Κι όταν χτίζω με τόσο δάκρυ τα τείχη μου για να αντιμετωπίσω την απώλειά σου...γιατί εμφανίζεσαι με μιας και μου τα γκρεμίζεις;

Γιατί το κάνεις αυτό; Τα έχτισα με τόσο κόπο...με τόσο δάκρυ και πόνο στην καρδιά...προετοιμάστηκα...οχυρώθηκα...πάλεψα να σε βγάλω από μέσα μου...να αποδεχτώ την απουσία σου από τη ζωή μου...κι όταν με κόπο το καταφέρω, γιατί εμφανίζεσαι ξαφνικά και τα γκρεμίζεις όλα;
Γιατί με κάνεις ξανά να πιστέψω πως γύρισες; Πως δεν χρειάζεται πάλι να φυλάξω την καρδιά μου από σένα...πως δεν θα εξαφανιστείς και θα ' σαι όπως παλιά.......
Μα πόσο λάθος έκανα;
Τελικά πάλι χάθηκες....απλά ήρθες για να νιώσεις την ικανοποίηση ότι η καρδιά μου σου ανήκει...και τώρα που σιγουρεύτηκες έφυγες ξανά..........μέχρι να χτίσω νέα τείχη και να έρθεις να τα δώσεις μια κλωτσιά.....
Μέχρι να βρεις άλλη καρδιά να πολιορκήσεις.........