Τα ζευγάρια που μετέτρεψαν τα χιλιόμετρα σε πιο φωναχτά ''ΜΑΖΙ'', ''ΘΕΛΩ'' και ''ΜΠΟΡΩ''...τα παραδέχομαι!

Ναι..φυσικά και τα παραδέχομαι που μπόρεσαν και μπορούν  ακόμα να το υποστηρίζουν..και ίιισως και να τα ζηλεύω λίγο...γιατί όσο κι αν δεν το πιστεύουμε την ένταση των στιγμών που απολαμβάνουν τέτοια ζευγάρια κάθε φορά που συναντιούνται και τον ενθουσιασμό που φαντάζει πάντα ίδιος με την πρώτη φορά...τα ζευγάρια της "καθημερινότητας'' δεν τα ζουν στο βαθμό αυτό, παρά μόνο στα πρώτα μέλια...γιατί έχουν την ασφάλεια του εδώ..και του ''μπορώ να σε δω και αύριο και κάτι που δεν το κάναμε σήμερα, μπορούμε να το κάνουμε και αύριο''.
"Τα ζευγάρια των χιλιομέτρων", όμως, πρεσβεύουν αυτό που λέμε "Ζήσε τη στιγμή σαν να είναι η τελευταία"...γιατί προφανώς δεν ξέρουν πότε θα είναι η επόμενη και μην αναβάλλεις κάτι που μπορείς να το κάνεις, όχι Σήμερα απλά, ...αλλά ΤΩΡΑ!
Ωστόσο, δεν τα παραδέχομαι μόνο για τους παραπάνω λόγους...μα ίσως γιατί υπήρξα από τα άτομα που δεν τα λες και ρομαντικά..
Αλλά από τα άτομα τα κυνικά, τα ωμά, που γυρνάνε πλευρό μετά το σεξ και δεν τρελαίνονται για αγκαλίτσες εκείνη την ώρα, λέγοντας απλά μια καληνύχτα και όχι γιατί δεν γουστάρουν το άτομο που έχουν απέναντί τους..μα γιατί ΕΤΣΙ ΕΊΝΑΙ...έτσι γεννήθηκαν ίσως...
Ναι υπάρχουν τέτοια άτομα... άτομα που αποφεύγουν να δεθούν ...που πάντα ψάχνουν να βρουν ένα ελάττωμα..για να μην τους χτυπήσει ο έρωτας βροντερά την πόρτα και χάσουν ό,τι πολυτιμότερο είχαν τόσα χρόνια πάνω τους..το μυαλό τους...
Πάντα ανυψώνουν τείχη...δημιουργούν εμπόδια για να διώξουν το άτομο που τους προσεγγίζουν...έτσι...γιατί δεν γουστάρουν να δεθούν....δεν πιστεύουν στην αγάπη μεταξύ δύο φύλων όσον αφορά μια σχέση...και πόσο μάλλον στη διάρκειά της...θα πιστέψουν στο  ουτοπικό ΠΑΡΑΜΥΘΙ, όπως εριστικά θα πουν, της απόστασης;;;
Η απόσταση θέλει α@@@δ@@ και από τις δυο πλευρές και ψυχική δύναμη...
Ξέρεις τι είναι να σε ενώνει ένα τηλέφωνο και ένας υπολογιστής και να ακούς μια φωνή που δεν μπορείς να την νιώσεις εκείνη την ώρα από κοντά να σου ψιθυρίζει στο αυτί, να βλέπεις ένα πρόσωπο που δεν μπορείς να το αγγίζεις παρά μόνο στην οθόνη και να περιμένεις την ώρα που όλες αυτές οι ''παθητικές'' αισθήσεις σας, θα ''ενεργοποιηθούν'' από κοντά; Πόσο μάλλον τα βράδια.. που σε συντροφεύει μια σκέψη...ένα όνειρο...αντί για μια αγκαλιά... η ανάγκη για μια  ΚΑΛΗΜΕΡΑ όχι λεκτική..αλλά με ένα φιλί...μια κάβλα της στιγμής που θα μπορείς να σβήσεις στο κορμί του/της αμέσως...ένα βλέμμα που θα σου δηλώσει σιωπηλά ''ΗΡΕΜΗΣΕ,,,ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ...'' , ένα κυριολεκτικό ''ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ Ό,ΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ''....
Ένα..ένα..ένα...ΠΟΛΛΑ είναι τα ''ΈΝΑ'' τελικά...και για έναν και χίλιους λόγους απλά σας παραδέχομαι και σας θαυμάζω....και εύχομαι να συνεχίζετε να αποδεικνύετε σε εμάς τους ''άπιστους'' τι μπορεί να καταφέρουν ΔΥΟ ΘΕΛΩ ΜΑΖΙ.....! 
Καλή σας νύχτα!