Με έναν άνθρωπο μόνο θα κουμπώσεις...με τους υπόλοιπους "σχεδόν" θα ταιριάζεις..

Το σχεδόν και το απόλυτο έχουν το τίμημά τους....με το σχεδόν ζεις μια ήρεμη ζωή...ούτε στο κόκκινο, μα ούτε και στο αδιάφορο....με το απόλυτο τα ζεις στο κόκκινο συνήθως..γιατί εκεί είναι η χημεία που κάνει τη "ζημιά" και ξέρουμε πως η χημεία βασίζεται στη θεωρία της δράσης και αντίδρασης..εκεί αν γίνουν λάθη, το μείγμα που παράγεται θα είναι λάθος ..έπονται συνεχόμενες δοκιμές και λάθη για να βρεις τη "σωστή αναλογία"...έτσι και στις σχέσεις...όταν δίνεις και δίνεσαι πραγματικά, θα κάνεις λάθη, θα επέλθουν τριβές..θα κουραστείς...αυτό είναι το αλατοπίπερο μιας σχέσης άλλωστε, γιατί μετά θα νιώσεις μια γλυκιά απόλαυση, καθώς πλέον θα ξέρετε ποια είναι η σωστή αναλογία...η σωστή δράση και αντίδραση που πρέπει να " παραχθεί" για να πετύχει η "συνταγή" σας...
Αν πάλι επιλέξεις τη δημιουργία " χημικής ένωσης" ελληνιστή "σχέσης", χωρίς όλες αυτές τις δοκιμές και τους πειραματισμούς..σου εγγυώμαι πως θα βρεις πολλά " χημικά στοιχεία" που σχεδόν θα ταιριάζουν στη συνταγή σου..θα έχουν ουδέτερο ph, θα είναι βάσεις και όχι οξέα, ασφαλή προς τη χρήση τους με απλές οδηγίες...που θα έχεις ήσυχο το κεφαλάκι σου...
Η αρχή θα είναι υπέροχη, αφού θα απουσιάζει το αντιδραστικό στοιχείο, μα η συνέχεια θα είναι εξίσου προβλέψιμη...και όχι όπως ακριβώς θα ήθελες να τη ζήσεις..
Σκέψου τι μας αξίζει σε μια ζωή που πάντα παλεύουμε; Να παλέψουμε λίγο ακόμα για να κατακτήσουμε το απόλυτο που θα μας ανταμοίβει διαρκώς στη συνέχεια..ή αυτό που θα έρθει αβίαστα, με ηρεμία και ευκολία και θα σου προσφέρει κάτι που "σχεδόν" θα ήθελες;