Κάντα να αξίζουν...

Τα δάκρυα που έχυσα για σένα μετά τους καβγάδες μας, κάντα να αξίζουν...
Τους καιρούς που απέρριπτα τον εαυτό μου, γιατί δεν πίστευα σ' αυτόν, κάντους να αξίζουν...
Τα λεπτά που σε θεωρούσα το μοναδικό μου στήριγμα, κάντα να αξίζουν
Τις ώρες που έμεινα ξάγρυπνη περιμένοντας μια καληνύχτα σου, κάντες να αξίζουν..
Τον πόθο, που ένιωθα για σένα, όταν με έκανες δικιά σου, κάντον να αξίζει...
Τις φορές που προσπάθησα να σε κάνω να με μισήσεις, γιατί φοβόμουν να δεθώ, κάντες να αξίζουν...
Τα χαμόγελα που έχανα τα πρωινά μου για την καλημέρα σου που απουσίαζε, κάντα να αξίζουν ..
Τις στιγμές που ανησυχούσα για 'σένα περισσότερο από μένα, κάντες να αξίζουν..
Τα όνειρα που κάνω ακόμα για το μέλλον μας, κάντα να αξίζουν..
Τα χιλιόμετρα που έκανα για να σε δω, όταν έλειπες, κάντα να αξίζουν. .
Τα "Σ' αγαπώ" που σου έλεγα λιώνοντας στο άγγιγμά και τον ήχο της φωνής σου, κάντα να αξίζουν...
Τις φορές που μάλωσα, για να σε υπερπιστώ, κάντες να αξίζουν...
Τα " όχι, είμαι αλλού", γιατί ήμουν δοσμένη σε σένα, κάντα να αξίζουν..
Τις σκέψεις μου, που τις βασανίζεις κάθε λεπτό, κάντες να αξίζουν..
Τις αποτυχημένες προσπάθειεις να σε κάνω να χαμογελάσεις, κάντες να αξίζουν...
Τα όσα δεν έκανα για μένα, γιατί είχα προτεραιότητα εσένα, κάντα να αξίζουν...
Τις ώρες που περίμενα πάνω από το τηλέφωνο για να σε ακούσω, έστω και λίγο, κάντες να αξίζουν..
Αυτό που έχουμε, κάντο να αξίζει...
Εμένα που σ' αγάπησα, κάνε με να αξίζω....

Θα σου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία...αλλά θα ματώσεις....κι αν αντέχεις μείνε!

Πόσες δεύτερες ευκαιρίες κατέληξαν ένα καλό σχέδιο εκούσιας εκδίκησης;
Ξέρεις... το σενάριο που ο άλλος παραδέχεται το λάθος του..αναγνωρίζει ότι έχει πληγώσει και έχει πληγωθεί...και θα κάνει τα πάντα για να επανορθώσει..; Αυτό το σενάριο εννοώ...
Ο άλλος πληγωμένος...τον δέχεται πίσω, γιατί το λάθος δεν ήταν ανεπανόρθωτο, αλλά κρατάει πισινές για να ξαναεμπιστευτεί, και περιμένει να πιστέψει ότι άλλαξες....μα στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει..."ΧΑ! και τώρα θα νιώσεις όπως ένιωσα....θα καλουπωθείς στα θέλω μου...δεν έχει τι θέλεις εσύ...μα τι θέλω εγώ....και στο "εμείς" θα φτάσουμε αν αντέξεις τις δοκιμασίες", αν δεν αντέξεις πρόβλημά σου..
Δεν με νοιάζει αν θα πονάς κι αν θα ματώνεις...αν θέλεις χρόνο και προσοχή.....όταν σου τα έδινα να τα δεχόσουν και να τα εκτιμούσες..τώρα δεν έχεις πλέον τίποτα..θα στα δώσω εγώ όποτε θέλω.....άλλωστε εσύ φταις..εσύ οφείλεις να τα υπομείνεις....
Και κάπου εκεί χάνεται η λέξη "μαζί", "ό,τι θέλουν και οι δύο", "προσπαθούμε και οι δύο"...Λυπάμαι φίλε μου αλλά τώρα προσπαθεί μόνο ένας....αυτός που προσπαθεί να αποδείξει ότι άλλαξε...και ενώ προσπαθεί, ματώνει διπλά..γιατί επιδέχεται αμφισβήτηση διαρκώς...το βλέπει στα μάτια του άλλου.. ο ψυχολογικός πόλεμος τον γονατίζει....γιατί είναι η στιγμή που βάζει τον άλλον πάνω από όλα και χάνει τον εαυτό του..δέχεται νεύρα...προσβολές...αδιαφορία....απουσία θέλησης..χρόνου....μα SORRY εσύ αποφάσισες να επανορθώσεις....Τι; Εμ θες ευκαιρία, εμ δεν θα ματώσεις; Όοοοχι.....δεν πάει έτσι.....
Σε ένα σύμπαν χωρίς εγωισμό, όπου θα καταλάβαιναν πως νιώθεις και πως είσαι πραγματικά μετανιωμένος, χωρίς να χρειάζεται να περάσεις τους 12 άθλους του Ηρακλή..ναι...θα έρχονταν όλα πιο ομαλά και θα το μέλλον ίσως να ήταν ακόμα πιο υπέροχο και για τους δύο..γιατί πλέον θα απέφευγες τα λάθη που σε έκαναν να πληγώσεις ανεπανόρθωτα τον άνθρωπό σου....
Αλλά σ' αυτή τη ζωή....η δεύτερη ευκαιρία σημαίνει ψυχολογικό τσαλαπάτημα...δεν ξέρω πόσοι κατάφεραν να αντέξουν μια τέτοια ευκαιρία....μα σίγουρα υπέστησαν σοβαρά ψυχικά τραύματα....και δεν εγγυώμαι ότι είχε διάρκεια και happy end....

Μην επιτρέψεις κάτι "σπάνιο" να γίνει κάτι συνηθισμένο...σαν όλα τα άλλα

Το ξέρεις καλά...αυτό που νιώσαμε ήταν σπάνιο...το ένιωθες και το ένιωθα...μέσα σε λίγους μήνες συναισθήματα πρωτόγνωρα και ξαφνικά....αυτά που δεν πιστεύαμε πως υπήρχαν ξετυλίχτηκαν μπροστά στα μάτια μας και πιστέψαμε στην ύπαρξή τους...Σίγουρα θα δοκιμαστούμε πολλές φορές και ίσως χειρότερα από τους άλλους....θα φτάσουμε στο σημείο να μην θέλουμε άλλο...να πούμε φτάνει...μα πάντα ένας από τους δύο θα προσπαθεί  να αποδείξει στον άλλον το αντίθετο...."δεν γίνεται κάτι σπάνιο να γίνει κάτι συνηθισμένο" ....ξέρουμε και οι δύο πως αν το επιτρέψουμε και περάσουμε σε άλλα χέρια...θα μας λείψει...δεν θα το νιώσουμε ξανά...σίγουρα, ίσως, λάβουμε μια πρόσκαιρη χαρά, μια ανακούφιση που θα μας λέει...μάλλον δεν ήταν γραφτό..μα πίστεψέ με αυτό το " ξεχωριστό" δεν το πουλάνε έξω κάθε μέρα....αν κάναμε τόσα χρόνια να το βρούμε..πιστεύεις θα πως θα 'μαστε τόσο τυχεροί να ξαναβρούμε τέτοια χημεία; Η ζωή μας έδειξε ένα κοινό δρόμο..δείξ'της εμπιστοσύνη....μην αναλώνεσαι σ' αυτά που συνέβαλαν για λίγο να κρυφτεί αυτή η μοναδικότητα τής κοινής μας ύπαρξης...αλλά σκέψου αυτά που μας φώναζαν πόσο υπέροχα ήταν..πόσο υπέροχα μπορούν να γίνουν..είναι υπέροχο να σε γαληνεύουν δυο χέρια και μια φωνή ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές..να νιώθεις διαρκώς μια παρουσία στο πλάι σου, ακόμα κι αν δεν είναι άμεσα ορατή....οι δυσκολίες πάντα θα είναι πολλές κι αμέτρητες...καθημερινά....θα σε κάνουν να χάνεις την ουσία.. να εγκαταλείπεις την επιθυμία να προσπαθήσεις...να νιώθεις ψυχολογική κούραση....μα ξέρεις κάτι; ξύπνα ένα πρωί και πες.......ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΩ...το χρωστάω σε μένα...σε εμάς.....για μια μέρα δεν θα το απορρίψω και θα πιστέψω ξανά σε αυτό...δεν θα επιτρέψω να γίνει ίδιο σαν όλα τα άλλα......
Κι αν έρθει τώρα κάποιος και μου πει πως όλα φαντάζουν ξεχωριστά τον πρώτο καιρό...θα του απαντήσω...''Φίλε, δεν έχεις δίκιο...αυτό που έζησα, δεν το έχεις ζήσει ακόμα''....

Όταν βρεθεί αυτός που θα σου βγάλει τον καλύτερο σου εαυτο... Και μετά φύγει

Έφυγε... Έφυγε γιατί γνώρισε το εγώ σου με τα ελαττώματα του.... Ήθελε να σου δείξει το δρόμο... Μα δεν άντεξε τη γνώση του τι ήσουν πριν...
Με κόπο και υπομονή σου έβγαλε τον καλύτερο σου εαυτό... Γκρέμισε κάθε σου κοσμοθεωρία.. Κάθε πεσιμιστικη σου άποψη και πίστευες πως δεν είναι ολα μάταια... Έχεις ΚΑΠΟΙΟΝ λόγο για να ζεις.. Να μοιράζεσαι και να απολαμβάνεις τον εαυτό σου που αναγεννήθηκε... Που δεν πιστεύεις ούτε εσύ πως υπήρχε... Ολα ήταν πλέον ουσιώδη........ Όλα μέχρι να φύγει....... Δεν το έκανε από εγωισμό... Ή από ανωριμότητα... Απλά δεν μπόρεσε να αντέξει την παλια σου εικόνα.. Να πιστεύει ότι υπάρχει μόνο η νέα και πως έχει γερά θεμελια για να χτίσει στο αύριο.... Θεώρησε πως πλεον ξέρεις... Έχεις τη γνώση για να πορευθείς στο μελλον... Να χτίσεις σε κάτι καινουργιο
..χωρίς όμως τη συγκεκριμένη παρουσία.... Μα ξέρεις κάτι ; Αυτό που έχτισες με τα χέρια σου... Δεν είναι εύκολο να το δώσεις αλλού. .. Το πιο πιθανό είναι να γκρεμιστεί... Και φτου πάλι από την αρχή 

Η φιλία μεταξύ αντίθετου φύλου θέλει ανοιχτό μυαλό

Συγνώμη κύρια μου... Ξεχάσετε την ταμπέλα σας "Ή γκόμενα ή τίποτα". Σε περίπτωση που είσαι καμιά ανοιχτομυαλη,κοινωνικη, με χιουμορ και το χειρότερο ΚΑΙ όμορφη, αλλά δεν ψάχνεσαι... Άστο... Από κει παν κι άλλες..... Φίλες δεν θέλουμε... Έχουμε θα σου πουν....
Το πάμε τώρα αντίστροφα ;
Συγνώμη κύριε... Ξεχασατε την ταμπέλα σας "Η γκόμενος ή τιποτα". Σε περίπτωση που είσαι... Μπλα μπλα.......... Εισαι μαλάκας σαν όλους τους άλλους θα πουν...... Τι να τους κάνουμε τους φίλους;
Και πάμε τώρα στην περίπτωση που ο κύριος και η κύρια ανοιχτομυαλοι συναντιούνται..... Και εγενοντο φιλοι... Τα ωφελη αναριθμητα... Μαθαίνει ο ένας τον τρόπο σκέψης του άλλου... Μαθαίνει πως πρέπει να φερεται στην "κυνηγετικη περιοδο", το savoir vivre του αντίθετου φύλου και το καλό, ποιοτικο χιουμορ.... Είναι τα άτομα που δεν θα σου πουν ποτέ πως όλοι οι άντρες ειναι μαλάκες και όλες οι γυναίκες πουτάνες... Ακόμα κι αν κάτι περάσει από το μυαλό τους... Το θάβουν βαθιά.... Δεν επιτρέπουν κάτι που χτιστηκε με τόσο κόπο να χαθεί.... Το κολληταρι σου θα ' ναι πάντα κολληταρι..