Μισοτελειωμένες καταστάσεις

Ένα πράγμα που έμαθα από μικρή ηλικία είναι να λέω την αλήθεια και τις σκέψεις μου...ακόμα και τις πιο σκοτεινές..χωρίς φόβο και πάθος...
Ίσως και γι'αυτό να έχω κλειστό περίγυρο πλέον και να δηλώνω single, καθώς δεν το άντεξαν πολλοί.
Έδιωχνα ανθρώπους άπο δίπλα μου, όταν πίστευα πως δεν μπορούσα να στηρίξω τη γνωριμία μας και να προσφέρω όσα θα ήθελα στην πραγματικότητα...
Κάποιοι έφυγαν από την αρχή γιατί πίστεψαν στο φαίνεσθαι που έπλαθα, για το λόγο αυτό, και κάποιοι έφυγαν στα μισά...
Κανείς μέχρι τέλους...
Μπορεί να είναι λάθος κίνηση να διώχνεις από φόβο...μα πάντα για ένα πράγμα ήμουν περήφανος άνθρωπος...που μπορούσα να κοιτάω τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου στα μάτια...να μην αφήνω ποτέ περιθώρια αμφισβήτησης και ποτέ κενά για υποθέσεις...
Γι'αυτό και πάντα πρέσβευα την άποψη ή όλα ή τίποτα..γιατί έχω μάθει να τα δίνω όλα...κι έτσι οι ενδιάμεσες καταστάσεις μου έκαναν κακό....δεν μου έκαναν κακό από άποψη χρόνου...ήθελα και τον διέθετα...όμως μου δημιούργησαν ψυχικές φθορές....ένα μυαλό γεμάτο ερωτηματικά..ένα αδιέξοδο και ένα φαύλο κύκλο, γυρνώντας στο άτομο που τη μία φορά σε έδιωξε από τη ζωή του...ελπίζοντας πως αυτή τη φορά σε θέλει κοντά του..
Ελπίζοντας...υποθέτοντας..απορώντας....
Και ο χρόνος να περνά...και οι συζητήσεις να έχουν πάντα ως επίκεντρο το ίδιο θέμα..και να ΧΑΝΕΙΣ το χαμόγελο που κοσμεί όμορφα το πρόσωπό σου,τη διάθεση να ζήσεις στιγμές, να σε προσέξεις, αφού δεν είναι κανείς εκεί για να το κάνει και να στερείς από τον εαυτό σου τη δυνατότητα να είσαι το άτομο που ήσουν πριν το μυαλό σου αρχίσει να σου παίζει παιχνίδια...να ΖΗΣΕΙΣ το όσο σου απέμεινε....
Και όλα αυτά είτε γιατί δεν έλαβες ακόμα μια ξεκάθαρη απάντηση, ένα ναι ή ένα ξεκάθαρο όχι, που θα σε βοηθήσει να πάρεις μια απόφαση για το καλό σου..είτε γιατί φοβάσαι να ρωτήσεις..
Κι έτσι μένεις εκεί..η ζωή να περνά από μπροστά σου κι εσύ σ' ένα λαβύρινθο...να περιμένεις να σου δώσουν τις οδηγίες για την έξοδο...
Λίγοι είναι αυτοί που θα επιλέξουν να σε βγάλουν εξ' ολοκλήρου από τη ζωή τους, ώστε να σε αφήσουν να προχωρήσεις....
Και λίγοι αυτοί που όταν επιστρέψουν θα στο δείξουν με κάθε τρόπο...
Δεν ξέρω αν προτιμάς να ζεις σε μισοτελειωμένες ή μισοαρχιμένες (για να μην προδικάσω τίποτα) καταστάσεις...
Αλλά φίλε μου...είναι αλλιώς να σου λένε κάθε μέρα πως σε σκέφτονται...πως θέλουν να σε δουν και να σε αγγίξουν...να σε πάρουν ένα τηλέφωνο το βράδυ για καληνύχτα και να κάνετε σχέδια για το "μαζί"...
Εσύ που περιμένεις στα μισά....τα έχεις όλα αυτά; Κι αν τα έχεις...τα έχεις κάθε μέρα;....