο καθένας σας, αλλά θεωρώ πως υπάρχουν κάποια που αποτελούν την πεπατημένη.
Κι αν νομίζετε πως τα κριτήρια αυτά,  σ'ένα δρόμο διπλής κατεύθυνσης πρέπει να τα πλήρει μόνο ο Βαλεντίνος ή η Βαλεντίνα σας,  τότε πρέπει να καταλάβετε πως δεν μετέχετε σε συντροφική σχέση αλλά σε παρτίδα παιχνίδιου που θέτετε κατ'αποκλειστικότητα εσείς τους όρους.
Σε ενα "fair play"  όμως οι όροι είναι κοινοί για κάθε παίκτη.
Σχετικά λοιπόν με τους "όρους"  του παιχνιδιού,  καλό είναι να τους τηρείτε αμφότεροι,  αφού τους προσυμφωνήσετε σε μια διαδικασία γνωριμίας.
Οι όροι αυτοί δεν είναι αμετάκλητοι... Δεν είναι χειροπέδες.. Είναι προσαρμοσιμοι στις ανάγκες και των δύο.. Κι αν ο ένας από τους δύο τους αντιληφθεί σαν φυλακή, καλό είναι να αποχωρήσει,  καθώς σχέση δεν σημαίνει "δέσμευση" μα ζω ελεύθερα έχοντας ένα συνοδοιπορο στο ταξίδι μου,  προσφεροντάς του με τη σειρά μου,  σεβασμό και αφοσίωση.
Οι όροι αυτοί αφορούν βασικούς άξονες που μας επηρεάζουν ες αει και αφορούν τα όνειρά μας, την ελευθερία μας, τις δυσκολίες που συναντάμε στη διαδρομή μας,  τους φίλους μας και την οικογένειά μας. Δεν μπορώ να φανταστώ δύο ανθρώπους να συνυπάρχουν με την προοπτική του "για πάντα"  και να μην σέβονται τα παραπάνω.
Δεν νοείται να βρω έναν άνθρωπο με την προοπτική να τον αλλάξω, να "διορθώσω"  τα ελαττώματα που βλέπω εγώ..
Στον άνθρωπό σου πρέπει να θαυμάζεις τα προτερήματα και να αγαπάς τα ελαττώματά του ή έστω να είσαι σε θέση να τα σέβεσαι. Δεν νοείται να θες να τον κάνεις όμοιό σου.. Μα θα πρέπει να μάχεσαι να διατηρεί τη διαφορετικότητά του.
Δεν νοείται να μην δέχεσαι την παρέα του, αφού με αυτήν μεγάλωσε,  έκλαψε, ζήτησε και του ζήτηθηκε βοήθεια στα δύσκολα πριν σε γνωρίσει. Αν δεν μπορείς να συνύπαρξεις μαζί της,  δώσε του χώρο και χρόνο να συνύπαρχει μόνος του μαζί της. Σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορείς να του την στερήσεις. Το ίδιο ισχύει και για την οικογένειά του και τα αδέρφια του. Μπορείς να κρατήσεις εσύ την απόσταση που επιθυμείς αλλά όχι να στερήσεις τη σχέση αυτή.
Δεν μπορείς να ζητήσεις από τον άλλον να αλλάξει όνειρα και θέλω,  αντιθέτως πρέπει να είσαι εκεί,  δίνοντάς του το κίνητρο να τα πλησιάσει,  να τα αγγίξει. Να είσαι συνοδοιπόρος στα δύσκολα,  στα ευχάριστα και σε όλα.
Αν κατανοήσεις και δώσεις όλα αυτά,  δεν χρειάζονται δώρα και βαρυγδουπες δηλώσεις αγάπης. Η αγάπη δεν ειναι δώρα και πολλαπλά "Σ'αγαπώ"  αλλά φαίνεται στα παραπάνω.  Κι αν τα θεωρείς υπερβολικά,κλείσε τα μάτια και φαντάσου κάποιον να έρχεται και να σου στερεί έστω ένα από όλα τα παραπάνω.
Αν νιώσεις να "πνίγεσαι", τότε αντιλαμβάνεσαι πως αποτελούν αναφαιρετο δικαίωμα του καθενός.  Η αλλαγή "προσωπικής κατάστασης" δεν σημαίνει στέρηση δικαιωμάτων.
Αν δεν είσαι σε θέση να τα κατανοήσεις ή δεν είναι σε θέση κάποιος να σου τα προσφέρει,  θα πω πως η "μοναξιά" είναι προτιμητέα.
Καλό σας μεσημέρι "Βαλεντινάκια"

Όταν ζυγίζεις με λάθος σταθμά

.. Όταν συγκρίνεις την αγάπη μου με τη δική σου..
Τις πράξεις σου με τις δικές μου.
Τις σκέψεις σου με τις δικές μου..
Το πως δίνεσαι με το πως δίνομαι..
Όταν τα ζυγίζεις με δικά σου σταθμά η ζυγαριά σου θα γέρνει προς τα εσένα.
Θα κρίνεις πως δίνεις μα δεν λαμβάνεις ή πως λαμβάνεις ψίχουλα.
Θα κλείνεσαι σαν όστρακο και δεν θα αφήνεσαι να ζήσεις τη στιγμή.
Θα σου δίνουν και δεν θα το αντιλαμβάνεσαι, γιατί τέτοιου είδους "δόσεις" δεν ταιριάζουν στη ζυγαριά σου.. Είναι ξένες για 'σενα.
Όταν κάποιος σου δίνει  και σ'αγαπά  πρέπει να το κάνει με παρόμοιο τρόπο με το δικό σου..
Γιατι... Γιατί έτσι κρίνεις πως εκδηλώνεται η αγάπη.  Μόνο έτσι... Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δεν γίνεται να υπάρχει.
Όπως γράφει όμως κι ο Μπουκάι ο καθένας έχει έναν άλλον τρόπο να αγαπά,  ίσως και τελείως διαφορετικό με τον δικό σου τρόπο,  χωρίς αυτό να του αναιρεί ότι σε αγαπά το ίδιο με σένα.
Για κάποιους είναι σημαντικοί οι φίλοι, γιατί τους εκριναν ως τα δεύτερα αδέρφια τους.
Για κάποιους είναι σημαντική η οικογένεια, γιατί εκείνο ήταν το καβουκι τους.
Για κάποιους είναι σημαντική η μοναξιά,  γιατί είναι η μοναδική ειλικρινής σχέση που μπορείς να έχεις με τον εαυτό σου.
Για κάποιους  δεν έχουν αξία τα ίδια πράγματα που έχουν και για σένα.
Όταν προσπαθήσουν να σε εξισωσουν και να σε αναμειξουν με πράγματα ανούσια για κεινους....να ανησυχείς.
Όταν είναι ειλικρινείς μαζί σου,  σημαίνει πως σε σέβονται.
Μα την ειλικρίνεια είναι δύσκολο να τη διαχειριστείς.
Πολλές φορές θα ψάχνεις να λάβεις τα ίδια που έδωσες και θα γυρνάς με άδεια χέρια, γιατί ο αλλος σου έδινε, αλλά με τρόπο που δεν σε γέμιζε, γιατί δεν ήταν σαν τον δικός σου.
Πολλές φορές αμφισβητούσες και αμφέβαλλες,  δεν δεχοσουνα "αμάσητη"  τροφή όπως έλεγες...  Μα έτσι αμφέβαλλες για το "είναι" του άλλου.. Αμφισβητούσες για τις προθέσεις του και την αγάπη του για σένα...
Ποιος μαθητής συνέχισε να προσπαθεί στο σχολείο, όταν συνέχεια αμφέβαλλαν για τις προσπάθειες που κατεβαλε καθε μερα; Κάποια στιγμή σταματήσε να προσπαθεί.. Δεν άντεξε την αδικία και την αμφισβητηση.
Μην ανησυχείς όταν βλέπεις κάτι διαφορετικό... Όταν βλέπεις κάποιον με διαφορετική συναισθηματική νοημοσύνη. Να ανησυχείς όταν θα βρεις κάτι όμοιό σου... Κάτι που θα "φαίνεται"  να σου μοιαζει... Εκεί να ανησυχείς... Εκεί.. Γιατί οι άνθρωποι είναι καλοί ηθοποιοί, καλοί χαμαιλεοντες και θυσίαζουν την ιδιαιτεροτητα τους για να γίνουν πιστευτοι,  φοβούνται πως αυτό που έχουν να δώσουν δεν θα γίνει αποδεκτό.. Και τότε με τα χρόνια κάνεις δύο γνωριμίες... Μια με το αντίγραφό σου και μία με τον άνθρωπο που κρυβόταν τόσο καιρό μέχρι να γίνει αποδεκτός.
Πόσο σίγουρος είσαι ότι ξέρεις καλα όσους γνώρισες;  Πως ο. Τι ελαβες,  όταν ΕΒΛΕΠΕΣ να λαμβάνεις ήταν πέρα για πέρα αληθινό;
Κάποιες φορές έχοντας τέτοιες ζυγαριες... Δεν εκτιμαμε σωστά το αυθεντικό και το πρόσωπο που όντως μας δίνει και έχει να μας δώσει.
Μα τα αυθεντικά κομμάτια δεν θα θελησουν να σε μιμηθουν, δεν θα γίνουν αντίγραφο σου.. Θα παλέψουν για τη διαφορετικοτητα τους και μέσα από αυτήν θα σου δίνονται.
Αν δεν μπορείς ομως να αντιληφθείς τις προθέσεις τους και παντα κοιτάς καχυποπτα;  Τι άλλο μπορούν να κάνουν;  Να σου δώσουν κάτι που οι ίδιοι θεωρούν ανούσιο και ψεύτικο από μεριά τους για να πειστείς πως σου δίνονται;
Αυτοί οι άνθρωποι πορευονται με την ειλικρίνεια... Κι αν σου φαίνονται μεγάλα λόγια... Με τον καιρό θα καταλάβεις πως ο. Τι έλεγαν το εννοούσαν κι ας είχες πάντα μέσα σου ψήγματα αμφιβολίας.

Χορτασμένοι άνθρωποι είναι οι ικανοποιημένοι άνθρωποι

Σ' αυτή τη ζωή δεν θα σε χορτάσει η ποσότητα,  αλλά η ποιότητα.
Ο κορεσμός θα επέλθει όταν σε κατακλύσει το αίσθημα της πληρότητας.
Όταν δεν θα έχεις ανάγκη να συγκρίνεις, όταν θα ξέρεις πως είσαι καλά με αυτά που έχεις και πως ακόμα κι αν σου προσφερόταν κάτι φαινομενικά καλύτερο, δεν θα το επέλεγες, γιατί νιώθεις ολοκληρωμένος με τα υπάρχοντα.
Την ολοκλήρωση δεν θα στην προσφέρει η αντικειμενική τελειότητα,  μα η τελειότητα που θα χτίσεις εσύ στα μέτρα σου,  όπως την θες.
Κάθε άνθρωπος νιώθει το αίσθημα της πλήρωσης για διαφορετικούς λόγους.  Άλλοι γιατί εχουν άφθονα χρήματα,  άλλοι γιατί έχουν τον "τέλειο"  σύντροφο,  άλλοι γιατί έχουν τις τέλειες αναλογίες.
Εγώ θα πω πως την πληρότητα δεν θα στην προσφέρουν τα χρήματα, οι πολυτέλειες και τα εξωτερικά περιτύλιγματα,  αλλά ένα καλλιεργημένο μυαλό και μια καλλιεργημένη, γεμάτη ψυχή,  σοφή και ικανή να διακρίνει το εφημερο από το διαρκές,  την λάμψη που φθείρεται με τον καιρό από την αέναη.
Η πληρότητα δεν έχει ηλικία,  δεν κατακτιεται στα 30,στα 40 ή στα βαθιά γεράματα,
Κατακτιέται όταν αντιληφθείς το πραγματικό της νόημα,  όταν όσα έχεις τα βλέπεις για χρυσό μη ανταλλάξιμο,  νιώθοντας ευλογημένος που τον κατέκτησες.
Και όπως λέω "Χορτασμένα μάτια, είναι τα ικανοποιημένα μάτια,  αυτά που είναι γεμάτα με αυτό που βλέπουν", έτσι και χορτασμένοι άνθρωποι,  είναι οι ικανοποιημένοι άνθρωποι.