Κι όταν ειπωθεί το οριστικό αντίο

Ναι..μπορεί να πονάει, μα θα σου προσφέρει μεγαλύτερη ανακούφιση...
Από περιστασιακούς πόνους που ένιωθες μέχρι τώρα...δεν θα περιμένεις πισωγυρίσματα...δεν θα ελπίζεις.
Θα ξέρεις πως δεν ήσουν η πρώτη επιλογή και έτσι σε άφησε να προχωρήσεις...
Να αναπνεύσεις κι εσύ σε έναν άλλο αέρα...πριν κλειδώσει η καρδιά σου για την Αγάπη..
Να δώσεις μια ευκαιρία σε άλλη καρδιά να νιώσει τη δική σου...
Πλέον θα ξέρεις..πως πρέπει να προχωρήσεις...
Θα ξέρεις πως δεν ανήκεις εκεί...πως πάντα θα θες να είναι καλά...μα για κάποιους μήνες..ίσως και χρόνο δεν θα μπορείς να ακούς τον ήχο της φωνής....να βλέπεις τα δυο μάτια που παλιότερα έλιωναν για σένα...να αγγίζεις αυτό το κορμί που σε ποθούσε..
Μην προσπαθήσεις να βρεις απάντηση στο γιατί..μην θεωρήσεις άδικο που έφυγε..κατάλαβε μόνο πως ήταν επιλογή και πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται..
Να είσαι ευγνώμων που χάθηκε οριστικά και σε έκανε να καταλάβεις πως δεν θέλει να χαράξετε ξανά μια κοινή πορεία..από το να σε κρατά σε ανεκπλήρωτες ελπίδες μέχρι να αράξει σε άλλη αγκαλιά...
Να είσαι ευγνώμων...
Κι εσύ μην ανησυχείς...διάβασα πως
".. εκείνος που έφυγε δεν πήρε μαζί τον ήλιο..ούτε άφησε στη θέση του το σκοτάδι. Απλώς έφυγε-κάθε αντίο κρύβει μέσα του την προσμονή. Συνήθως το τελευταίο κλειδί στην αρμαθιά.μας είναι αυτό που ανοίγει την πόρτα..."(Coehlo)
Πρόσεξε όμως..μην χαριστείς εύκολα και μην δοθείς οπουδήποτε..
Παρά μόνο εκεί που θα σου προσφέρουν όσα νιώθεις τώρα να σου στέρησαν...
Ζεστασιά, επικοινωνία, τρυφερότητα και γαλήνη...
Κι ας πιστεύεις πως είχες να δώσεις πολλά ΕΚΕΙ που σε άφησαν...
Κι ας πιστεύεις ότι αυτά που είχε να λάβει κι έλαβε...αφήνοντάς σε...
Δύσκολα θα βρεθεί ψυχή να του τα δώσει χωρίς κάποιο ώφελος..
Γιατί στη κοινωνία μας...όλοι με μυαλό λειτουργούν...ελάχιστοι με ψυχή, που ρισκάρουν να χαθούν μαζί με την αγάπη που έδωσαν..αν τους αφήσουν....
Δεν πειράζει όμως...έμαθαν...μα δεν καταδίκασαν την Αγάπη..την περιμένουν..και ξέρουν πως όταν έρθει...θα θεραπεύσει τις πληγές που έμειναν μισάνοιχτες
Αντίο