ΑξίΖΩ

ΑξίΖΩ θα σου πω...όποιος/όποια και να 'μαι...
Έχω τα ελαττώματα μου...είμαι στραβόξυλο,περίεργος άνθρωπος...μα αξίΖΩ...
Δεν κρατώ δίπλα μου τους ανθρώπους...τους δείχνω τον "κακό" μου εαυτό...για να τρομάξουν και να φύγουν...να φύγουν προτού με κερδίσουν και πληγωθώ...δεν το αξίζω....
Αξίζω να αγαπήσω...γιατί η αγάπη σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και σε ηρεμεί...ενώ παράλληλα σε αναζωογωνεί....
Αξίζω να αγαπηθώ, γιατί δίνω και δίνομαι...αγαπώ άνευ όρων...αφήνομαι και ζω τον έρωτα με τα όλα του.....με χαμόγελο, πόνο, δάκρυ και νεύρο....
Αξίζω το χρόνο σου...γιατί αν με ξεκλειδώσεις θα λάβεις κάτι ξεχωριστό...θα γνωρίσεις πτυχές μου, που ούτε εγώ δεν ήξερα...γιατί πάντα με ξεκλείδωναν μέχρι τη μέση...πίεζα, ζόριζα, βασάνιζα και κούραζα...κι έτσι όλα έμεναν στη μέση....έφευγαν...γονάτιζα..λύγισα..έχανα την πίστη στον εαυτό μου...μα μετά συνειδητοποιούσα πως άξιζα....
Απλά χρειαζόμουν υπομονή και αντοχή....γερά νεύρα....
Αν δεν με ξεκλειδώσεις μέχρι τέλους και φύγεις στα μισά ή στην αρχή...δεν θα σε κατηγορήσω...δίκιο θα έχεις που δεν με ανέχτηκες μέχρι τέλους...δεν είμαι εύκολος άνθρωπος...κι αν δεν είσαι κι εσύ..λογικό να φύγεις....είμαι περίεργο τρένο...μα να ξέρεις....με τα περίεργα τρένα, θα κάνεις τις πιο ωραίες διαδρομές....όσο κουραστικό κι αν είναι το ταξίδι σου....