Υπήρξαν άνθρωποι που τους είπες "είμαι δίπλα σου"...μα δεν σου άπλωσαν το χέρι

Όχι από αγένεια...όχι επειδή δεν το ήθελαν...μα γιατί έπαθαν πολλά...τους άδειασαν μέχρι και την τελευταία τους σταγόνα...γιατί μόνο έδιναν και έβρισκαν κενές ψυχές...δίχως αντίκρισμα...
Αυτοί με τη σειρά τους..δεν έχουν πλέον απόθεμα..αντοχές να αφεθούν αλλού...θα κλειστούν στον κόσμο τους...στην μοναξιά τους..θα σε αφήσουν έξω από αυτόν...δεν το κάνουν όμως από κακία...απλά δεν θέλουν να ζήσουν την ιστορία σε επανάληψη...
Ακόμα κι αν βλέπουν πόσα πολλά μπορείς να τους προσφέρεις, δεν θα σε αφήσουν..θα σου θυμώσουν, ίσως και με το παραμικρό γιατί οι αντοχές τους έχουν εξαντληθεί...θα νευριάσουν μαζί σου που θα τους νοιάζεσαι σαν μωρά παιδιά..μην παρεξηγείς....ίσως απλά να τους είναι ξένα, γιατί δεν τους τα πρόσφερε ποτέ κανείς αληθινά...

Μην τα βάζεις με τον εαυτό σου..μην στεναχωριέσαι...δεν σου κρατούν κακία...
Απλά θέλουν να μείνουν μόνοι τους...ίσως αν τους γνώριζες σε κάποια άλλη στιγμη της ζωή τους να σου αφήνονταν..να μην σου θύμωναν τόσο εύκολα...να μην πείσμωναν...

Μα εσύ ξέρεις πως έχεις τόσα πολλά να  δώσεις...αν θέλουν να σου κλείσουν την πόρτα, πριν την μοιρασιά...δεν πειράζει...
Προσευχήσου απλά να είναι καλά...
Και θα βρουν το δρόμο τους...και πού ξέρεις;
Ίσως κάποια στιγμή να μπορέσουν να κρατηθούν από το χέρι σου..να σκοτώσετε μαζί τους κακούς και τους δράκους του παραμυθιού...