Welcome to PARANOIA

Από μωρό με το κλάμα σου έμαθες να ζητάς αυτό που ΘΕΛΕΙΣ...μεγαλώνοντας έμαθες ότι δεν γίνεται να έχεις πάντα αυτό που θέλεις..και στην ενηλικίωσή σου...αποφάσισες να θάψεις τα περισσότερα θέλω σου και να τα θυσιάσεις στο βωμό της καθημερινότητας και των ανθρώπων που ΘΕΛΟΥΝ να σε καλουπώσουν...
Ένας άνθρωπος, που παλιά έβραζε το αίμα του να διεκδικήσει και να κατακτήσει τα όνειρά του..πλεόν δέχεται αδιαμαρτήρητα ό.τι του επιβάλλουν..
Δέχεται τη δυστυχία του εκούσια..την επιλέγει με τη δικαιολογία ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα....ότι είναι εγκλωβισμένος στην ίδια του τη ζωή...
Κι όμως...η ζωή δεν είναι αδιέξοδο, φίλε μου...
Εμείς την κάνουμε να φαντάζει έτσι, με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που επιλέγουμε να εμπλακούμε..
Όταν έχεις την υγεία σου..όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες...

Τα θέλω σου που σβήνουν..το χαμόγελο και η ζωηράδα σου που χάνονται στο χρόνο....η μιζέρια και η ρουτίνα που σε στοιχειώνουν..τα "παυσίπονα" που κατατρέχεις για να ξεγελάσεις πρόσκαιρα τον πόνο σου....οι φωτογραφίες που σου (Υπεν)θυμίζουν τον άνθρωπο που επέτρεψες ΕΣΥ και οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ σου να σκοτώσουν....
Πίσω από την ΕΚΟΥΣΙΑ δυστυχία σου κρύβεσαι εσύ...μην κατηγορείς τους άλλους...εσύ τους επέτρεψες να μπουν στη ζωή σου και να την ελέγξουν..εσύ επέλεξες τις καταστάσεις που σε έκαναν να νιώσεις δέσμιος...εσύ κλώτσησες τις ευκαιρίες που σου υποσχέθηκαν φτερά χωρίς κλουβί..
Εσύ λοιπόν...μην ζητάς να σε καταλάβουν..αν δεν καταλάβεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου και τις ανάγκες του..εάν δεν ακούσεις τον παλμό σου..που εξασθενεί
Κι όταν το καταλάβεις..θα μάθεις πως ακόμα κι αν φαίνεται πως τα θέλω κοστίζουν ακριβά...η αξία τους θα είναι ανεκτίμητη,γιατί θα συνοδεύονται από το αίσθημα της ελευθερίας και της ψυχικής ευφορίας.. Φρόντισε όμως μην είναι αργά..
Επέλεξε λοιπόν...ή.....άσε να ζήσουν οι άλλοι..τη Ζωή σου...
Ειρωνεία ε;

Στο "Σχεδόν" του δεν ευτύχησε ποτέ, κανείς

Ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος στις σκέψεις του, ίσως και στο παρελθόν του.....

Ώρες ώρες κατακτά το νόημα της ζωής "σχεδόν" , γιατί του κατέθεσαν χρόνο, ψυχή και σώμα τις στιγμές που "δεν ήξερε τι ήθελε"...μα τις περισσότερες στιγμές βυθίζεται ξανά σε λήθη και σε σκέψεις που τον "χαλάνε".

Γιατί βασανίζεσαι όμως άνθρωπε;

Γιατί προσπαθείς τα "φωναχτά θέλω" σου να τα θάψεις σε ένα "δεν ξέρω τι θέλω";

"Δυστυχώς" για 'σένα ξέρεις έντονα τι θέλεις και απλά φοβάσαι να το ακολουθήσεις...φοβάσαι μην χτιστούν μπροστά σου νέες φυλακές.

Να ξέρεις όμως πως όσοι υποθετικά δεν ήξεραν τι ήθελαν, έχασαν πολλά...Και η πολυτιμότερη απώλειά τους ήταν ανθρώποι και στιγμές που συνδέονταν με τους ανθρώπους αυτούς..γιατί ενώ εκείνοι ήξεραν ότι ήθελαν να προσφέρουν ψυχική  ελευθερία και ένα διαρκές χαμόγελο στο πρόσωπό τους.. οι άλλοι φοβήθηκαν την ιδέα της ευτυχίας και προτίμησαν το "Σχεδόν" τους..νόμιζαν πως υπάρχουν τα ψιλά γράμματα που εγκυμονούν κινδύνους..."Δεν γίνεται να'ναι τόσο τυχεροί κι η ευτυχία να έρθει τόσο ξαφνικά να τους χτυπήσει την πόρτα..""την ευτυχία την κυνηγάς, σέρνεσαι από πίσω της" σκέφτηκαν λαθεμένα κι έτσι τρόμαζαν και τους έδιωχναν, επικαλούμενοι την άγνοια των επιθυμιών τους...κι όμως μετά μάθαιναν πως τα λάθη αυτά αποτελούν ένα γερό μάθημα..αλλά δεν γυρνάνε πίσω για να τα διορθώσεις...

Αυτό που ΗΘΕΛΑΝ όμως ΗΞΕΡΑΝ πως ήταν τρυπωμένο στο μυαλό τους..στις σκέψεις τους...κι από τις σκέψεις μας δεν μπορούμε να ξεφύγουμε...οι σκέψεις δεν κρύβονται.

Όπως δεν κρύβονται κι οι άνθρωποι κι αυτά που νιώθεις γι'αυτούς, όσο κι αν θέλεις να σε ξεγελάσεις.

Μπορείς να συνεχίζεις να βαφτίζεις διαφορετικά αυτά που νιώθεις......μα την απάντηση την ξέρεις ήδη μέσα σου....για το πως λέγεται αυτό....

Κι ας σε τρομάζει τόσο...ώστε να θες να το απαρνείσαι μέρα με τη μέρα, επιζητώντας το "λίγο" από το πολύ.

Είναι μικρή η ζωή για αρνητικές σκέψεις, φόβους και καταπιεσμένα συναισθήματα. Είναι μικρή η ζωή για να αρκείσαι στο "λίγο"..στο "σχεδόν" και στο "δεν ξέρω"..η γνώση των επιθυμιών σου και η επιδίωξή τους είναι ευτυχία.

Κι αν ρωτήσεις εμένα..θα σου πω πως ένα χρόνο τώρα έμαθα να ζω σαν πουλί που ανοίγει τα φτερά του και σαρώνει ό.τι του κερδίζει την καρδιά και το μυαλό..ό.τι του προσφέρει χαμόγελο..σαν πουλί ελεύθερο στο μυαλό και στην καρδιά..που γοητεύεται από εκεί που το επιθυμούν έντονα και θέλουν να το κρατήσουν...μα επιθυμεί να φύγει από εκεί που το διώχνουν πεισματικά..αφήνοντας μόνο λίγα από τα φτερά του...σαν στίγματα για τις στιγμές που πέρασε εκεί...

Μεγάλο το λογίδριο....πολλές οι σκέψεις ...με τα θέλω να φωνάζουν...μα λίγοι,φίλε μου, ευτύχησαν στο "Σχεδόν" τους...γιατί στο μέτριο δεν άντεξε ποτέ κανείς για πάντα. ΣΧΕΔΟΝ..ΠΑΝΤΑ..Οξύμωρο ε;

Αν δεν φορέσεις τα παπούτσια μου, δεν θα νιώσεις τον "ρυθμό" μου

Με βλέπεις να  χαμογελάω, θαυμάζεις την τρέλα μου και την όρεξή μου για ζωή και ίσως θεωρείς πως η ζωή μ'αγαπά και μου φέρεται με φροντίδα, για να χαμογελάω ακόμη.
Κι όμως..τα πιο χαμογελαστά παιδιά είναι αυτά που πέρασαν και περνούν πολλά..που έξω θα τα δεις να χαμογελούν και δεν θα σε αφήσουν να καταλάβεις τι περνούν όταν επιστρέψουν στους τέσσερις τοίχους της ζωής τους.
Αυτό θα το κάνουν σε λίγα άτομα, σε άτομα που τους έδειξαν ότι μπορούν να βασιστούν επάνω τους...να τους ακούσουν και να τους καταλάβουν.
Είναι τιμή σου αν σου ανοιχτεί ένα τέτοιο άτομο...σημαίνει πως κατάφερες να το ξεκλειδώσεις και να δεις όλο το κόσμο μέσα του..έτσι θα  κερδίσεις κι εσύ πολλά..Αν είσαι έξυπνος, θα μάθεις από τα μαθήματά του και θα δεις το πραγματικό νόημα της ζωής..τι σημαίνει να ΖΕΙΣ πραγματικά, αντί να περιμένεις γονατισμένος, τις δυσκολίες να περάσουν.
Μέχρι τότε μπορείς να με βλέπεις απλά ως το χαμογελαστό παιδί.
Δεν μασάω..πάντα θα χαμογελάω..ακόμη κι αν η ζωή μου μέλλεται σύντομη θα ξέρω πως την έζησα χαμογελώντας...