Πάντα μου έλεγαν πως είμαι ξεχωριστή..πώς έχω μια ιδιαίτερη προσωπικότητα...κι ας το έχανα στην εμφάνιση.. πάντα όμως, ενώ μου το έλεγαν δεν με έκαναν να το πιστέψω, γιατί τα λόγια τους με τις πράξεις τους δεν συνέκκλιναν...έτσι άρχισα να μοιάζω σαν όλες τις άλλες...αυτή ήταν η άμυνά μου για να μην πληγώνομαι...μέχρι να δω ότι αυτή τη φορά κάποιος το πιστεύει και μου δείχνει ότι είμαι ιδιαίτερη και ξεχωριστή...
Τότε θα του το αποδείκνυα κι εγώ με τη σειρά μου πόσο ιδιαίτερη είμαι για εκείνον και πόσο ξεχωριστή με έκανε να νιώθω..Απλά χρειαζόμουν κάποιον να μου δείξει το δρόμο...
Μπορεί να το έπαιζα σαν όλες τις άλλες...μα ξέρεις σε τι βασικό διαφέραμε; Όταν εκείνες προσπαθούσαν απλά να πάρουν κάτι από σένα..να κερδίσουν...εγώ κοιτούσα να σου δώσω..μπορεί λόγω της παράξενης λογικής μου και του τρόπου μου να μην το καταλάβαινες..μα η ύπαρξή μου αποκτούσε νόημα κάθε φορά που σου πρόσφερα κάτι...κάτι που πίστευες ότι μπορεί να μην το λάβεις ποτέ ...γιατί σε έκαναν να το πιστεύεις...γιατί πιστεύεις πως οι γυναίκες όλες δρούμε με στρατηγική..κάνουμε τα πάντα για να πάρουμε αυτό το θέλουμε..κι όταν το πάρουμε απλά κάνουμε τα ίδια με πριν...και σε ρωτάω..πιστεύεις ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν; Ή καλύτερα...πιστεύεις πως μια γυναίκα δεν μπορεί να αλλάξει για πάρτυ σου; Όχι επειδή της το επέβαλες...μα επειδή σε γουστάρει δίπλα της...επειδή θέλει να είναι η αιτία του χαμόγελού σου, της καύλας σου, αλλά και της ηρεμίας σου...μπορεί να μοιάζω σαν όλες τις άλλες..μα σε σένα πάντα θα φέρομαι ξεχωριστά....κι ας μην το πιστεύεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου