Λένε πως οι εκλεκτοί δοκιμάζονται σκληρά

Λένε πως δοκιμάζονται τα όριά τους...φτάνουν στα άκρα τους και τα ξεπερνάνε και μετά άντε πάλι από την αρχή...
Λένε πως η ζωή τους έχει για μεγάλα πράγματα και γι'αυτό τους δοκιμάζει...
Σκέψου άλλωστε πως κανένας δεν έγινε σοφός δίχως να διαβάσει άπειρα βιβλία και να πάθει πολλά,ώσπου να μάθει...κανείς δεν έγινε διάσημος επιστήμονας χωρίς να ξενυχτήσει..να αποτύχει σε πειράματα και να κάνει λάθη....κανείς δεν έγινε επιχειρηματίας εν μία νυκτί...χωρίς να πεινάσει...να μείνει άνεργος...να υπακούσει σε απαιτήσεις παράλογων αφεντικών...ΚΑΝΕΙΣ ....κανείς τους που έλαμψε μετά από χρόνια....
Ξέρεις όμως γιατί έλαμψαν τόσο πολύ; Γιατί αυτή τη λάμψη την δημιουργούσαν χρόνο με το χρόνο και τις δυσκολίες τους τις έκαναν πλεονέκτημα και γαλόνι πάνω τους..
Γιατί δεν γονάτιζαν μπροστά στους λύκους που έρχονταν να τους κατασπαράξουν...μα προετοιμάζονταν ώστε να οδηγήσουν οι ίδιοι την αγέλη....
Δεν άκουγαν τι θα πουν οι άλλοι...γιατί οι άλλοι ήταν εμπόδιο στην επιτυχία...
Ήταν εκλεκτικοί με τους γύρω τους...και έμεναν με λίγους να μοιράζονται τις σκέψεις τους...
Γονάτισαν...μα δεν έμειναν πεσμένοι..σηκώθηκαν με χέρια ματωμένα....τα ένιψαν και συνέχισαν πιο αποφασιστικά...
Μέχρι που έφτασαν στον τελικό τους προορισμό...στην κορυφή.......εκεί άνηκαν άλλωστε εξ αρχής....ακόμα κι αν κάθε τους βήμα προς την ανηφόρα φάνταζε επίπονο.... επικίνδυνο και ακατόρθωτο...
Μα είδες; Έφτασαν...ώρα να φτάσεις κι εσύ....

Κάποτε μου είπες πως είναι άδικο να σε κρατάω απ'έξω

Να σε κρατάω απ'έξω από όλα όσα μου συμβαίνουν...
Πως αν έχω ένα πρόβλημα...όπως και να είναι τα πράγματα μεταξύ μας να το μοιραστούμε...
Να μην σκέφτομαι αν ενοχλώ....να μην διστάσω...να μην σκεφτώ πως θα το πω...
Μα σκέφτηκες ποτέ πως τελικά δεν σε κρατούσα εγώ στην απ'έξω, αλλά εσύ;
Ναι...ακόμα κι αν το έκανες για να με προστατέψεις...δεν ξέρεις πως νιώθει κάποιος όταν χάνεσαι ξαφνικά...όταν αποκόπτεσαι εντελώς και επικρατεί ο θυμός....
Όταν ο άλλος θέλει να σε φέρει κοντά του...κι εσύ διατηρείς τη σιωπή σου και απομακρύνεσαι...
Έτσι κάποιος δεν μπορεί να μοιραστεί πράγματα και δυσκολίες μαζί σου...γιατί το μοίρασμα δεν είναι μονόδρομος..
Είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης...αν ο άλλος σε νοιάζεται πραγματικά, νιώθει μειονεκτικά το να σου ανοίγεται μόνο αυτός κι εσύ να του κλείνεσαι και να του κλείνεις την πόρτα της ψυχής σου...
Όταν κάποιος αγαπά δεν μπορεί να είναι μόνο ομιλητής...μα και ακροατής...

Υπήρξαν άνθρωποι που τους είπες "είμαι δίπλα σου"...μα δεν σου άπλωσαν το χέρι

Όχι από αγένεια...όχι επειδή δεν το ήθελαν...μα γιατί έπαθαν πολλά...τους άδειασαν μέχρι και την τελευταία τους σταγόνα...γιατί μόνο έδιναν και έβρισκαν κενές ψυχές...δίχως αντίκρισμα...
Αυτοί με τη σειρά τους..δεν έχουν πλέον απόθεμα..αντοχές να αφεθούν αλλού...θα κλειστούν στον κόσμο τους...στην μοναξιά τους..θα σε αφήσουν έξω από αυτόν...δεν το κάνουν όμως από κακία...απλά δεν θέλουν να ζήσουν την ιστορία σε επανάληψη...
Ακόμα κι αν βλέπουν πόσα πολλά μπορείς να τους προσφέρεις, δεν θα σε αφήσουν..θα σου θυμώσουν, ίσως και με το παραμικρό γιατί οι αντοχές τους έχουν εξαντληθεί...θα νευριάσουν μαζί σου που θα τους νοιάζεσαι σαν μωρά παιδιά..μην παρεξηγείς....ίσως απλά να τους είναι ξένα, γιατί δεν τους τα πρόσφερε ποτέ κανείς αληθινά...

Μην τα βάζεις με τον εαυτό σου..μην στεναχωριέσαι...δεν σου κρατούν κακία...
Απλά θέλουν να μείνουν μόνοι τους...ίσως αν τους γνώριζες σε κάποια άλλη στιγμη της ζωή τους να σου αφήνονταν..να μην σου θύμωναν τόσο εύκολα...να μην πείσμωναν...

Μα εσύ ξέρεις πως έχεις τόσα πολλά να  δώσεις...αν θέλουν να σου κλείσουν την πόρτα, πριν την μοιρασιά...δεν πειράζει...
Προσευχήσου απλά να είναι καλά...
Και θα βρουν το δρόμο τους...και πού ξέρεις;
Ίσως κάποια στιγμή να μπορέσουν να κρατηθούν από το χέρι σου..να σκοτώσετε μαζί τους κακούς και τους δράκους του παραμυθιού...

Κάθε Χριστούγεννα συνοδεύονται κ από διαφορετική ευχή μα πάντα μία μένει ίδια...

Να είχαμε τους ανθρώπους μας όλους δίπλα μας...που λείπουν, έφυγαν ή μας άφησαν...και επίσης να μην φύγουν άλλοι...
Κάθε χρόνο αυτό ευχόμαστε....να λάβουμε μια αγκαλιά από αυτούς τους ανθρώπους..για λίγες στιγμές
..αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων...να λάβουμε τη ζεστασιά τους...
Κι από εκεί και πέρα ο καθένας έχει τη δική του ευχή για μια νέα αγάπη, για μια νέα ζωή, για ένα καινούργια αυτοκίνητο, μα η πιο σπουδαία είναι εκείνη για υγεία...η πιο σοφή...όταν έχεις υγεία, όλα τα άλλα θα σε βρουν και θα τα βρεις όταν θέλεις και θέλουν...
Μην ανησυχείς..έχε πίστη..
Αν είσαι μόνος σ'αυτές τις γιορτές....θα σου πω πως κάνεις μεγάλο λάθος...μόνος δεν είναι κανείς.....γύρνα τριγύρω σου και κοίτα..ζήτα μια αγκαλιά και θα τη λάβεις...μόνοι είναι όσοι δεν έχουν να λάβουν ούτε αυτό.....μια ζεστασιά....
Και μην κάνεις το λάθος να σκεφτείς τι δεν σου έφερε αυτό το έτος..μα τι σου έφερε...και τι κέρδισες από αυτό...κι αν σκέφτεσαι πως ήταν γεμάτο πόνο, θα σου πω πως έτσι βγήκες πιο κερδισμένος από ποτέ..ο πόνος σε δίδαξε για να μπορείς να απολαύσεις τη χαρά και τους ανθρώπους που θα έρθουν, γεμάτος σοφία πια....
Κι αν θες να νιώσεις το πνεύμα των Χριστουγέννων έντονα μέσα σου...βγες έξω και δώσε ένα πιάτο ζεστό φαγητό και λίγα ρούχα σε κάποιον που έχει ανάγκη..μην ψάχνεις χριστουγεννιάτικα δέντρα..ατμόσφαιρες και στολίδια για να το νιώσεις...
Κι αν έχεις τον άνθρωπό σου για σήμερα στο πλάι σου..κοίτα να τον χαρείς κάπου χωρίς βαβούρα..για να ακούς τη φωνή του..κάπου χωρίς πολυκοσμία,για να νιώθεις την αγκαλιά του, κάπου χωρίς σκοτάδια..για να βλέπεις τα μουτράκια του...κάπου ήρεμα και με ζεστούς ανθρωπους..δικούς σας ..για να χαμογελάσετε...
Καλά μας Χριστούγεννα...

Πόσες γνωριμίες βαφτίσαμε με ένα "μωρό μου"

Πόσα ονόματα αντικαταστάθηκαν με ένα "αγάπη μου","μωρό μου","καρδούλα μου",που τώρα πλέον δεν ακούγεται από τα ίδια χείλη ή αποτελεί ήχο για άλλο όνομα....;
Κοιτάς παλιές συζητήσεις..υποσχέσεις..λόγια....και αντιλαμβάνεσαι πως ο άνθρωπος βαφτίζει εύκολα τους ανθρώπους, δίνει υποσχέσεις, γιατί συνεχίζει πιστεύει πως θα υπάρξει το διαφορετικό..πως αυτή τη φορά η επιλογή του θα έχει διάρκεια και δεν θα είναι λάθος...
Άρα δεν θα φανεί επιπόλαιος κι αυτή τη φορά.....δεν θα χρειαστεί να αντικαταστήσει ξανά άλλο όνομα.....
Ξέρεις καλά ομως πως πίσω από αυτά τα γλυκά επίθετα..δεν κρύβεται η αγάπη σου...η αγάπη σου εκδηλώνεται με άλλους τρόπους..κρυφούς και σιωπηλούς....τα επίθετα δηλώνουν απλά την ανάγκη σου για συναισθηματικό δέσιμο....και τρυφερότητα...
Γιατί τώρα μεταξύ μας...ποιος ακούει το αγάπη μου και δεν λιώνει;

Το απόλυτο θα σε οδηγήσει στην καταστροφή και μετά στην ευτυχία...

Απόλυτο....δεν ξέρω αν μπορώ να το ορίσω με πληρότητα, ακρίβεια και σαφήνεια, ώστε να αγγίξω την λεπτότητα τής σημασίας του όρου...οπότε θα το αφήσω στις νοητικές αναπαραστάσεις του καθενός.

Μιλάω για το απόλυτο που μπορούν να αγγίξουν δύο οντότητες μαζί διαγράφοντας την κοινή τους πορεία. Επίσης, μιλάω για δύο οντότητες ξεχωριστές, η καθεμιά για το δικό της λόγο, που επέλεξαν να ενώσουν τις ιδιαιτερότητές τους και να πορευθούν μαζί.

Δύο άτομα γεμάτα εγωισμό, ξεροκεφαλιά, πείσμα αλλά και έντονο ψυχικό πλούτο, τον οποίο ακόμα δεν κατάφεραν να προσφέρουν πουθενά στην ολότητά του, γιατί ποτέ δεν αναγνωρίστηκε εξ' ολοκλήρου, παρά μόνο κατά το ήμισυ.

Δύσκολοι άνθρωποι και οι δύο, μα και τόσο αληθινοί.

Πιστεύεις πως είναι εύκολη η χημεία δύο τόσο έντονων προσωπικοτήτων; Είναι δύο οξέα που σμίγουν και φέρουν μία χημική ένωση άκρως καταστρεπτική. 

Όταν και οι δύο πρεσβεύουν το "όλα ή τίποτα", τότε τα μέτρια δεν τους αρκούν..θυμώνουν σε κάθε μετριότητα που λαμβάνουν ο ένας από τον άλλον...όλα στο κόκκινο...

Μην κάνεις όμως το λάθος και το μπερδέψεις αυτό που ζουν με το πάθος..δεν είναι πάθος ή ενθουσιασμός που αργά ή γρήγορα θα σβήσει..είναι δύο εγώ που έμαθα να ζουν μόνα τους, να αποτελούν μια ατομική,ανεξάρτητη οντότητα και τώρα καλούνται να τα ενώσουν...να βρουν τις κοινές ισορροπίες..μα όχι να καλουπωθούν ή να συμβιβαστούν...τέτοιοι χαρακτήρες πεθαίνουν αν συμβιβαστούν....

Έτσι ζουν μια αμοιβαία καταστροφή μέχρι να βρεθούν αυτές οι ισορροπίες...είναι δύσκολο...βασανίζονται και οι δύο...μα το παλεύουν γιατί θεωρούν πως αξίζει..πως θα τους φέρει σε έναν δρόμο που δεν οδηγήθηκαν ποτέ, στο δρόμο της πραγματικής ευτυχίας, στο απόλυτο και πως το εισιτήριό τους για εκεί δεν μπορεί να τους το εξασφαλίσεις ο οποιοσδήποτε....αλλά αυτός που συμπορεύονται τώρα.....

Στη μάχη αυτή ωστόσο λίγοι αντέχουν.....λίγοι καταφέρνουν να βρουν τις κοινές ισορροπίες και έτσι λίγοι φτάνουν στο μονοπάτι της πραγματικής ευτυχίας....

Δεν ξέρω πως μοιάζει αυτό το μονοπάτι..δεν το γνώρισα ποτέ...μα αρχίζω να παίρνω λίγη πρέζα από τη γεύση της κι αρχίζει να μου αρέσει....

Μακάριοι όσοι γνώρισαν το μονοπάτι αυτό...μα και όσοι έχουν τα κότσια να το διασχίσουν ως εκεί με επιμονή,υπομονή και...αγάπη.

Εκείνες οι γυναίκες..οι δυναμικές και ανεξάρτητες

Ναι...αυτές λέω...αυτές που τις βλέπεις από μακριά...τις θαυμάζεις και χάνεσαι στο περπάτημά τους που "ακούγεται" σε κάθε τους βήμα...μα ταυτόχρονα τις φοβάσαι...φοβάσαι να τις πλησιάσεις γιατί ίσως πιστέψεις πως δεν κάνουν για σένα...ότι είναι πολύ δυναμικές για να τις φέρεις βόλτα..έχουν άποψη,μυαλό και επιλογές...
Αν τελικά καταφέρεις μία από αυτές...και τη "γδύσεις", θα δεις τις αδυναμίες της...θα γίνει ευάλωτη στο άγγιγμά σου...θα τις βγουν οι "ανθρώπινες ανασφάλειες", η ζήλια,το παράπονο μα και το τρυφερό.
Μπορεί να έπεσε δύσκολα..όχι για να το παίξει κάποια, μα γιατί κι εκείνη έχει φοβίες..απλά ξέρει να τις κρύβει καλά με την άμυνα....Έχει ωστόσο να σου δώσει πάρα πολλά...όλα όσα καλλιεργούσε μέσα της τόσα χρόνια, μέχρι να έρθεις εσύ και να τα μοιραστεί μαζί σου απλόχερα....μυαλό,πνεύμα, καρδιά...
Όσο και να σε ζορίζει μια τέτοια γυναίκα στο χειρισμό και στη ζωή...τα θετικά που θα λάβεις, θα είναι περισσότερα απο τα αρνητικά..
Γυναίκα είναι κι αυτή..με τις παραξενιές της και τα κουμπιά της..μην είσαι αυστηρός μαζί της......

Πού πήγε η παιδική μας όρεξη για ζωή;

Πού χάθηκε εκείνη η διαρκής μας ζωντάνια;
Η επιθυμία μας να αδράξουμε κάθε στιγμή, να προλάβουμε να ζήσουμε κάθε λεπτό, να χαρούμε τον ήλιο και την θάλασσα, ακόμα και το κρύο του χειμώνα;
ΠΟΥ;
Προχωράω στο δρόμο και βλέπω ανθρώπους σκεπτικούς,με χαμηλωμένο το κεφάλι, να περπατούν αδιάφορα, γρήγορα, γεμάτοι άγχος ή αγκαλιά με ένα κινητό.
Πού πήγε η όρεξη μας να πληγώσουμε τα γόνατά μας στις αλάνες από το τρέξιμο χωρίς να μας νοιάζει;
Πλέον μάθαμε να πληγώνουμε μόνο ανθρώπινες καρδιές και όχι γόνατα.
Η έξοδό μας έγινε μια ιστοσελίδα στον server του κινητού και οι άνθρωποί μας προστιθέμενοι φίλοι στο διαδίκτυο.
Πού πήγε η αθωότητά μας; Πλέον όλα τα αντιμετωπίζουμε με πονηριά και ζήλια.
Κανένα συναίσθημα δεν έμεινε αμόλυντο και καθαρό.Γίναμε έρμαια του χρήματος, της τεχνολογίας και του περιστασιακού σεξ.
Πού πήγαν τα ειλικρινή "Σ'αγαπώ"; Πλέον κρύβουν τα περισσότερα κάποια σκοπιμότητα...
Κυριάρχησε η μοναξιά και ο ατομικισμός.
Δες λίγο τα μικρά παιδιά. Κοίταξε πόσο χαρούμενα είναι ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες...μέχρι να περάσει η ενηλικίωση στο πετσί τους.
Τότε σβήνει αυτόματα το χαμόγελό τους.
Γίνονται κι εκείνοι σαν εμάς.....αφήνουν τα πάθη και τα άγχη να τους κυριαρχήσουν....
Πού πήγε η όρεξή μας για ζωή;

Με το θυμό σου δημιούργησε....μην ξεσπάς

Ξέρεις πως είσαι ένα υπέροχο πλάσμα και ξεχωριστό. Γι' αυτό σε θαυμάζω, αλλά και γι' αυτό το λόγο περνάς μια ζωή γεμάτη δυσκολίες.
Ξέρεις....το ξεχωριστό δεν το αποδέχεται εύκολα ο κόσμος, παλεύει να το αφομοιώσει, να το κάνει ίδιο με το υπόλοιπο σύνολο.
Μην δίνεις σημασία...μην νιώθεις άσχημα γι' αυτό που είσαι. Είσαι αυτό που πρέπει να είναι κάθε άνθρωπος...ξεχωριστός.
Μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να αλλάξει γι' αυτούς....
Θύμωσε...είναι λογικό...νευρίασε....Το καταλαβαίνω...έχεις πολλά να διαχειριστείς...τόσα πολλά προβλήματα να φωνάζουν στο μυαλό σου, σε μια τόσο μικρή ηλικία. Μα μάθε κάτι, το θυμό σου μην τον ξεσπάς εκεί που δεν πρέπει, μην λες λόγια που πονάνε εσένα και τους άλλους. Θα έρθουν στιγμές που θα 'χεις δίκιο και θα το χάνεις, λόγω του θυμού σου.
Αυτό το θεριό που λέγεται "θυμός", φύλαξέ το μέσα σου και δημιούργησε. Βγάλε από μέσα σου το "πινέλο" και με τα χρώματα τού θυμού, καλλιτέχνησε.
Θα σου φανεί αστείο και οξύμωρο...μα με δύναμή σου το θυμό, μπορείς να δημιουργήσεις υπέροχα πράγματα....
Μην του επιτρέψεις όμως να σε καταστρέψει. Κάν' τον δύναμή σου, σύμμαχό σου, αλλά όχι εχθρό σου.
Αγάπα τον εαυτό σου και άσε τους άλλους να μάχονται να σε αλλάξουν.
Αδιαφόρησε.
Μην θυμώνεις μαζί τους...δεν ξέρουν από ξεχωριστούς!
Αυτά στα λέω, γιατί κατά βάθος μέσα από εσένα είδα τον εαυτό μου...
Μια μαχήτρια, που μέσα από το θυμό της, έχανε το δίκιο της και τους ανθρώπους που αγαπούσε...

Αυτούς τους λίγους τους διαφορετικούς...

Θα τους αναγνωρίσεις με τη μία...
Αλλά θα νομίζεις πως προσποιούνται..θα θες να τους αγγίξεις να δεις αν είναι αληθινοί και θα σκεφτείς πως είναι τόσο καλό για να είναι αληθινό...
Θα φοβηθείς να τους κρατήσεις στη ζωή σου ακόμα κι αν αποδειχθούν αληθινοί τελικά..γιατί μπορεί να νιώσεις τόσο λίγος μπροστά τους...
Δεν θα σου ζητήσουν πολλά..μόνο αγάπη και σεβασμό...κ φυσικά να εκτιμήσεις την αξία τους και να μην προδώσεις την εμπιστοσύνη τους...τίποτα υλικό στα θέλω τους...μόνο πνευματικό και ψυχικό αλισβερίσι θα επιζητήσουν μαζί σου.. η σαρκική απόλαυση είναι σημαντική γι'αυτούς...μα πολλές φορές απορριπτέα...δεν θέλουν απλά να ερωτοτροπήσουν με ένα σώμα..μα ταυτόχρονα με ένα μυαλό...και γι' αυτό μέχρι να το βρουν..μπορεί να απέχουν κατ'επιλογήν...
Έχουν απορρίψει τους ανθρώπους, γιατί εκείνοι αρχικά τους απέρριψαν..τους χλεύασαν, τους σνόμπαραν και τους γύρισαν στην πλάτη..στην προσπάθειά τους να καλύψουν το σύμπλεγμα κατωτερότητας που τους διακατέχει, όταν τους αντικρίσουν...
Αν θέλεις πάντως να ζήσεις αυτό το διαφορετικό..να εντρυφήσεις στον ψυχικό κόσμο αυτών των ανθρώπων...κάνε τον κόπο να γνωρίσεις έναν...είναι πολύ ιδιαίτεροι...και ίσως να μην τους αντέξεις...μα αν είσαι μάγκας φίλε μου, θα κρατήσεις έστω κι έναν τόσο διαφορετικό άνθρωπο στη ζωή σου...
Το γιατί δεν θα στο πω....αξίζει η προσπάθεια για να το καταλάβεις.....

Την καλύτερη φάση της ζωής μου την έζησα όταν έπιασα πάτο.

Ξέρω...οξύμωρο...αλλά ναι!Τότε την έζησα..κι αν με ρωτήσεις το γιατί, θα σου πω γιατί τότε κατάλαβα πολλά για τη ζωή και τους ανθρώπους.
Κατάλαβα ποιοι πραγματικά εννοούσαν το "Είμαι δίπλα σου"  και ποιοι ήταν αυτοί που ενώ μου άπλωσαν το χέρι τους στο χείλος του γκρεμού, με ώθησαν αργά ή γρήγορα σε αυτό.
Κατάλαβα πως ο άνθρωπός σου θα σου δείξει αργά ή γρήγορα πόσο "σκληροτράχηλος" είναι για να μπορεί να σε στηρίξει, όταν τον χρειαστείς σε μια πραγματικά δύσκολη στιγμή..Εκεί το Σ'αγαπώ του θα πάρει μορφή και δεν θα αποτελεί απλά έναν ήχο ή ένα σύνολο μορφημάτων.
Κατάλαβα πως καμιά απόσταση δεν κρατά μακριά τους ανθρώπους, όταν η επιθυμία ξεπερνά κάθε χιλιόμετρο.
Κατάλαβα πως οι άνθρωποι θυσιάζουν στιγμές κι ανθρώπους στο βωμό ενός θιγμένου εγωισμού.
Κατάλαβα πως αν δεν παλέψεις μόνος σου, δεν θα γνωρίσεις ποτέ τον πραγματικό εαυτό σου.
Κατάλαβα πως ο χειρότερος εχθρός σου μπορεί να γίνει το μυαλό σου και να σε καταστρέψει.
Κατάλαβα πως αν δεν ερωτευτείς τη μοναξιά σου, πάντα θα μιζεριάζεις.
Κατάλαβα πως είμαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, δύσκολος και δύστροπος, μη εύκολα ανεκτός στους άλλους, μα όποιος με ανεχτεί και μείνει δεν θα βγει χαμένος.
Μα το πιο σημαντικό:Κατάλαβα πως η ζωή δεν επαναλβάνεται.Θα παιχτεί μια φορά το game over σου και δεν θα έχεις την ευκαιρία να παίξεις κάθε προγούμενο level για να πετύχεις ένα καλύτερο score.
Έτσι λοιπόν κατάλαβα πάρα πολλά, ενώ κρατιόμουν από την άκρη του γκρεμού,κοιτώντας χαμηλά.. μα πλέον ξέρω πως κοιτούσα λάθος...και πως το βλέμμα πρέπει να είναι ανοδικό....
Αν έρθεις να μου δώσεις το χέρι σου για να με βοηθήσεις..δεν θα δεχτώ..περίμενε να σηκωθώ εξ ολοκλήρου και μετά...δεν θέλω να είσαι ένα ακόμη άτομο που με έσωσε και με έριξε ξανά εκεί στα πιο βαθιά.
Είμαι μια οντότητα ικανή να παλέψω με τη ζωή, το θάνατο και τις δυσκολίες και να ανταπεξέλθω με επιτυχία...το μόνο σίγουρο είναι πως πλέον θα το κάνω με χαμόγελο, με περισσότερη δύναμη, μα ταυτόχρονα με περισσότερη επιφυλακτικότητα στους ανθρώπους.

ΠροσΈΧΩ

Η αποψινή μέρα μού έδωσε την αφορμή να προβληματιστώ τόσο για το AIDS, όσο και για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, που εν μέρει μοιάζουν άσχετα αλλά συγκλίνουν σε κάτι.
Στο να σιχαθείς τον εαυτό σου...να νιώθεις αντισεξουλικός...και να μην θες να απολαύσεις αυτό που σου πρόσφερε ίσως και τη μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Αν είσαι από τους τυχερούς, που έχεις δίπλα σου τον άνθρωπό σου να το περάσετε μαζί...και να σε ζεσταίνει με αγκαλιές τις δύσκολες ώρες σου, τότε σίγουρα, όσο και να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, θα ξέρεις πως έχεις ένα χέρι να κρατήσεις...
Αν είσαι από αυτούς που "χτυπήθηκαν", αλλά έμειναν μόνοι......τότε θα είναι δύσκολο να αφεθείς σε άλλα χέρια..ερωτικά και συναισθηματικά....γιατί καταρρέει όλο σου το είναι...φλερτάρεις με το φόβο, ίσως και με το θάνατο...
Στην δεύτερη περίπτωση όμως να ξέρεις πως θα βγεις πιο δυνατός...γιατί ξέρεις πως πλέον αν και φταίει κάποιος άλλος...καλείσαι εσύ να λύσεις το πρόβλημα σου με πυγμή και με αποφασιστικότητα...
Έτσι θα εκτιμήσεις καλύτερα το νόημα της ύπαρξής σου και κάθε λεπτό της ζωής σου...
ΠροσΕΧΩ για να έχω λοιπόν..στον έρωτα φερόμαστε υπεύθυνα,γιατί δεν είμαστε μόνοι...