Ekeinos& Ekeini_Thoughts #Mικροϊστορίες #Part3(1)

 

Εκείνη #2

Με εκείνα και με τα άλλα, έπρεπε να αρχίσει να ψάχνει για δουλειά. Η σύμβασή της είχε λήξει και δεν ήθελε μια ζωή να ζει στο ίδιο σπίτι με τους γονείς της. Δεν ήταν πολύ υγιές, από μια ηλικία και έπειτα. Έπρεπε να ανεξαρτητοποιηθεί. Αλλά πώς; Δουλειές στο αντικείμενό της δεν υπήρχαν. Μόνο το ελεύθερο επάγγελμα μπορούσε να ακολουθήσει και αυτό απαιτούσε μεγάλο οικονομικό ρίσκο. Δεν ένιωθε ακόμα έτοιμη για ένα τόσο μεγάλο βήμα. Το σκέφτηκε για λίγο και έτσι αυθόρμητα, το πήρε απόφαση. Θα έκανε σεμινάριο barista  και θα έπιανε δουλειά σε κάποιο από τα γρήγορα καφέ. Τόσα είχαν ανοίξει. Σίγουρα θα έβρισκε δουλειά σε ένα από αυτά. Βέβαια οι γονείς της δεν θα συμφωνούσαν έτσι εύκολα. Δεν ήταν υπέρ των σπουδών που δεν συνοδεύονταν από πτυχία με «κύρος». Ήλπιζε όμως ότι θα τους «κατάφερνε». Χρειαζόταν άλλωστε την οικονομική τους υποστήριξη και ως μοναχοπαίδι που ήταν δεν συνήθιζαν να της χαλάνε χατίρι. Ήταν και λίγο καλομαθημένη βλέπεις…..

 

Εκείνος #3

«Τώρα κατεβαίνω!», φώναξε η Άννα από το θυροτηλέφωνο.  Δεν πετούσε και τη σκούφια του που θα έβγαινε. Με το ζόρι κρατούσε το κορμί του όρθιο και τα μάτια του ανοιχτά. Αναρωτιόταν πως θα καταφέρει να βγάλει τη νύχτα και να προσποιηθεί ότι περνάει καλά. Του ήταν τόσο δύσκολο. Μόλις την αντίκρισε η διάθεσή του άλλαξε λίγο….προς το καλύτερο. Ήταν τόσο όμορφη. Βέβαια αυτό που φορούσε ήταν λιγάκι….αποκαλυπτικό, αλλά δεν πειράζει μιας και θα την συνόδευε ο ίδιος. Ο τρόπος ντυσίματός της τον ενοχλούσε πού και πού, ιδίως όταν έβγαινε μόνη με την παρέα της, άλλα όσες προσπάθειες έκανε να της το εξηγήσει με όμορφο τρόπο πάντα κατέληγαν σε καβγά και αυτός φαινόταν ο ζηλιάρης και ο κομπλεξικός της υπόθεσης. Κομπλεξικός….κομπλεξικός δεν ήταν ποτέ. Ναι οκ, τώρα τελευταία δεν ένιωθε άνετα με τον εαυτό του, αλλά αυτό δεν επηρέαζε το πως αντιμετώπιζε την Άννα. Ήθελε απλώς να είναι λιγότερο αποκαλυπτικά τα ρούχα της όταν έβγαινε με την παρέα της. Όχι να ντυθεί και σαν μοναχή, αλλά να μην τα προσφέρει όλα στη θέα των αντρικών βλεμμάτων.

«Αγάπη μου! Γιατί δεν έβαλες το πουκάμισο που σου αγόρασα; Σου πηγαίνει πολύ. Αυτό το μπλουζάκι….χμ…σαν να μην σου ταιριάζει πια!». Πια; Τι εννοούσε; Μήπως ότι δεν της αρέσει ΠΙΑ; Μήπως την ενοχλούσαν τόσο πολύ τα κιλά που είχε πάρει αλλά δεν του το έλεγε ξεκάθαρα και το πήγαινε από την πλάγια οδό; Έβαλε φρένο στις σκέψεις του και απάντησε ψύχραιμα.

«Ήταν για πλύσιμο και θεώρησα πως αυτό θα μου ταίριαζε. Ξέρεις πως είμαι. Στα ρούχα τουλάχιστον δεν έχω και το καλύτερο γούστο. Γι’ αυτό πηγαίνουμε μαζί για ψώνια για να με σουλουπώνεις». Χαμογέλασε διακριτικά και της έδωσε ένα πεταχτό φιλί. Έβαλε μπρος και ξεκίνησαν.

EkeinoskiEkeini_Thoughts Μικροϊστορίες ΕΚΕΙΝΟΣ #2

 Εκείνος #2

22:00 μμ.

Μόλις επέστρεψε στο σπίτι από τη δουλειά. Ένιωθε κουρέλι. Τελευταία «χτυπούσε» 14ωρα και ούτε λόγος να πληρωθεί τις υπερωρίες. Φοβόταν πως αν μιλούσε θα έχανε τη δουλειά του και τώρα την είχε ανάγκη. Θα έκανε ένα ντουζακι και θα έπεφτε ξερός. Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. Η Άννα! Ωχ! Της είχε υποσχεθεί έξοδο και δεν γινόταν να της το αναβάλει για 2^η φορά. Θα του γκρίνιαζε και θα είχε δίκιο. Το σηκώνει.

 «Έλα αγάπη μου! Κατά τι ώρα θα περάσεις να με πάρεις;» τον ρώτησε γεμάτη νάζι και τσαχπινιά. Ήταν, βλέπεις, πολύ γλυκιά και τρυφερή μαζί του κάθε φορά που είχαν σχέδια καλοπέρασης.

«Πού σκέφτεσαι να πάμε απόψε;» τη ρώτησε με όχι τόσο καλή διάθεση.

«Έλεγα να πάμε σε ένα καινούργιο μπαράκι που άνοιξε στην πλατεία. Λένε πως είναι πολύ in, κάνει τέλεια κοκτέιλς και παίζει τα μεγαλύτερα hits της χρονιάς. Τι λες;».

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα δεν είχε πολλή όρεξη για δυνατή μουσική και πολυκοσμία. Ήθελε κάτι χαλαρό και ήσυχο. Ένιωθε κουρασμένος βλέπεις. Άσε που είχε πάρει την κάτω βόλτα με το φαγητό και το ποτό και δεν ένιωθε άνετα με τον εαυτό του, ιδίως όταν κυκλοφορούσε την καλοφροντισμένη Άννα με τα μακιγιάζ της και τα κοντά της τα φορέματα. Τους κοιτούσαν τόσο περίεργα, κυρίως Εκείνον, με βλέμμα ειρωνείας που «φώναζε» «Καλά τι του βρήκε και είναι μαζί του;» «Μάλλον λεφτά θα έχει και θα τον υπομένει». Την Άννα την κοιτούσαν με βλέμμα σαγηνευτικό, προκλητικό πολλές φορές, σαν να την έγδυναν με τα μάτια τους, σαν να ήταν τόσο εύκολο να του την κλέψουν από τα χέρια. Κοντοστάθηκε για λίγο μπροστά στον καθρέφτη, κοιτάζοντας το ομοίωμά του. Τελευταία είχε συνηθίσει να βλέπει τον εαυτό του τόσο….παραμελημένο, μα δεν μπορούσε να το χωνέψει. Δεν του άρεζε.

 «Είσαι εκεί;» ήταν η φωνή της Άννας που τον επανέφερε στην πραγματικότητα. «Ναι, συγνώμη. Χάθηκα για μια στιγμή. Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να αράζαμε σπίτι σου με ποπ κορν, μπύρα και ταινία, αν δεν είχες πρόβλημα. Έχει λίγη ώρα που σχόλασα και…». Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του και ακούει μία εκνευρισμένη φωνή στην άλλη γραμμή

 « Πάλι σπίτι; Τελευταία δεν έχεις ποτέ όρεξη. Θέλω να βγω. Βαρέθηκα όλη μέρα στο σπίτι».

«Εντάξει, έχεις δίκιο. Ετοιμάσου. Σε μια ώρα θα είμαι εκεί», της είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Τελευταία είχε συνηθίσει να κάνει πράγματα παρά τη θέλησή του. Δεν ήθελε να της χαλάσει χατίρι. Βλέπεις, είχε αυτό το ελάττωμα να μην μπορεί να πει ΟΧΙ. Όχι μόνο στην Άννα. Σε όλους. Στη δουλειά, στην οικογένεια, στη σχέση, παντού και μάλλον αυτό δεν ήταν υπέρ της ψυχικής του υγείας.

Ekeinos&Ekeini_Thoughts: Μικροϊστορίες - ΕΚΕΙΝΟΣ & ΕΚΕΙΝΗ

Άκουσέ το στο Spotify

Εκείνος #1

Ετών 29, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 30 και ένιωθε τη ζωή του στάσιμη, σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα από τότε που πήρε το πτυχίο του και γνώρισε την Άννα. Η Άννα, συμφοιτήτριά του από τη σχολή, πρωτοετής, ετών 23 τότε, όταν πρωτογνωρίστηκαν. Πέρασε τρία χρόνια στη σχολή πληροφορικής μέχρι να καταλάβει ότι δεν της ταιριάζει και να δοκιμάσει τις δυνατότητές της στην ίδια σχολή με Εκείνον, αυτή των «Αρχιτεκτόνων Μηχανικών». Ήταν 5 χρόνια μαζί. Δεν είχαν κάνει το επόμενο βήμα. Δεν εννοώ αυτό της παντρειάς, αλλά της συγκατοίκησης. ‘Αλλωστε η συγκατοίκηση τα αλλάζει όλα….όχι ο γάμος. Δεν είναι ότι δεν αγαπιόντουσαν ή ότι δεν ήθελαν, αλλά βλέπεις οι καιροί είναι δύσκολοι. Η Άννα δεν ήθελε να εργαστεί μέχρι να τελειώσει τις σπουδές της που της φαίνονταν βουνό και Εκείνος τα έβγαζε δύσκολα πέρα, περνούσε δύσκολα. Άσε που είχε αναγκαστεί να εργάζεται ως αποθηκάριος μέχρι να βρει κάτι στο αντικείμενό του. Το πόστο του είχε βάρδιες που δεν του επέτρεπαν να έχει μία φυσιολογική ζωή, πόσο μάλλον σχέση και οι αποδοχές ήταν πενιχρές. Έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Είναι λες και ο εργασιακός βίος αντιπαλεύεται τον ερωτικό.

Εκείνη #1

Ετών 24. Τελείωσε τις σπουδές της στην ψυχολογία. Της άρεζε, λέει, να φτάνει στα ενδόμυχα και να μπορεί να τα καταλαβαίνει. Ίσως επειδή δεν μπόρεσε να καταλάβει τους ανθρώπους και τις σχέσεις μέχρι τώρα. Κυρίως τις δικές της σχέσεις. Θεωρούσε πως έχει τον «μαλακομαγνήτη» και δήλωνε φανατικά πως θα μείνει ελεύθερη, ασχέτως που δεν το πίστευε ούτε η ίδια. Είχε βαρεθεί τα ψέματα και την κοροϊδία των αντρών. Έπαιρναν αυτό που ήθελαν και μετά εξαφανίζονταν. Αυτό πίστευε και δεν μπορούσες να την μεταπείσεις. Ήταν, βλέπεις, λίγο ισχυρογνώμων και ξεροκέφαλη. Όσο το ότι θα μείνει ελεύθερη, φυσικά και δεν το τηρούσε. Τον ίδιο μήνα έβρισκε τον επόμενο να την φλερτάρει, κάνοντάς της στενό μαρκάρισμα, μέχρι να της αλλάξει γνώμη. Φοβόταν την μοναξιά και πίστευε πως μόνο όντας σε σχέση θα νιώσει ολοκληρωμένη, καθώς  πάντα είχε το αίσθημα του ανικανοποίητου. Πάντα κάτι της έλειπε και μόλις το αποκτούσε, μετά από λίγο το βαριόταν και επιζητούσε κάτι άλλο. Κάτι που θα την έκανε και πάλι ευτυχισμένη.

Instagram: https://www.instagram.com/ekeinoskiekeini_thoughts/

EMail: ekeinoskiekeini@gmail.com

Fb: https://www.facebook.com/MairaKaiVani

LIKE, REACTIONS, COMMENTS & CH(E)ATING

 

Και όλα ξεκίνησαν με ένα follow ή ένα add...

Ακολούθησαν τα likes και τα comments μέχρι που έγιναν DM (direct messages)

και όλα αυτά όντας Εσύ ή Αυτός/η σε σχέση ή και οι Δύο.

Το αναποδογυρισμένο κινητό, όταν βγαίνεις για καφέ...τα σκιρτήματα, όταν βλέπεις αυτή τη κουκκίδα των ειδοποιήσεων στο κινητό σου....όλα ντύνουν την "online" ενοχή σου.

Kι ας πούμε πως δεν το θεωρείς απιστία...δεν ενέδωσες άλλωστε σωματικά (!)

Εγκεφαλικά όμως; 

Τι γίνεται εκεί μέσα; Νιώθεις πως είναι απλώς ένα παιχνίδι αυτοεπιβεβαίωσης; Πως έχεις τον έλεγχο και μπορείς να σταματήσεις να πατάς το γκάζι ανά πάσα ώρα και στιγμή;

Τότε γιατί νιώθεις εθισμένος με την οθόνη του κινητού σου; Γιατί σε μαλώνεις κάθε φορά που σκέφτεσαι το κάτι παραπάνω ή χάνεσαι στη σκέψη της μεταξύ σας εξέλιξης; Γιατί πλέον νιώθεις να σε "τσιτώνει" το έτερον ήμισυ και να σου φταίνε όλα...

Γιατί μάλλον την πάτησες online....

Γιατί ακόμα κι αν δεν ενέδωσες ερωτικά...το μυαλό σου έχει έκανε like στον τύπο ή την τύπισσα των social media και σε ζορίζει το deactivate account.....

Άκουσε τις σχετικές εκπομπές podcast στο: https://open.spotify.com/episode/6bK3l3Y7q7WaqcRRxlSPii?si=UiRC543USOGEm_t7iHi1KA

https://open.spotify.com/episode/33Oxnol73gLx8FXDfnf5UY?si=45508236ee5b4810