Έλα να ''παίξουμε''

Καλώς όρισες στο κουκλόσπιτο...
Εδώ έχει πολλές κούκλες και κούκλους (;) να διαλέξεις...
Από μικρά αποκτήσαμε αυτές τις αναπαραστάσεις...Μαχόμαστε να πάρουμε την καινούργια κούκλα, κάνουμε τα πάντα για να γίνει δική μας....και όταν γίνει..παίζουμε διαρκώς μαζί της, την προσέχουμε μην σπάσει, την περιποιούμαστε και ξαφνικά....ΤΣΟΥΠ! Γίνεται μια συνηθισμένη, πλέον όχι τόσο όμορφη και ξεχωριστή, αλλά ταυτόχρονα βαρετή κούκλα που δύο εβδομάδες με ένα μήνα μετά, θα καταλήξει παρέα με τις υπόλοιπες ''βαρετές'' της παρέας...
Έτσι λοιπόν λειτουργούν οι άνθρωποι, γυναίκες, άντρες κι ας μην έπαιζαν οι τελευταίοι με κούκλες...παίζουν τώρα....
Είμαστε οι άνθρωποι του ενθουσιασμού με ημερομηνία λήξης...που τρέχουμε σαν ένα τρένο χωρίς φρένα και στο πρώτο εμπόδιο σταματάμε, κατεβαίνουμε και συνεχίζουμε με τα πόδια...για να βρούμε ένα άλλο τρένο, ίσως και πιο γρήγορο..με άλλη διαδρομή, γιατί αυτή η ''παλιά'' δεν μας συναρπάζει πλέον....
Η φράση ''ψάχνω λιμάνι να αράξω'' είναι για ΠΟΛΥ λίγους...ή για αυτούς που πάνε αργά και σταθερά και απολαμβάνουν το ωραίο, ποιοτικό παιχνίδι ή για αυτούς. τους ώριμους πλέον, που μετατρέπουν τον ενθουσιασμό σε ένταση,...δίνοντας ένταση στις στιγμές τους, που σημαίνει πως ξέρουν να τις ζουν και  κάθε φορά θα δίνουν όλο και περισσότερή για να τις απολαμβάνουν και περισσότερο......
Έτσι η ένταση θα διατηρείται αμείωτη..και οι πιθανές αυξομειώσεις δεν θα οδηγούν στη φυγή..μα στην αναζήτηση εναλλακτικής οδού... προς την ίδια κατεύθυνση...