Έλα να ''παίξουμε''

Καλώς όρισες στο κουκλόσπιτο...
Εδώ έχει πολλές κούκλες και κούκλους (;) να διαλέξεις...
Από μικρά αποκτήσαμε αυτές τις αναπαραστάσεις...Μαχόμαστε να πάρουμε την καινούργια κούκλα, κάνουμε τα πάντα για να γίνει δική μας....και όταν γίνει..παίζουμε διαρκώς μαζί της, την προσέχουμε μην σπάσει, την περιποιούμαστε και ξαφνικά....ΤΣΟΥΠ! Γίνεται μια συνηθισμένη, πλέον όχι τόσο όμορφη και ξεχωριστή, αλλά ταυτόχρονα βαρετή κούκλα που δύο εβδομάδες με ένα μήνα μετά, θα καταλήξει παρέα με τις υπόλοιπες ''βαρετές'' της παρέας...
Έτσι λοιπόν λειτουργούν οι άνθρωποι, γυναίκες, άντρες κι ας μην έπαιζαν οι τελευταίοι με κούκλες...παίζουν τώρα....
Είμαστε οι άνθρωποι του ενθουσιασμού με ημερομηνία λήξης...που τρέχουμε σαν ένα τρένο χωρίς φρένα και στο πρώτο εμπόδιο σταματάμε, κατεβαίνουμε και συνεχίζουμε με τα πόδια...για να βρούμε ένα άλλο τρένο, ίσως και πιο γρήγορο..με άλλη διαδρομή, γιατί αυτή η ''παλιά'' δεν μας συναρπάζει πλέον....
Η φράση ''ψάχνω λιμάνι να αράξω'' είναι για ΠΟΛΥ λίγους...ή για αυτούς που πάνε αργά και σταθερά και απολαμβάνουν το ωραίο, ποιοτικό παιχνίδι ή για αυτούς. τους ώριμους πλέον, που μετατρέπουν τον ενθουσιασμό σε ένταση,...δίνοντας ένταση στις στιγμές τους, που σημαίνει πως ξέρουν να τις ζουν και  κάθε φορά θα δίνουν όλο και περισσότερή για να τις απολαμβάνουν και περισσότερο......
Έτσι η ένταση θα διατηρείται αμείωτη..και οι πιθανές αυξομειώσεις δεν θα οδηγούν στη φυγή..μα στην αναζήτηση εναλλακτικής οδού... προς την ίδια κατεύθυνση...

Όλοι υπήρξαμε ένας σάκος του box...

ΝΑΙ...νομίζω πως χωρίς δεύτερη σκέψη η απάντηση από όλους μας είναι θετική...
Πίσω από αυτή τη θετική απάντηση κρύβεται η μέχρι χθες, ατεκμηρίωτη γνώμη μας " Πάντα πέφτω σε μαλάκες ή πάντα πέφτω σε καριόλες".
Όχι.. δεν είναι όλοι έτσι..γιατί προφανώς δεν τους δοκίμασες όλους και κατά δεύτερον αυτός/ αυτή που φέρθηκε έτσι σε σένα, σε κάποιο άλλο πρόσωπο μπορεί να αντέδρασε διαφορετικά.. Θα με ρωτήσεις γιατί.....Μα γιατί πολύ απλά τω καιρώ εκείνω...όπως ξεκινούν και τα ευαγγέλια...δεν είχαν  τα ψυχολογικά τους...
Όταν τα απέκτησαν από το προηγούμενο χ,ψ άτομο, τότε ΤΣΟΥΠ! είχες την τύχη-ατυχία να βρεθείς μπροστά τους....και απλά δεχόσουν συναισθηματικά χτυπήματα σαν ένας σάκος τους box..που δέχεται συνεχόμενα ντιρεκτ, κροσέ και άπερ-κατ και τα απορροφά χωρίς να αντιδρά, ενώ απλά σχηματίζει εσωτερικά βαθουλώματα..που δεν φαίνονται...μέχρι να σκιστεί ολοκληρωτικά...
Και τότε ξέρεις τι γίνεται;
Κάποια στιγμή θα βαρεθείς να είσαι πάντα σε παθητική άμυνα και στάση και θα έχεις την αξιοπρέπεια να φύγεις....μαζεύοντας από το πάτωμα τα κομμάτια σου που ράγισαν και θα κληθείς να τα ''ξανακολλήσεις''
Ωραία μέχρι εδώ...εσύ πλέον ελεύθερος/η και πληγωμένος/η....
Τι γίνεται μετά; Που πλέον κι εσύ ανήκεις σ' αυτούς που ''Δεν ξέρουν τι θέλουν", γιατί πληγώθηκαν από μια προηγούμενη υποθετική,γιατί αν ήταν πραγματική τώρα δεν θα ήσουν εδώ να κλαις τη μοίρα σου, αγάπη;
Τότε θα αναζητήσεις κι εσύ περιφερόμενος για αθόρυβους σάκους του box..;;; Θα συνεχίσεις κι εσύ αυτό το ντόμινο που θα στη συνέχεια θα καταστρέψει κάποιον άλλον και πάει λέγοντας ή θα έχεις τα κότσια και τη λογική να τα βρεις πρώτα με τον εαυτό σου, να ηρεμήσει όλο σου το είναι και στη συνέχεια να αναζητήσεις με καθαρό μυαλό αυτό που πλέον ''ΞΕΡΕΙΣ οΤΙ ΘΕΣ''...;;
Σκέψου...πριν πληγώσεις για να θεραπεύσεις τον πληγωμένο σου εαυτό....!