ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΜΗΤΕΡΑ, ΣΥΖΥΓΕ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ

 Παγκόσμια ημέρα γυναίκας....

Του πλάσματος που επωμίζεται τους περισσότερους ρόλους αλλά νιώθει τύψεις όταν βρίσκει λίγο χρόνο για εκείνη.

Του πλάσματος που παραμερίζει την ιδιότητά του ως γυναίκα για να ασχοληθεί με την ιδιότητά της ως μητέρα...ως νοικοκυρά..ως εργαζόμενη.

Το πλάσμα που με την ιδιότητα της μητέρας άκουσε τα λιγότερα "ευχαριστώ" και η προσφορά της δεν αναγνωρίστηκε από τα μέλη της οικογένειας.

Το πλάσμα που έγινε πολλές φορές θύμα κακοποίησης μα κάποιοι καλοθελητές είπαν πως "της άξιζε"

Το πλάσμα που του αντιμίλησαν...το μείωσαν..το εξύβρισαν κ έμεινε καταπίνοντας ένα "δεν πειράζει"

Το πλάσμα που παλαιότερα δεν είχε δικαίωμα γνώμης....και ακόμα στερείται σε κάποιες χώρες το δικαίωμα της εκπαίδευσης απλαάκαι μόνο επειδή είναι γυναίκα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ γυναίκα, μητέρα, εργαζόμενη, νοικοκυρά

Μην παραμερίζεις καμία σου ιδιότητα γιατί σου αξίζει να σε επαινούν για την ομορφιά και την χάρη σου,  γιατί έχεις δικαίωμα στην μητρότητα αλλά έχεις κάθε δικαίωμα να πεις ΟΧΙ σε αυτήν..γιατί έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη.

Μα πάνω από όλα μην ξεχάσεις ότι είσαι άνθρωπος σε αυτό το κομφούζιο και πρέπει να σε αγαπάς και να σε φροντίζεις..

Η ψυχή σου είναι πολύτιμη και πρέπει να τις προσφέρεις όμορφες στιγμές...

Άκουσέ το εδώ: https://youtu.be/H8b3OTJhgjo

https://open.spotify.com/show/27wEcS0SrNYCE2iDBxoz8u?si=25d0ceaa98884cac

Ekeinos&Ekeini_Thoughts #Μικροϊστορίες #Christmas Edition

Έρχεται το νέο έτος... 2022 και εκείνη δηλώνει πάλι single. Τι κάνει τόσα χρόνια λάθος και μένει πάντα μόνη; Λάθος επιλογές; Λάθος προτεραιότητες; Λάθος συμπεριφορές; Τι; Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορούσε να της δώσει την απάντηση που περίμενε..Μόνο η ίδια, ίσως, κάνοντας έναν εκτενή απολογισμό των σχέσεων και του τρόπου που κατέληξαν. Πόσο θα ήθελε να βρίσκεται το σε μία ζεστή αγκαλιά... να έχει ένα χέρι να την κρατά, μία αρρενωπή φωνή να της ψιθυρίζει σαγηνευτικά στο αυτί πόσο όμορφη και ελκυστική είναι , ένα στόμα να της χαρίζει καυτά φιλιά και να την κάνει να νιώθει την έξαψη που τόσο ποθούσε. Όμως τώρα είναι μόνη.... ένα τηλεφώνημα έβαλε φρένο στις σκέψεις της.

Εκείνος την αγκαλιά της Άννας, χαζεύει τα λαμπιόνια και το μυαλό του χάνεται σε ένα χείμαρρο από σκέψεις ..Γιατί ένιωθε τόσο μόνος ενώ είχε την Άννα; Γιατί Ένιωθε τόσο κενός; Τόσα συναισθήματα να τον κατακλύζουν και να μην μπορεί να τα μοιραστεί, φοβούμενος ότι θα δώσει ένα μερίδιο του βάρους που νιώθει. Δεν ήταν σωστό... θα την έδιωχνε! Αλλά μήπως ο ίδιος είχε φύγει εδώ και καιρό; 

Αναπολούσε τις στιγμές ελευθερίας του. Τότε που η μοναχικότητα του δεν αποτελούσε πρόβλημα, δεν τον ενοχλούσε καν. Έλιωνε με τις ώρες στον καναπέ και στην TV ,στα βιντεοπαιχνίδια, έριχνε άκυρο στο παρεάκι δίχως τύψεις, δίχως τη σκέψη ότι θα φθείρει τη σχέση του μαζί τους. Του είχε λείψει αυτό... να μην έχει δεύτερες σκέψεις... να μην πιέζετε να κάνει ή να μην κάνει κάτι. Να μην.. Μέχρι που αποκοιμήθηκε.

Αν και εσύ έχεις ή όχι μία αγκαλιά για τις γιορτές μαζί με τις υπόλοιπες ευχές σου εύχομαι και εγώ με τη σειρά μου να αγαπήσεις τον εαυτό σου και τη μοναχικότητα σου. Να μπορέσεις να μπεις σε μία σχέση, αν το επιθυμείς, όχι από ανάγκη να καλύψεις τα κενά σου αλλά από έντονη επιθυμία. Σου εύχομαι να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, όχι επειδή πιστεύεις πως περάσαν τα χρόνια σου, επειδή οι φίλοι σου είναι σε σχέση και εσύ όχι,  όχι επειδή το θέλουν οι άλλοι ή σου λένε ότι κάτι κάνεις λάθος, αλλά επειδή το θες και φυσικά το ΑΞΙΖΕΙΣ. Ευτυχισμένο το νέο έτος και κάθε σου ευχή να γίνει πραγματικότητα.

Άκουσέ το podcast στο παρακάτω link

Ekeinos& Ekeini_Thoughts #Mικροϊστορίες #Part3(1)

 

Εκείνη #2

Με εκείνα και με τα άλλα, έπρεπε να αρχίσει να ψάχνει για δουλειά. Η σύμβασή της είχε λήξει και δεν ήθελε μια ζωή να ζει στο ίδιο σπίτι με τους γονείς της. Δεν ήταν πολύ υγιές, από μια ηλικία και έπειτα. Έπρεπε να ανεξαρτητοποιηθεί. Αλλά πώς; Δουλειές στο αντικείμενό της δεν υπήρχαν. Μόνο το ελεύθερο επάγγελμα μπορούσε να ακολουθήσει και αυτό απαιτούσε μεγάλο οικονομικό ρίσκο. Δεν ένιωθε ακόμα έτοιμη για ένα τόσο μεγάλο βήμα. Το σκέφτηκε για λίγο και έτσι αυθόρμητα, το πήρε απόφαση. Θα έκανε σεμινάριο barista  και θα έπιανε δουλειά σε κάποιο από τα γρήγορα καφέ. Τόσα είχαν ανοίξει. Σίγουρα θα έβρισκε δουλειά σε ένα από αυτά. Βέβαια οι γονείς της δεν θα συμφωνούσαν έτσι εύκολα. Δεν ήταν υπέρ των σπουδών που δεν συνοδεύονταν από πτυχία με «κύρος». Ήλπιζε όμως ότι θα τους «κατάφερνε». Χρειαζόταν άλλωστε την οικονομική τους υποστήριξη και ως μοναχοπαίδι που ήταν δεν συνήθιζαν να της χαλάνε χατίρι. Ήταν και λίγο καλομαθημένη βλέπεις…..

 

Εκείνος #3

«Τώρα κατεβαίνω!», φώναξε η Άννα από το θυροτηλέφωνο.  Δεν πετούσε και τη σκούφια του που θα έβγαινε. Με το ζόρι κρατούσε το κορμί του όρθιο και τα μάτια του ανοιχτά. Αναρωτιόταν πως θα καταφέρει να βγάλει τη νύχτα και να προσποιηθεί ότι περνάει καλά. Του ήταν τόσο δύσκολο. Μόλις την αντίκρισε η διάθεσή του άλλαξε λίγο….προς το καλύτερο. Ήταν τόσο όμορφη. Βέβαια αυτό που φορούσε ήταν λιγάκι….αποκαλυπτικό, αλλά δεν πειράζει μιας και θα την συνόδευε ο ίδιος. Ο τρόπος ντυσίματός της τον ενοχλούσε πού και πού, ιδίως όταν έβγαινε μόνη με την παρέα της, άλλα όσες προσπάθειες έκανε να της το εξηγήσει με όμορφο τρόπο πάντα κατέληγαν σε καβγά και αυτός φαινόταν ο ζηλιάρης και ο κομπλεξικός της υπόθεσης. Κομπλεξικός….κομπλεξικός δεν ήταν ποτέ. Ναι οκ, τώρα τελευταία δεν ένιωθε άνετα με τον εαυτό του, αλλά αυτό δεν επηρέαζε το πως αντιμετώπιζε την Άννα. Ήθελε απλώς να είναι λιγότερο αποκαλυπτικά τα ρούχα της όταν έβγαινε με την παρέα της. Όχι να ντυθεί και σαν μοναχή, αλλά να μην τα προσφέρει όλα στη θέα των αντρικών βλεμμάτων.

«Αγάπη μου! Γιατί δεν έβαλες το πουκάμισο που σου αγόρασα; Σου πηγαίνει πολύ. Αυτό το μπλουζάκι….χμ…σαν να μην σου ταιριάζει πια!». Πια; Τι εννοούσε; Μήπως ότι δεν της αρέσει ΠΙΑ; Μήπως την ενοχλούσαν τόσο πολύ τα κιλά που είχε πάρει αλλά δεν του το έλεγε ξεκάθαρα και το πήγαινε από την πλάγια οδό; Έβαλε φρένο στις σκέψεις του και απάντησε ψύχραιμα.

«Ήταν για πλύσιμο και θεώρησα πως αυτό θα μου ταίριαζε. Ξέρεις πως είμαι. Στα ρούχα τουλάχιστον δεν έχω και το καλύτερο γούστο. Γι’ αυτό πηγαίνουμε μαζί για ψώνια για να με σουλουπώνεις». Χαμογέλασε διακριτικά και της έδωσε ένα πεταχτό φιλί. Έβαλε μπρος και ξεκίνησαν.

EkeinoskiEkeini_Thoughts Μικροϊστορίες ΕΚΕΙΝΟΣ #2

 Εκείνος #2

22:00 μμ.

Μόλις επέστρεψε στο σπίτι από τη δουλειά. Ένιωθε κουρέλι. Τελευταία «χτυπούσε» 14ωρα και ούτε λόγος να πληρωθεί τις υπερωρίες. Φοβόταν πως αν μιλούσε θα έχανε τη δουλειά του και τώρα την είχε ανάγκη. Θα έκανε ένα ντουζακι και θα έπεφτε ξερός. Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. Η Άννα! Ωχ! Της είχε υποσχεθεί έξοδο και δεν γινόταν να της το αναβάλει για 2^η φορά. Θα του γκρίνιαζε και θα είχε δίκιο. Το σηκώνει.

 «Έλα αγάπη μου! Κατά τι ώρα θα περάσεις να με πάρεις;» τον ρώτησε γεμάτη νάζι και τσαχπινιά. Ήταν, βλέπεις, πολύ γλυκιά και τρυφερή μαζί του κάθε φορά που είχαν σχέδια καλοπέρασης.

«Πού σκέφτεσαι να πάμε απόψε;» τη ρώτησε με όχι τόσο καλή διάθεση.

«Έλεγα να πάμε σε ένα καινούργιο μπαράκι που άνοιξε στην πλατεία. Λένε πως είναι πολύ in, κάνει τέλεια κοκτέιλς και παίζει τα μεγαλύτερα hits της χρονιάς. Τι λες;».

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα δεν είχε πολλή όρεξη για δυνατή μουσική και πολυκοσμία. Ήθελε κάτι χαλαρό και ήσυχο. Ένιωθε κουρασμένος βλέπεις. Άσε που είχε πάρει την κάτω βόλτα με το φαγητό και το ποτό και δεν ένιωθε άνετα με τον εαυτό του, ιδίως όταν κυκλοφορούσε την καλοφροντισμένη Άννα με τα μακιγιάζ της και τα κοντά της τα φορέματα. Τους κοιτούσαν τόσο περίεργα, κυρίως Εκείνον, με βλέμμα ειρωνείας που «φώναζε» «Καλά τι του βρήκε και είναι μαζί του;» «Μάλλον λεφτά θα έχει και θα τον υπομένει». Την Άννα την κοιτούσαν με βλέμμα σαγηνευτικό, προκλητικό πολλές φορές, σαν να την έγδυναν με τα μάτια τους, σαν να ήταν τόσο εύκολο να του την κλέψουν από τα χέρια. Κοντοστάθηκε για λίγο μπροστά στον καθρέφτη, κοιτάζοντας το ομοίωμά του. Τελευταία είχε συνηθίσει να βλέπει τον εαυτό του τόσο….παραμελημένο, μα δεν μπορούσε να το χωνέψει. Δεν του άρεζε.

 «Είσαι εκεί;» ήταν η φωνή της Άννας που τον επανέφερε στην πραγματικότητα. «Ναι, συγνώμη. Χάθηκα για μια στιγμή. Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να αράζαμε σπίτι σου με ποπ κορν, μπύρα και ταινία, αν δεν είχες πρόβλημα. Έχει λίγη ώρα που σχόλασα και…». Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του και ακούει μία εκνευρισμένη φωνή στην άλλη γραμμή

 « Πάλι σπίτι; Τελευταία δεν έχεις ποτέ όρεξη. Θέλω να βγω. Βαρέθηκα όλη μέρα στο σπίτι».

«Εντάξει, έχεις δίκιο. Ετοιμάσου. Σε μια ώρα θα είμαι εκεί», της είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Τελευταία είχε συνηθίσει να κάνει πράγματα παρά τη θέλησή του. Δεν ήθελε να της χαλάσει χατίρι. Βλέπεις, είχε αυτό το ελάττωμα να μην μπορεί να πει ΟΧΙ. Όχι μόνο στην Άννα. Σε όλους. Στη δουλειά, στην οικογένεια, στη σχέση, παντού και μάλλον αυτό δεν ήταν υπέρ της ψυχικής του υγείας.

Ekeinos&Ekeini_Thoughts: Μικροϊστορίες - ΕΚΕΙΝΟΣ & ΕΚΕΙΝΗ

Άκουσέ το στο Spotify

Εκείνος #1

Ετών 29, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 30 και ένιωθε τη ζωή του στάσιμη, σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα από τότε που πήρε το πτυχίο του και γνώρισε την Άννα. Η Άννα, συμφοιτήτριά του από τη σχολή, πρωτοετής, ετών 23 τότε, όταν πρωτογνωρίστηκαν. Πέρασε τρία χρόνια στη σχολή πληροφορικής μέχρι να καταλάβει ότι δεν της ταιριάζει και να δοκιμάσει τις δυνατότητές της στην ίδια σχολή με Εκείνον, αυτή των «Αρχιτεκτόνων Μηχανικών». Ήταν 5 χρόνια μαζί. Δεν είχαν κάνει το επόμενο βήμα. Δεν εννοώ αυτό της παντρειάς, αλλά της συγκατοίκησης. ‘Αλλωστε η συγκατοίκηση τα αλλάζει όλα….όχι ο γάμος. Δεν είναι ότι δεν αγαπιόντουσαν ή ότι δεν ήθελαν, αλλά βλέπεις οι καιροί είναι δύσκολοι. Η Άννα δεν ήθελε να εργαστεί μέχρι να τελειώσει τις σπουδές της που της φαίνονταν βουνό και Εκείνος τα έβγαζε δύσκολα πέρα, περνούσε δύσκολα. Άσε που είχε αναγκαστεί να εργάζεται ως αποθηκάριος μέχρι να βρει κάτι στο αντικείμενό του. Το πόστο του είχε βάρδιες που δεν του επέτρεπαν να έχει μία φυσιολογική ζωή, πόσο μάλλον σχέση και οι αποδοχές ήταν πενιχρές. Έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Είναι λες και ο εργασιακός βίος αντιπαλεύεται τον ερωτικό.

Εκείνη #1

Ετών 24. Τελείωσε τις σπουδές της στην ψυχολογία. Της άρεζε, λέει, να φτάνει στα ενδόμυχα και να μπορεί να τα καταλαβαίνει. Ίσως επειδή δεν μπόρεσε να καταλάβει τους ανθρώπους και τις σχέσεις μέχρι τώρα. Κυρίως τις δικές της σχέσεις. Θεωρούσε πως έχει τον «μαλακομαγνήτη» και δήλωνε φανατικά πως θα μείνει ελεύθερη, ασχέτως που δεν το πίστευε ούτε η ίδια. Είχε βαρεθεί τα ψέματα και την κοροϊδία των αντρών. Έπαιρναν αυτό που ήθελαν και μετά εξαφανίζονταν. Αυτό πίστευε και δεν μπορούσες να την μεταπείσεις. Ήταν, βλέπεις, λίγο ισχυρογνώμων και ξεροκέφαλη. Όσο το ότι θα μείνει ελεύθερη, φυσικά και δεν το τηρούσε. Τον ίδιο μήνα έβρισκε τον επόμενο να την φλερτάρει, κάνοντάς της στενό μαρκάρισμα, μέχρι να της αλλάξει γνώμη. Φοβόταν την μοναξιά και πίστευε πως μόνο όντας σε σχέση θα νιώσει ολοκληρωμένη, καθώς  πάντα είχε το αίσθημα του ανικανοποίητου. Πάντα κάτι της έλειπε και μόλις το αποκτούσε, μετά από λίγο το βαριόταν και επιζητούσε κάτι άλλο. Κάτι που θα την έκανε και πάλι ευτυχισμένη.

Instagram: https://www.instagram.com/ekeinoskiekeini_thoughts/

EMail: ekeinoskiekeini@gmail.com

Fb: https://www.facebook.com/MairaKaiVani

LIKE, REACTIONS, COMMENTS & CH(E)ATING

 

Και όλα ξεκίνησαν με ένα follow ή ένα add...

Ακολούθησαν τα likes και τα comments μέχρι που έγιναν DM (direct messages)

και όλα αυτά όντας Εσύ ή Αυτός/η σε σχέση ή και οι Δύο.

Το αναποδογυρισμένο κινητό, όταν βγαίνεις για καφέ...τα σκιρτήματα, όταν βλέπεις αυτή τη κουκκίδα των ειδοποιήσεων στο κινητό σου....όλα ντύνουν την "online" ενοχή σου.

Kι ας πούμε πως δεν το θεωρείς απιστία...δεν ενέδωσες άλλωστε σωματικά (!)

Εγκεφαλικά όμως; 

Τι γίνεται εκεί μέσα; Νιώθεις πως είναι απλώς ένα παιχνίδι αυτοεπιβεβαίωσης; Πως έχεις τον έλεγχο και μπορείς να σταματήσεις να πατάς το γκάζι ανά πάσα ώρα και στιγμή;

Τότε γιατί νιώθεις εθισμένος με την οθόνη του κινητού σου; Γιατί σε μαλώνεις κάθε φορά που σκέφτεσαι το κάτι παραπάνω ή χάνεσαι στη σκέψη της μεταξύ σας εξέλιξης; Γιατί πλέον νιώθεις να σε "τσιτώνει" το έτερον ήμισυ και να σου φταίνε όλα...

Γιατί μάλλον την πάτησες online....

Γιατί ακόμα κι αν δεν ενέδωσες ερωτικά...το μυαλό σου έχει έκανε like στον τύπο ή την τύπισσα των social media και σε ζορίζει το deactivate account.....

Άκουσε τις σχετικές εκπομπές podcast στο: https://open.spotify.com/episode/6bK3l3Y7q7WaqcRRxlSPii?si=UiRC543USOGEm_t7iHi1KA

https://open.spotify.com/episode/33Oxnol73gLx8FXDfnf5UY?si=45508236ee5b4810 

Ελλάδα που για άλλη μια φορά χωρίστηκες...

Ελλάδα που για άλλη μια φορά χωρίστηκες στους μεν και στου δε... Που για άλλη μια φορά έπεσες θύμα προπαγάνδας,  που θόλωσες κατά τη λήψη αποφάσεων και δεν ακουσες τα πράγματα πως είχαν... Που προτίμησες να τ'ακούσεις από στόματα πολιτικών και δημοσιογράφων αντί να διαμορφώσεις την προσωπική σου γνώμη... Που ξέχασες το μήνυμα του χριστιανισμού περί ενότητας και αδελφικής αγάπης και μίσησες κάθετι έξω από τα δικά σου σύνορα.
Ελλάδα που γέννησες γενναίους άνδρες και δημιούργησες άξιο πολιτισμό και ιστορία, ποιος σε θυμάται σε στιγμές ηρεμίας;  Πόσοι γνωρίζουν κάθε σταγόνα αίματος που χυθηκε για να σε κρατήσουν ζωντανή;   Πόσοι σε τιμούν νιώθοντας ανατριχίλα στην όψη της σημαίας που κυματίζει σε κάθε εθνική γιορτή;  Πόσοι γνωρίζουν πραγματικά την ιστορία σου και πόσοι μίλησαν για να σε σώσουν από στιγμές που σε έριχναν στον εξωτερικό οικονομικό έλεγχο;   Όταν καλύπτονται συμφέροντα Ελλάδα μου,  σε ξεχνάνε.. . Κι ας έφθινες...σε ξεχνούσαν..  Κι ας ήσουν υπό τον έλεγχο ξένων χωρών.. Ελάχιστο μπλε κυμάτιζε τότε για να σε σώσει. ..
Τόσες φουστανέλες μάτωσαν γιατί δεν αντέχαν το ζυγό μιας άλλης χώρας κι εσύ δόθηκες απλόχερα το 2010, χωρίς μεγάλη αντίσταση... Χωρίς τη τόση δύναμη που έδειξες μέχρι και σήμερα να έχεις.. Το λαό σου...
Ελλάδα... Εσύ που γνώρισες στην Πέλλα τον Αλέξανδρο,  γιο του Φιλίππου του Β,  θα έμαθες πως έφτασε μέχρι την Υφαση και πως πέθανε στη Βαβυλώνα,  πως λαοί αναμείχθηκαν με δική του προτροπή,  για την αρμονική συνύπαρξη λαών,  πως ήθελε να διδάξει σε όλους το ελληνικό πνεύμα και την ελληνική γλώσσα,  χωρίς να επιβάλλει σε κανέναν να τη μάθει,  γιατί ήθελε ένα κράτος με ελευθερία επιλογής,  με διαφορετικές ταυτότητες που θα ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΝ το ελληνικό πνεύμα.
Ελλάδα εσύ που έζησες το Βυζάντιο,  θα είδες πως παραχώρησες,  πριν αλωθείς από τους Τούρκους,  προνόμια σε λαούς που μελλοντικά σε βοήθησαν όταν το ζήτησες.
Ελλάδα ξερεις πως διδαξες τον Χριστιανισμο και έδωσες αλφάβητο σε άλλους λαούς που δεν είχαν ως τότε την ευκαιρία να γράψουν κι εκείνοι τη δική τους ιστορία.
Ελλάδα εσύ που υμνήθηκες από πολλούς λαούς και έλαβες εύσημα για τον πολιτισμό που δημιούργησες και δεν φοβήθηκες να μοιραστείς,  έδωσες  ευκαιρίες να σε γνωρίσουν.
Ελλάδα εσυ που σε κάθε λαό έσπειρες το ελληνικό πνεύμα που περιμένει να ανθίσει... Να θυμηθεί όσα τότε διδαξες... Σαν το ταξίδι της ψυχής που ανακαλεί στη μνήμη της μόνο όταν δοθούν τα κατάλληλα ερεθισματα.  Μα ο σπόρος δεν ανθίζει μήτε με καταιγίδα μήτε με ξηρασία... Μήτε σε πυρπολημενα,  άγονα εδάφη... Μα σε εδάφη που κυριαρχεί η φροντίδα, η αγάπη  και η συλλογική προσπάθεια..
Ελλάδα, σκέψου να επαναλάβεις την ιστορία που προκάλεσε τον σεβασμό των άλλων κρατών,  να υπερασπιστείς το πραγματικό νόημα του Χριστιανισμού που διδάξαμε και διδαχθήκαμε για να αγαπάμε αλλήλους, να αναδείξεις μεγαλείο ψυχής τώρα που η διχόνοια σπάρθηκε. Θέσε ως πρωταρχικό στόχο να διδάξεις σωστά στα παιδιά σου την Ιστορία σου, κάνοντάς τα να σε αγαπήσουν ουσιαστικά,  ακλόνητα και να σε γνωρίσουν ολοκληρωτικά.
Γιατί όταν τα παιδιά μας σε μάθουν καλά και δεχθούν το ελληνικό πνεύμα που με κοπους διαμόρφωσες,  θα κάνουν  και τους άλλους λαούς να σε αγαπήσουν,  θέλοντας έτσι να σε μιμηθούν και όχι να σε σφετεριστούν..
Ελλάδα γίνε το παράδειγμα προς μίμηση...Γίνε ο Ηγέτης και καθοδήγησε.. Όχι με φωνές μα με πράξεις..  Με Ειρήνη και όχι με μίσος... Δίδαξε με αγάπη την ιστορία σου στα παιδιά σου και στους άλλους λαούς... Δώσε λόγους να σε θαυμάσουν,  ώστε να  δημιουργήσουν τη δική τους ιστορία με τα δικά τους βήματα... Και όχι πατώντας στα δικά σου...
Γιατί δεν δείχνεις σε έναν μικρό αριθμητικά λαό το μεγαλείο σου όπως παλιά;  Ο. Τι δεν πέτυχες με πόλεμο,  το έχτισες περίτρανα με Ειρήνη.
Γέμισε τα παιδιά σου με γνώσεις και αγάπη για ειρηνη και ξερει εκείνη... Θα τα καταφέρει...