Κάποτε μου είπες πως είναι άδικο να σε κρατάω απ'έξω

Να σε κρατάω απ'έξω από όλα όσα μου συμβαίνουν...
Πως αν έχω ένα πρόβλημα...όπως και να είναι τα πράγματα μεταξύ μας να το μοιραστούμε...
Να μην σκέφτομαι αν ενοχλώ....να μην διστάσω...να μην σκεφτώ πως θα το πω...
Μα σκέφτηκες ποτέ πως τελικά δεν σε κρατούσα εγώ στην απ'έξω, αλλά εσύ;
Ναι...ακόμα κι αν το έκανες για να με προστατέψεις...δεν ξέρεις πως νιώθει κάποιος όταν χάνεσαι ξαφνικά...όταν αποκόπτεσαι εντελώς και επικρατεί ο θυμός....
Όταν ο άλλος θέλει να σε φέρει κοντά του...κι εσύ διατηρείς τη σιωπή σου και απομακρύνεσαι...
Έτσι κάποιος δεν μπορεί να μοιραστεί πράγματα και δυσκολίες μαζί σου...γιατί το μοίρασμα δεν είναι μονόδρομος..
Είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης...αν ο άλλος σε νοιάζεται πραγματικά, νιώθει μειονεκτικά το να σου ανοίγεται μόνο αυτός κι εσύ να του κλείνεσαι και να του κλείνεις την πόρτα της ψυχής σου...
Όταν κάποιος αγαπά δεν μπορεί να είναι μόνο ομιλητής...μα και ακροατής...