Είμαι πλάι σου..δεν σημαίνει (χιλιομετρικά) κοντά σου...

Ωραία...είσαι..και πού είσαι δηλαδή; αφού δεν είσαι εδώ, σου απαντώ αντιδραστικά. 

Ε και; με ρωτάς...Όσοι είναι κοντά σου σημαίνει πως είναι και στο πλάι σου; Εμένα η ζώη άλλα μου απέδειξε, μου απαντάς με μια ανεξήγητη ηρεμία...

Έχεις δίκιο..σκέφτομαι..σε φιλώ και φεύγω βιαστικά...κι η σκέψη μου τρέχει,τρέχει σαν τρελή,γιατί ΓΑΜΩΤΟ σου..δυστυχώς έχεις δίκιο...πολύ δίκιο...

Αυτό το 《είμαι δίπλα σου για ό,τι χρειαστείς》, μόνο σε λέξεις τ'άκουσα...σπάνια το ένιωσα...

Κάποιους όμως που ήταν μακριά μου,τους ένιωσα πιο κοντά από τους άλλους...το ενδιαφέρον τους με ζέσταινε,η αγωνία τους για μένα με ζωντάνευε και η αξία μου γινόταν ανεκτίμητη μέσα από αυτούς....

Η παρουσία τους υπήρξε έντονη..μα και η απτή τους ΑΠΟΥΣΙΑ μεγαλύτερη...γι'αυτό μου λείπετε.... 

Οι "ΨΑΧΝΩ ΣΟΒΑΡΗ ΣΧΕΣΗ"

Ατάκα από τις συνηθισμένες...πολύ συνηθισμένες θα έλεγα.

Στην εποχή που βαφτίζουμε το "βρισκόμαστε μόνο για σεξ" ως "ελεύθερη σχέση" και που κάθε γυναίκα έχει κάνει καραμέλα το "δεν δίνομαι σε όλους από το πρώτο βράδυ", ήρθαμε να προσθέσουμε και την παραπάνω ατάκα στις καθημερινές μας φράσεις...έτσι γιατί εν μία νυκτί είπαμε να σοβαρευτούμε..γιατί βαρεθήκαμε και καλά να μην συναντάμε κανέναν άνθρωπο να στεριώσουμε...όχι ότι βιαζόμασταν ας πούμε...απλά οι άλλοι φταίνε που βγήκαν λάθος...
Έτσι λοιπόν ξεκινάμε μια γνωριμία και με το καλησπέρα σας(γιατί τα πρωινά χωρίς καφέ το μάτι δεν ανοίγει και δεν βρίσκουμε στο πληκτρολόγιο τα σωστά γράμματα) λέγοντας στον άλλον με μιας τι ψάχνουμε...
Έτσι ώστε αν ο άλλος δεν ψάχνει το ίδιο με μας, να λακίσει και να μην χαθεί ο πολύτιμος χρόνος....
Κι από εκεί ξεκινά όοοολο το λάθος...πρώτον γιατί έτσι δεν δίνεις την ευκαιρία σε κάποια άτομα να σε γνωρίσουν και να τα γνωρίσεις...Και αναφέρομαι σε άτομα συνειδητοποιημένα που απλά δεν γουστάρουν με μιας την ταμπέλα "σοβαρή σχέση" πριν σε γνωρίσουν πολύπλευρα,πριν σε δουν στα καλά και στα στραβά σου κ πριν δοκιμαστείτε στο κρεβάτι να δείτε αν όντως ταιριάζετε κι εκεί βρε αδερφάκι μου.
Ωστόσο υπάρχουν κι εκείνοι που θα σου πουν εξ αρχής ότι δεν ψάχνουν το ίδιο με σένα,αλλά θα σου αντιπροτείνουν αν θες να "ασπαστείς" την επιλογή τους.
Αν όμως δεν σταθείς τόσο τυχερός/η θα συναντήσεις εκείνα τα άτομα που μπορεί και να μην ξέρουν ακόμη τη θέλουν από τη ζωή τους και πόσο μάλλον από τη δική σου..αλλά θα θέλουν να πειραματιστούν μαζί σου. Αυτοί είναι οι φαινομενικά τέλειοι άνθρωποι..τα επιφανειακά alter ego μας...γιατί θα συμφωνήσουν με τα θέλω σου, θα σου πουλάνε το παραμύθι ότι τα έχετε όοολα κοινά,για να μην μπαίνουν στην διαδικασία να εξηγούν κιόλας, θα σου λένε στα περισσότερα ναι..και όταν τους περάσει, θα σου πετάξουν την ατάκα "νομίζω πως βιαστήκαμε" κι εσύ τότε θα ψάχνεις τι πήγε στραβά με την "αδερφή ψυχή" σου,που νόμιζες πως είναι...
Γι' αυτό ποτέ μην βάζεις κριτήρια με το καλησπέρα σας....το τι ψάχνεις και σε ποιον, θα το ανακαλύπτεις σιγά σιγά γνωρίζοντας τον άλλον..ανακάλυψέ το λοιπόν...και όχι αποκάλυψέ το...η ζωή είναι ωραία..και ακόμα πιο ωραία χωρίς ταμπέλες...
Οι πιο μαγευτικές τοποθεσίες και ο συνοδοιπόρος σου μπορεί ακόμη να μην έχουν όνομα στο χάρτη σου...!!!!

Όταν φεύγεις από κάπου...πρώτον..να είσαι σίγουρος και δεύτερον..ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ

Πόσοι έχουμε κάνει τη φράση "Χωρίζουμε"

καραμέλα; Στις πρώτες δυσκολίες και στους πρώτους καυγάδες; Και φυσικά το λέγαμε χωρίς να το εννοούμε..γιατί μετά από μια ώρα παρακαλούσαμε να ξεχάσουμε απλά την στιγμή εκείνη, ξεκινώντας τις ζουζουνιές επανασύνδεσης....
Όταν όμως φλερτάρεις με μεγάλη συχνότητα εσύ και το ταίρι σου με την συγκεκριμένη φράση..δεν μένει παρά κάποια στιγμή ένας από τους δύο να "Σπάσει" και η επιπόλαιη κουβέντα που ξεστόμισες να ορίσει και τη λήξη της σχέσης σας...και τότε καμιά "ζουζουνιά" να μην σε σώζει...
Έτσι λοιπόν πριν ξεστομίσεις την απαγορευμένη λέξη πρώτον ..να είσαι σίγουρος..και δεύτερον όταν την εφαρμόσεις, φρόντισε να μην ξαναγυρίσεις...γιατί για να το είπες 1,2,3 φορές...θα το πεις και 4η....άρα...ή σκέψου το καλά πριν το πεις..ή πες το και φύγε..χωρίς μελλοντικά παρακάλια περί επιστροφής...
Ώρα να ανοίξεις την επόμενη σελίδα...

Σ' όλους αυτούς που θα χρωστάμε πάντα μια συγγνώμη..

Ωραία...ναι...έχουμε αναρωτηθεί γιατί πάντα πέφτουμε στους λάθος ανθρώπους..αναρωτηθήκαμε όμως ποτέ πόσες φορές ΕΜΕΙΣ υπήρξαμε τα ''λάθος άτομα'' για κάποιον άλλον; Και μιλάω πάντα για το κομμάτι των σχέσεων.
Χμμμμ..μάλλον όχι...ή αν ναι..τότε σίγουρα σπάνια!
Δεν ξέρω..ίσως φταίει ότι είμαστε λίγο παρτάκηδες και ότι συνηθίζουμε να βλέπουμε τα λάθη που κάνουν οι άλλοι σε εμάς και όχι τα λάθη που κάνουμε εμείς σ' αυτούς...
Κι ας είναι καμιά φορά και μεγαλύτερα..τότε απλά εθελοτυφλούμε!
Έχω ζητήσει συγνώμη από ελάχιστα άτομα..το έκανα γιατί το ένιωθα..και θα το ξανάκανα..όποτε ζητώ συγνώμη, νιώθω ότι θα την χρωστάω για πάντα...γιατί έκανα κάτι λάθος...κάτι που είχε συνέπειες σε κάποιον άλλον..και ίσως οι συνέπειες αυτές να ήταν και εσωτερικά τραύματα...για τα οποία μετανιώνω ακόμα...
Αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε άδικοι κι αχάριστοι σαν άνθρωποι και μαθαίνουμε να γυρίζουμε κάπως αλλόκοτα αυτό τον τροχό της ζωής. Στους ανθρώπους που μας φέρθηκαν απαίσια, είχαμε φερθεί πιο άψογα από τον καθένα και στους ανθρώπους που μας φέρθηκαν άψογα, τους φερθήκαμε απαίσια ή τους λιθοβολήσαμε με το βαρύγδουπο ψέμα...''Είσαι πολύ καλό παιδί, δεν σου αξίζω''...του στυλ άμα ρε παιδί μου δεν έχεις την μαλακία και την αλητεία μέσα στο αίμα σου, δεν έχεις λόγο και ελπίδες να ασχοληθείς μαζί μας...εμείς έχουμε τον μαζοχισμό μέσα μας..θέλουμε λίγο και το φτυσιμό μας..και το μπινελίκι μας...
Τότε βέβαια το τελειώνεις το παραμύθι από νωρίς..δεν τον βασανίζεις πολύ καιρό τον άλλον..έχεις ελαφρυντικά...
Όταν όμως βρεις τον άλλον..τον ανεκτικό..αρχίζεις και τον λιθοβολείς με όλα σου τα ψυχολογικά, που μόλις τα εκτονώσεις όλα,  φεύγεις κλείνοντας ευπρεπώς την πόρτα με φθηνές, ''αδικαιολόγητες'' δικαιολογίες.. Και για πες; Τότε τι; Το κάνεις με ελαφρά την καρδία, Γιατί έδωσες το άλλοθι στον εαυτό σου ότι απλά ''δεν ήσουν σε φάση'' και δεν ήξερες τι έκανες;
Τον ρώτησες τον άνθρωπο που ασκούσε πόστο ''σάκος του μποξ'' τον καιρό εκείνο που έμπηγες τα χέρια σου πάνω στη ''δερμάτινη επιφάνειά του και την (ξ)έσκιζες μέρα με τη μέρα'';
Όχι...δεν τον ρώτησες....
Συγνώμη του ζήτησες ποτέ;
Ίσως ούτε κι αυτό.....
Απλά θα σου πω το εξής: Δεν ξέρω αν μια συγνώμη θα κάνει τον άνθρωπο αυτόν να νιώσει καλύτερα και αν θα επουλώσει όλα του τα εσωτερικά τραύματα που ΕΣΥ του δημιούργησες...μα ξέρω πως το καλύτερο γιατρικό..δεν θα είναι ο χρόνος...μα ένας καλύτερος άνθρωπος από σένα...που δεν θα δει μια αντιβίωση για να ξεπεράσει τα προβλήματα ξεσπώντας..μα μοιράζοντας.....!!!!
Γι'αυτό πριν ζητήσεις συγνώμη...σκέψου πως θα φερθείς..πριν το χρειαστεί να το κάνεις!

Τα ζευγάρια που μετέτρεψαν τα χιλιόμετρα σε πιο φωναχτά ''ΜΑΖΙ'', ''ΘΕΛΩ'' και ''ΜΠΟΡΩ''...τα παραδέχομαι!

Ναι..φυσικά και τα παραδέχομαι που μπόρεσαν και μπορούν  ακόμα να το υποστηρίζουν..και ίιισως και να τα ζηλεύω λίγο...γιατί όσο κι αν δεν το πιστεύουμε την ένταση των στιγμών που απολαμβάνουν τέτοια ζευγάρια κάθε φορά που συναντιούνται και τον ενθουσιασμό που φαντάζει πάντα ίδιος με την πρώτη φορά...τα ζευγάρια της "καθημερινότητας'' δεν τα ζουν στο βαθμό αυτό, παρά μόνο στα πρώτα μέλια...γιατί έχουν την ασφάλεια του εδώ..και του ''μπορώ να σε δω και αύριο και κάτι που δεν το κάναμε σήμερα, μπορούμε να το κάνουμε και αύριο''.
"Τα ζευγάρια των χιλιομέτρων", όμως, πρεσβεύουν αυτό που λέμε "Ζήσε τη στιγμή σαν να είναι η τελευταία"...γιατί προφανώς δεν ξέρουν πότε θα είναι η επόμενη και μην αναβάλλεις κάτι που μπορείς να το κάνεις, όχι Σήμερα απλά, ...αλλά ΤΩΡΑ!
Ωστόσο, δεν τα παραδέχομαι μόνο για τους παραπάνω λόγους...μα ίσως γιατί υπήρξα από τα άτομα που δεν τα λες και ρομαντικά..
Αλλά από τα άτομα τα κυνικά, τα ωμά, που γυρνάνε πλευρό μετά το σεξ και δεν τρελαίνονται για αγκαλίτσες εκείνη την ώρα, λέγοντας απλά μια καληνύχτα και όχι γιατί δεν γουστάρουν το άτομο που έχουν απέναντί τους..μα γιατί ΕΤΣΙ ΕΊΝΑΙ...έτσι γεννήθηκαν ίσως...
Ναι υπάρχουν τέτοια άτομα... άτομα που αποφεύγουν να δεθούν ...που πάντα ψάχνουν να βρουν ένα ελάττωμα..για να μην τους χτυπήσει ο έρωτας βροντερά την πόρτα και χάσουν ό,τι πολυτιμότερο είχαν τόσα χρόνια πάνω τους..το μυαλό τους...
Πάντα ανυψώνουν τείχη...δημιουργούν εμπόδια για να διώξουν το άτομο που τους προσεγγίζουν...έτσι...γιατί δεν γουστάρουν να δεθούν....δεν πιστεύουν στην αγάπη μεταξύ δύο φύλων όσον αφορά μια σχέση...και πόσο μάλλον στη διάρκειά της...θα πιστέψουν στο  ουτοπικό ΠΑΡΑΜΥΘΙ, όπως εριστικά θα πουν, της απόστασης;;;
Η απόσταση θέλει α@@@δ@@ και από τις δυο πλευρές και ψυχική δύναμη...
Ξέρεις τι είναι να σε ενώνει ένα τηλέφωνο και ένας υπολογιστής και να ακούς μια φωνή που δεν μπορείς να την νιώσεις εκείνη την ώρα από κοντά να σου ψιθυρίζει στο αυτί, να βλέπεις ένα πρόσωπο που δεν μπορείς να το αγγίζεις παρά μόνο στην οθόνη και να περιμένεις την ώρα που όλες αυτές οι ''παθητικές'' αισθήσεις σας, θα ''ενεργοποιηθούν'' από κοντά; Πόσο μάλλον τα βράδια.. που σε συντροφεύει μια σκέψη...ένα όνειρο...αντί για μια αγκαλιά... η ανάγκη για μια  ΚΑΛΗΜΕΡΑ όχι λεκτική..αλλά με ένα φιλί...μια κάβλα της στιγμής που θα μπορείς να σβήσεις στο κορμί του/της αμέσως...ένα βλέμμα που θα σου δηλώσει σιωπηλά ''ΗΡΕΜΗΣΕ,,,ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ...'' , ένα κυριολεκτικό ''ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ Ό,ΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ''....
Ένα..ένα..ένα...ΠΟΛΛΑ είναι τα ''ΈΝΑ'' τελικά...και για έναν και χίλιους λόγους απλά σας παραδέχομαι και σας θαυμάζω....και εύχομαι να συνεχίζετε να αποδεικνύετε σε εμάς τους ''άπιστους'' τι μπορεί να καταφέρουν ΔΥΟ ΘΕΛΩ ΜΑΖΙ.....! 
Καλή σας νύχτα!