Μην πλησιάζεις....όχι!μην επιμένεις....σε κοιτώ περίεργα, δεν το βλέπεις;
Βλέπω τον κίνδυνο να πλησιάζει...ΦΥΓΕ...σε παρακαλώ......αν πλησιάσεις θα παλέψω να σε διώξω...θα κάνω τα πάντα για να μισήσεις αυτό που βλέπεις ..για να χαλαστείς και να φύγεις...να πιστέψεις ότι είμαι σαν όλες τις άλλες.....μία που της αρέσει να σκορπίζει τον εαυτό της....
Κι ας μην είναι αλήθεια...σε παρακαλώ...μην σε πιάσει ο εγωισμός και αποφασίσεις να ρισκάρεις..έκανα κόπο να χτίσω αυτά τα τείχη...μην προσπαθήσεις να τα ρίξεις...γιατί αν αντέξεις τη μάχη και το κάνεις.....το μέσα μου δεν θα το αντέξεις...θα μαζευτούν με τα προηγούμενα κι αργά ή γρήγορα θα φύγεις ..εσύ θα νομίζεις πως έχάσες το χρόνο σου κι εγώ θα πληγωθώ ..γιατί θα πιστεύω πως τελικά όντως κάποιος διαφορετικός ήρθε για να με σώσει να ανεχτεί τα στραβά μου,όσα υπάρχουν μέσα από τα τείχη και περιλαμανουν την παράλογη λογική μου...την κτητικότητα μου...τις ανασφάλειες που εκδηλώνω, όταν πιστέψω κι αφεθώ...την παράξενη, άνευ λόγου αντίδραση...γιατί θα συνεχίζω να παλεύω μέχρι να πέσει και το τελευταίο τείχος......μα αν τελικά ρίξεις και το τελευταίο και δεν αντέξεις τα μέσα μου ...τότε θα με πληγώσεις αφόρητα....
Γι'αυτό ή φύγε ....ή έλα για να μείνεις...αν μείνεις θα περάσεις πολλά...αλλά θα δεις πως αυτό το περίεργο πλάσμα...μέσα σε όλα του τα ελαττώματα έχει να προσφέρει πολλά στον άνθρωπο που τελικά άντεξε μετά την επιδρομή του στα ριγμένα τείχη....αφού γνώρισε και πολιόρκησε το μυαλό και την ψυχή μου και κέρδισε τη μάχη .....αν είναι όμως να αφήσεις την πανοπλία και το άλογό σου στα μισά...σε παρακαλώ....μην επιχειρήσεις καν να μπεις.......πονάει.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου