Τα πάντα είναι προσωρινά..

Άλλα για πολύ, άλλα για λίγο...
Μην μάθεις να εξαρτάσαι από καταστάσεις και στιγμές , αλλά να κρατάς την ένταση και τη γλυκύτητά τους και να φεύγεις όταν οδεύσουν προς την αλλοίωση...
Να είσαι προετοιμασμένος πως θα τελειώσουν, μα μην προδικάζεις το τέλος τους.
Ζήσε, άδραξε, απόλαυσε....

Η ζωή είναι όμορφη κάθε στιγμή.
Μέσα από το σκοτάδι, θα βρεις το φως,  τις ηλιαχτίδες που θα φωτισουν το πρόσωπό σου.
Μην φοβάσαι να κλείσεις πόρτες, σε περιμένουν άλλες με θέα πρωτόγνωρη... Μην διστάσεις να τις ανοίξεις,  κι αν δεν σε γεμίζουν ξανακλείστες...
Δεν έχεις ανάγκη από στιγμές... Έχεις ανάγκη να ζήσεις από θέληση.. Από στιγμές που ξεχειλιζει η επιθυμία.

Μην ζητάς... Μην απαιτείς.. Μην παρακαλάς..
Ο.τι και να λάβεις υπό αυτές τις συνθήκες θα είναι ακούσιο και από λύπηση.
Έχε αξιοπρέπεια και ο. Τι λάβεις θα είναι αληθινό και αφιλτράριστο, γεμίζοντάς σε περισσότερο.
Μην παλεύεις να κορέσεις την ανάγκη σου...Γιατί μετά τον κορεσμό επέρχεται η πλήξη..
Άφηνε πάντα "Λίγο"  ακόρεστη την μια σου επιθυμία,  για να επανέρχεται ακόμα πιο έντονη...

Η ζωή είναι παρωδική,  το ίδιο και οι στιγμές...
Γέμισε από αυτές,  μάθε από αυτές,  έτσι ώστε όταν κλείσει η αυλαία σου να σου χρωστάς ένα μεγάλο χειροκρότημα για το "ταξίδι"  που σου πρόσφερες και ενα μεγάλο "ευχαριστώ"  στους προσωρινούς και μη, συνοδοιπόρους σου. 

Οι λειτουργικές σχέσεις είναι οι ελεύθερες

Ναι... Ξέρω....
Μπερδευτήκατε με τη σχέση με "προνόμια"... Ίσως επειδή αυτή  "πουλάει" στις μέρες μας... Επειδή το χαλαρό συνάδει με το βολικό σε μια κοινωνία με υποχρεώσεις και δυσκολία στις δεσμεύσεις..
Στην περίπτωση μου όμως ελευθερία δεν σημαίνει περιπλάνηση σε ξένα κρεβάτια.. Σημαίνει Ελευθερία κινήσεων και ονείρων ... Κυριολεκτικές ανάσες και ελεύθερο χώρο. Χώρο που επιτρέπεις στον άλλον να αναπνέει, να κινείται και να συμπεριφέρεται, όπως και πριν, μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου να επεξεργαστεί  και να συνειδητοποιήσει πως πλέον στο "εγώ" προστέθηκε το "Εσύ" και εξελίχθηκε στο "Εμείς".

 Το θλιβερό όμως είναι πως κάποιοι / κάποιες αυτή την ελευθερία την ερμηνεύουν ως αδυναμία του έτερον ήμισυ να θέσει όρια. Και εκεί δημιουργείται το εξής ερώτημα: Αν ξέρεις τι ενοχλεί τον άνθρωπό σου, τι τον τσιτώνει, τι τον στρεσάρει, γιατί πρέπει να οριοθετήσει τις γνωριμίες σου, τις εξόδους σου και τα πάρε δώσε σου στα social media;
Πιθανότατα γιατί δεν πληρείς ΑΚΟΜΑ τη μία και βασικότερη προϋπόθεση ώστε να επιτρέψεις να ευδοκιμήσει μία τόσο ελεύθερη σχέση. Μία βασική προϋπόθεση με δύο παράγοντες... Δύο ανεξάρτητους παράγοντες που μελλοντικά θα συμπεριληφθούν σε έναν... Δύο ανεξάρτητες οντότητες, ακέραιες, αυτεξούσιες που μελλοντικά θα στηρίξουν ένα ακέραιο "μαζί"  χωρίς να υποστούν αλλοτρίωση...
Δύο οντότητες που δεν εξαρτώνται μεταξύ τους, αλλά συνυπάρχουν από θέληση, αλληλοστηρίζονται και αλληλοκατανοούνται..
Σ'αυτού του είδους την Ελευθερία,  οι ζήλιες και οι καταπιέσεις δεν έχουν όνομα.. Εκεί που έχει χώρο ο διάλογος,ο μονόλογος "σωπαίνει".
Μην μπεις στο κόπο να επιζητήσεις αυτού του είδους την Ελευθερία, αν δεν έχεις δουλέψει πάνω στον εαυτό σου, στα θέλω σου και στο μυαλό σου...
Μην αναζητάς για "μισά"  πριν γίνεις Εσύ ένα ολόκληρο. 

Έλα να σου πω για τις γυναίκες με Α..... Κεφαλαίο

Είναι αυτές που θα τις πεις πως τιμούν τις φούστες που φοράνε... Δεν βρίζουν απαραίτητα σαν νταλικέρηδες.. Αλλά έχουν καθαρό βλέμμα και ο. Τι θέλουν θα στο πουν στα μούτρα, ακόμα κι αν κρίνουν πως είναι σκληρό.
Δεν μπορούν να κρύβονται... Αν δεν σε συμπαθήσουν θα στο δείξουν, αν δεν σε γουστάρουν στην παρέα επίσης, δεν θα προσποιηθούν για να φανούν καλές.
 Στην καλύτερη απλά δεν θα σου δώσουν σημασία, αν δεν ανήκεις στις "αδυναμίες"  τους....
Ζητούν συγνώμη αλλά... Δεν μπαίνουν σε καλούπια.. Είναι λίγο απροσαρμοστες και επιλεκτικά αντικοινωνικές...
Μην τις παρεξηγείς..
Όσα άτομα έχουν δίπλα τους.. Είναι αυτά που μπορούν να υποστουν το όπλο της ειλικρίνειάς τους..
Τα υπόλοιπα απλά τα κρατάνε σε απόσταση..
Αν δεν μπορείς να τις αντέξεις.. Θα τις μισησεις, γιατί θα παρερμηνεύσεις την ειλικρίνειά τους με το φθόνο..
Αλλά να σου πω ένα μυστικό;  Δεν φθονούν κανέναν... Απλώς ξέρουν πως λέγοντας την αλήθεια δεν έχουν τίποτα να χάσουν.. Να ρισκάρουν..
Αντιθέτως.. Θα κερδίσουν την εκτίμηση αυτών που μπορούν να "βαστήσουν" την αλήθεια..
Επιλογή σου αν θα τις κρατήσεις στη ζωή σου.. 

Είμαστε κι εμείς που.. ..

Είμαστε κι εμείς που αντί να ψάχνουμε το άλλο μας μισό.. Ψάχνουμε να κατακτήσουμε την πλήρη ανεξαρτησία μας.. Να μας εξασφαλίσουμε ένα ευοιωνο μέλλον σε μια Ελλάδα της κρίσης και μετά να χτισουμε σχέσεις και παντρειες...
Αν δεν μπορείς να ζήσεις ανεξάρτητος, δεν θα μπορέσεις να είσαι ένα ολόκληρο από  μονος σου.. Πάντα θα εξαρτάσαι από ένα άλλο μισό που όταν θα φεύγει, θα σε κάνει να χάσεις πάλι τις ισορροπιες σου και να ξαναθυμηθεις τους στόχους που εγκατέλειψες για να ζήσεις την προσωπική σου ευτυχία.
Και κάθε φορά θα βλέπεις τον ίδιο κύκλο να επαναλαμβανεται... Και τους στόχους σου να μενούν πίσω..
Φτου κι από την αρχή...
Δεν είπα να γίνεις καριεριστας που δουλεύει ολημερις και οληνυκτις...
Δεν αρέσει σε όλους αυτό... Το ξέρω...
Ειναι δύσκολο να ζεις τις περισσότερες ώρες εργαζόμενος, αντί να πίνεις καφεδιες αραζοντας με τους φίλους σου.
Είναι δύσκολες όμως οι εποχές... Δύσκολοι οι άνθρωποι και η κρίση έχει εισβάλλει παντού... Μυαλά, δουλειές, ψυχές..
Αλλά φίλε μου αν δεν μπορέσεις να σταθείς μόνος στα πόδια σου.. Πώς θα μπορέσεις να στηρίξεις άλλον έναν και να εξασφαλίσεις ενα κοινό μέλλον για "δύο";
Ο μόνος σταθερος παράγοντας κάθε πρωί που ξυπνάς είναι ο ίδιος σου ο εαυτός..
Στήριξε τον... Καντον ανεξάρτητο.. Αγαπησε τον και όταν καταφέρεις να χτίσεις για έναν... Τότε είσαι έτοιμος να χτίσεις και για δύο.. Όχι από ανάγκη.. Αλλά από επιλογή.. Από ελεύθερη βούληση 

Έλα να σου πω τι μου έμαθαν οι σχέσεις..

Σχέσεις.. Άλλοι λένε χαμένος χρόνος και λάθος άνθρωποι.. Πράξεις που μετανιωσαμε και συμπεριφορές που έπρεπε  να προσφέρουμε αλλού για να εκτιμηθουν.
Εγώ θα πω σχέσεις, τα καλύτερα μαθήματα που πήραμε, οι πιο έντονες και πιο ειλικρινείς στιγμές σε χαρά και πόνο.
Τίποτα πιο ειλικρινες απο τις πρώτες στιγμές και τιποτα πιο επώδυνο από τις τελευταίες.
Αν είσαι τυχερός πέρα από μαθήματα για μελλοντική χρήση, θα αποκτήσεις και μαθήματα αυτοβελτίωσης.
Εγώ ήμουν από τους τυχερούς ανθρώπους... Απέκτησα κι αυτό το μάθημα.
Έμαθα πως κάθε άνθρωπος ακόμα κι αν συγκλινει σε κάποια χαρακτηριστικά με τους άλλους, πάντα θα διατηρεί το ανεξηγητο των αντιδράσεων.
Μην κάνεις το λάθος να μην προσφέρεις, επειδή ξέρεις πως δεν θα λάβεις..
Καλώς ή κακώς ελάχιστοι άνθρωποι εκτιμούν, δίνουν και δίνονται. Αλλά η καλύτερη μορφή αγάπης είναι αυτή που νιώθεις βλέποντας τον εαυτό σου να εξελίσσεται προσφέροντας στον άλλον... Φεύγοντας με άδεια χέρια.. Φεύγεις με γεμάτη καρδιά.. Όχι επειδή στην γέμισε ο άλλος, αλλά ο ιδιος σου ο εαυτός.
Αν λοιπόν βγεις σοφός από αυτές τις "λάθος επιλογές"  που λένε οι άλλοι, σημαίνει πως έχεις μάθει και τα παρακάτω.
Να μην χάνεις χρόνο εξηγώντας συμπεριφορές, να μην χάνεις τα βράδια σου πίσω από ενα γιατί, να μην ανεχεσαι τοξικες συμπεριφορές και συμπεριφορές που σε αδειαζουν, να κάνεις το λάθος να πιστεύεις πως δεν υπάρχει κάτι που μπορεί  να "κουμπωσει" μαζί σου,  μένοντας έτσι σε κάτι μέτριο και χλιαρό, να περιμένεις από τον άλλον συμπεριφορές που θα εκδηλωνες και εσύ, να προσδοκεις (πολλές φορές οι βυθισμενες προσδοκίες μας απογοητευουν και όχι οι άνθρωποι),  να μην θεωρεις ποτέ δεδομένη την αγάπη καποιου(μπορεί να είναι ενθουσιασμός με εκδηλωσεις αγάπης), ο έρωτας είναι εγκεφαλικος και ελάχιστοι οι μονογαμικοι, διότι ελαχιστοι και οι εγκεφαλικοι.
Αν έμαθες λοιπόν όλα αυτά θα συνεχίσεις να ζεις κάθε έντονη στιγμή που έχει να σου προσφέρει η κάθε "σχέση",  όσο σύντομη και να 'ναι..
Κι αντί να σε αδειάζει... Θα σε γεμίζει με μαθήματα...
Και θα σε βελτιωνει..
Ακομη κι αν οι άλλοι χρειάζονται το χρόνο τους για να οδηγηθουν στην αυτοβελτιωση.

Να ξέρεις τι αξίζεις

Τον χρυσό μπορούν να τον εκτιμήσουν...την αξία σου όμως;

Αναρωτήθηκες ποτέ τι αξίζεις και πως πολλές φορές σε εκτίμησες λιγότερο από την πραγματική σου αξία;

Σκέφτηκες πως επέτρεψες σε άτομα να θέσουν εκείνα την "υποκειμενική σου αξία" και εσύ απλά την δέχτηκες ακούσια στην προσπάθειά σου να τους κρατήσεις στη ζωή σου;

Έκατσες να σκεφτείς πόσες σωστές συμπεριφορές θυσίασες μπροστά στις λάθος που έλαβες;

Πόσα "Δεν ξέρω τι θέλω" ανέχτηκες, ενώ εσύ ήξερες τι θες και τι ζητούσες από τη ζωή σου;

Πόση ηρεμία έχασες από τη ζωή, το μυαλό σου και τα βράδια σου να σκέφτεσαι για λάθη που δεν έκανες και για ελαττώματα που οι άλλοι σε έκαναν να νομίζεις πως έχεις;

Σκέφτηκες απλά πως όταν ανέχεσαι συμπεριφορές που σε μειώνουν, εμποδίζεις αυτές που θα σε εξύψωναν να έρθουν;

Όλοι οι άνθρωποι αξίζουμε πολλά...αλλά όχι για όλους και με όλους...

Αξίζουμε πολλά μα την αξία μας δεν χρειάζεται να την επιβάλλουμε..όσοι επιθυμούν θα την εκτιμήσουν...όσοι πάλι ζορίζονται, δεν χρειάζεται να τους αποδείξεις τίποτα..άσε τους να δουν τη σαπίλα που υπάρχει τριγύρω και την παράνοια και θα την εκτιμήσουν ετεροχρονισμένα...

Αλλά τότε θα είναι δύσκολο να δεχτείς ετεροχρονισμένες εκτιμήσεις...γιατί ξέρεις ποιος είσαι και ξέρεις πως σε εκτίμησαν γιατί δεν βρήκαν κάτι καλύτερο...που εσύ επιβεβαίωνες πριν κάνουν την τσάρκα τους και το επιβεβαιώσουν από μόνοι τους.

Μην λυπάσαι...

Ελάχιστοι εκτίμησαν τη σωστή στιγμή...μα αυτοί ήταν που ήξεραν τι να σου προσφέρουν.

Ελάχιστοι είναι που θα σου μάθουν να εκτιμάς τον εαυτό σου.

Κάποιοι θα έρθουν στη ζωή σου απλά για να σου μάθουν πως αξίζεις πολλά και μετά θα φύγουν, κάποιοι πάλι θα έρθουν για να σε φτάσουν στο μηδέν της αυτοεκτίμησης και κάποιοι άλλοι θα στο αποδεικνύουν ότι αξίζεις κάθε μέρα και θα μείνουν...ΕΣΥ όμως είσαι αυτός που οφείλεις να στηριχτείς στα πόδια σου και στα μυαλά σου.

Όταν μάθεις καλά τι αξίζεις θα ξέρεις και πότε να φύγεις...θα ξέρεις πως το να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι είναι απλά χαμένος χρόνος...ο καθένας θα το καταλάβει στο χρόνο του...είτε αυτός ο χρόνος είναι το "ΑΡΓΑ", είτε το "ΕΓΚΑΙΡΑ".

Πίσω από έναν δυναμικό άντρα βρίσκεται μία ισορροπημένη γυναίκα, πίσω από μία δυναμική γυναίκα κρύβεται μια αυτόνομη οντότητα.

Πρόσφατα άκουσα μία συζήτηση πως ο έρωτας μπορεί να σε κάνει να παρεκκλίνεις των στόχων σου και διαφώνησα καθέτως.

Αυτό συμβαίνει όταν ανήκεις στην κάστα των ανθρώπων που αναζητούν το άλλο τους μισό και δεν αποτελούν από μόνοι τους ένα ολόκληρο ή ανήκεις σε αυτούς που επέλεξαν στη ζωή τους ένα τοξικό άτομο που αντί να τους δίνει διάθεση για ζωή, τους την αφαιρεί.

Αν κάποιος άνθρωπος από μόνος του μπορεί να αγγίξει το 100% των δυνατοτήτων του, με έναν ακόμη συνοδοιπόρο, μπορεί να το ξεπεράσει.

Αυτό το μυστικό το αντιλήφθηκαν ελάχιστοι μεν, αλλά πετυχημένοι δε, άνδρες, που κατανόησαν πως το να επιλέξουν μια ισορροπημένη, ανεξάρτητη, δυναμική γυναίκα μπορεί να τους κορυφώσει στην καριέρα και στην ζωή τους.

Από την άλλη τι γίνεται με τις δυναμικές καριερίστριες, που φέρουν και τον τίτλο της Γυναίκας; 

Μήπως δεν αντιλήφθηκαν το ίδιο;

Κι όμως αυτές το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα, όμως ελάχιστοι πίστεψαν σε αυτές.

Έκριναν πως μια γυναίκα δεν μπορεί να αποδίδει σε όλους τους τομείς, να λειτουργεί σαν άντρας στην καριέρα και στη λογική και σαν γυναίκα στο κρεβάτι και στην δημιουργία οικογένειας. Την θεώρησαν ως μια καλή διαφήμιση, γι' αυτό κυρίως την απέφευγαν, αντί να την θεωρούν πρόκληση, ή όταν πίστευαν σε αυτήν, αδυνατούσαν να την διαχειριστούν και να ζητούν περισσότερο χρόνο και προσοχή.

Γι'αυτό λοιπόν οι περισσότερες καριερίστιριες δεν ανελήχθηκαν κρατώντας το χέρι κάποιου, αλλά μόνες τους, πατώντας γερά στα πόδια τους.

Μπορεί να μην μπορούν να σου προσφέρουν ατέλειωτο χρόνο επικοινωνίας και συνεχόμενη φυσική παρουσία στη ζωή σου, μα μπορούν να σου προσφέρουν ζεστασιά και ηρεμία στον ελεύθερό τους χρόνο, γιατί αυτό που ζητάνε και οι ίδιες είναι ηρεμία, το αντίθετο της γκρίνιας. Ζητάνε μία αγκαλιά όταν αυτό είναι εφικτό, ζητάνε κάποιον να είναι παρών στη ζωή τους ακόμα και χωρίς τη φυσική του παρουσία, κάποιον που να μοιράζονται την καθημερινότητά τους, ξεχνώντας τα προβλήματά τους, κάποιον που να έχει την ίδια τρέλα τις στιγμές που μπορούν να ξεφύγουν από την ρουτίνα.

Κι αν αυτός ο κάποιος θελήσει να τους προσφέρει κι ένα πιάτο ζεστό φαγητό που θα συνοδεύει τις πείνες τους στη δουλειά, πολύ ευχαρίστως... :Ρ

Τις θεωρούν τις πιο επικίνδυνες γυναίκες...κι όμως είναι οι πιο απλές...

Welcome to PARANOIA

Από μωρό με το κλάμα σου έμαθες να ζητάς αυτό που ΘΕΛΕΙΣ...μεγαλώνοντας έμαθες ότι δεν γίνεται να έχεις πάντα αυτό που θέλεις..και στην ενηλικίωσή σου...αποφάσισες να θάψεις τα περισσότερα θέλω σου και να τα θυσιάσεις στο βωμό της καθημερινότητας και των ανθρώπων που ΘΕΛΟΥΝ να σε καλουπώσουν...
Ένας άνθρωπος, που παλιά έβραζε το αίμα του να διεκδικήσει και να κατακτήσει τα όνειρά του..πλεόν δέχεται αδιαμαρτήρητα ό.τι του επιβάλλουν..
Δέχεται τη δυστυχία του εκούσια..την επιλέγει με τη δικαιολογία ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα....ότι είναι εγκλωβισμένος στην ίδια του τη ζωή...
Κι όμως...η ζωή δεν είναι αδιέξοδο, φίλε μου...
Εμείς την κάνουμε να φαντάζει έτσι, με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που επιλέγουμε να εμπλακούμε..
Όταν έχεις την υγεία σου..όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες...

Τα θέλω σου που σβήνουν..το χαμόγελο και η ζωηράδα σου που χάνονται στο χρόνο....η μιζέρια και η ρουτίνα που σε στοιχειώνουν..τα "παυσίπονα" που κατατρέχεις για να ξεγελάσεις πρόσκαιρα τον πόνο σου....οι φωτογραφίες που σου (Υπεν)θυμίζουν τον άνθρωπο που επέτρεψες ΕΣΥ και οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ σου να σκοτώσουν....
Πίσω από την ΕΚΟΥΣΙΑ δυστυχία σου κρύβεσαι εσύ...μην κατηγορείς τους άλλους...εσύ τους επέτρεψες να μπουν στη ζωή σου και να την ελέγξουν..εσύ επέλεξες τις καταστάσεις που σε έκαναν να νιώσεις δέσμιος...εσύ κλώτσησες τις ευκαιρίες που σου υποσχέθηκαν φτερά χωρίς κλουβί..
Εσύ λοιπόν...μην ζητάς να σε καταλάβουν..αν δεν καταλάβεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου και τις ανάγκες του..εάν δεν ακούσεις τον παλμό σου..που εξασθενεί
Κι όταν το καταλάβεις..θα μάθεις πως ακόμα κι αν φαίνεται πως τα θέλω κοστίζουν ακριβά...η αξία τους θα είναι ανεκτίμητη,γιατί θα συνοδεύονται από το αίσθημα της ελευθερίας και της ψυχικής ευφορίας.. Φρόντισε όμως μην είναι αργά..
Επέλεξε λοιπόν...ή.....άσε να ζήσουν οι άλλοι..τη Ζωή σου...
Ειρωνεία ε;

Στο "Σχεδόν" του δεν ευτύχησε ποτέ, κανείς

Ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος στις σκέψεις του, ίσως και στο παρελθόν του.....

Ώρες ώρες κατακτά το νόημα της ζωής "σχεδόν" , γιατί του κατέθεσαν χρόνο, ψυχή και σώμα τις στιγμές που "δεν ήξερε τι ήθελε"...μα τις περισσότερες στιγμές βυθίζεται ξανά σε λήθη και σε σκέψεις που τον "χαλάνε".

Γιατί βασανίζεσαι όμως άνθρωπε;

Γιατί προσπαθείς τα "φωναχτά θέλω" σου να τα θάψεις σε ένα "δεν ξέρω τι θέλω";

"Δυστυχώς" για 'σένα ξέρεις έντονα τι θέλεις και απλά φοβάσαι να το ακολουθήσεις...φοβάσαι μην χτιστούν μπροστά σου νέες φυλακές.

Να ξέρεις όμως πως όσοι υποθετικά δεν ήξεραν τι ήθελαν, έχασαν πολλά...Και η πολυτιμότερη απώλειά τους ήταν ανθρώποι και στιγμές που συνδέονταν με τους ανθρώπους αυτούς..γιατί ενώ εκείνοι ήξεραν ότι ήθελαν να προσφέρουν ψυχική  ελευθερία και ένα διαρκές χαμόγελο στο πρόσωπό τους.. οι άλλοι φοβήθηκαν την ιδέα της ευτυχίας και προτίμησαν το "Σχεδόν" τους..νόμιζαν πως υπάρχουν τα ψιλά γράμματα που εγκυμονούν κινδύνους..."Δεν γίνεται να'ναι τόσο τυχεροί κι η ευτυχία να έρθει τόσο ξαφνικά να τους χτυπήσει την πόρτα..""την ευτυχία την κυνηγάς, σέρνεσαι από πίσω της" σκέφτηκαν λαθεμένα κι έτσι τρόμαζαν και τους έδιωχναν, επικαλούμενοι την άγνοια των επιθυμιών τους...κι όμως μετά μάθαιναν πως τα λάθη αυτά αποτελούν ένα γερό μάθημα..αλλά δεν γυρνάνε πίσω για να τα διορθώσεις...

Αυτό που ΗΘΕΛΑΝ όμως ΗΞΕΡΑΝ πως ήταν τρυπωμένο στο μυαλό τους..στις σκέψεις τους...κι από τις σκέψεις μας δεν μπορούμε να ξεφύγουμε...οι σκέψεις δεν κρύβονται.

Όπως δεν κρύβονται κι οι άνθρωποι κι αυτά που νιώθεις γι'αυτούς, όσο κι αν θέλεις να σε ξεγελάσεις.

Μπορείς να συνεχίζεις να βαφτίζεις διαφορετικά αυτά που νιώθεις......μα την απάντηση την ξέρεις ήδη μέσα σου....για το πως λέγεται αυτό....

Κι ας σε τρομάζει τόσο...ώστε να θες να το απαρνείσαι μέρα με τη μέρα, επιζητώντας το "λίγο" από το πολύ.

Είναι μικρή η ζωή για αρνητικές σκέψεις, φόβους και καταπιεσμένα συναισθήματα. Είναι μικρή η ζωή για να αρκείσαι στο "λίγο"..στο "σχεδόν" και στο "δεν ξέρω"..η γνώση των επιθυμιών σου και η επιδίωξή τους είναι ευτυχία.

Κι αν ρωτήσεις εμένα..θα σου πω πως ένα χρόνο τώρα έμαθα να ζω σαν πουλί που ανοίγει τα φτερά του και σαρώνει ό.τι του κερδίζει την καρδιά και το μυαλό..ό.τι του προσφέρει χαμόγελο..σαν πουλί ελεύθερο στο μυαλό και στην καρδιά..που γοητεύεται από εκεί που το επιθυμούν έντονα και θέλουν να το κρατήσουν...μα επιθυμεί να φύγει από εκεί που το διώχνουν πεισματικά..αφήνοντας μόνο λίγα από τα φτερά του...σαν στίγματα για τις στιγμές που πέρασε εκεί...

Μεγάλο το λογίδριο....πολλές οι σκέψεις ...με τα θέλω να φωνάζουν...μα λίγοι,φίλε μου, ευτύχησαν στο "Σχεδόν" τους...γιατί στο μέτριο δεν άντεξε ποτέ κανείς για πάντα. ΣΧΕΔΟΝ..ΠΑΝΤΑ..Οξύμωρο ε;

Αν δεν φορέσεις τα παπούτσια μου, δεν θα νιώσεις τον "ρυθμό" μου

Με βλέπεις να  χαμογελάω, θαυμάζεις την τρέλα μου και την όρεξή μου για ζωή και ίσως θεωρείς πως η ζωή μ'αγαπά και μου φέρεται με φροντίδα, για να χαμογελάω ακόμη.
Κι όμως..τα πιο χαμογελαστά παιδιά είναι αυτά που πέρασαν και περνούν πολλά..που έξω θα τα δεις να χαμογελούν και δεν θα σε αφήσουν να καταλάβεις τι περνούν όταν επιστρέψουν στους τέσσερις τοίχους της ζωής τους.
Αυτό θα το κάνουν σε λίγα άτομα, σε άτομα που τους έδειξαν ότι μπορούν να βασιστούν επάνω τους...να τους ακούσουν και να τους καταλάβουν.
Είναι τιμή σου αν σου ανοιχτεί ένα τέτοιο άτομο...σημαίνει πως κατάφερες να το ξεκλειδώσεις και να δεις όλο το κόσμο μέσα του..έτσι θα  κερδίσεις κι εσύ πολλά..Αν είσαι έξυπνος, θα μάθεις από τα μαθήματά του και θα δεις το πραγματικό νόημα της ζωής..τι σημαίνει να ΖΕΙΣ πραγματικά, αντί να περιμένεις γονατισμένος, τις δυσκολίες να περάσουν.
Μέχρι τότε μπορείς να με βλέπεις απλά ως το χαμογελαστό παιδί.
Δεν μασάω..πάντα θα χαμογελάω..ακόμη κι αν η ζωή μου μέλλεται σύντομη θα ξέρω πως την έζησα χαμογελώντας...

Μην φέρεις αντίρρηση σε κάτι που είναι προαποφασισμένο

Μην φέρεις αντίρρηση..μην θυμώσεις, μην παραπονεθείς.
Πρέπει να καταλάβεις πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται και αν παλέψεις να αλλάξεις μια απόφαση, αυτό θα γίνει παροδικά, γιατί μετά θα επανέλθει η αρχική.
Αν λοιπόν αυτή η απόφαση σε συμπεριλαμβάνει, εσύ θα πράξεις το μέρος εκείνο που σου αντιστοιχεί, τίποτα παραπάνω.
Ακόμα κι αν αυτή η απόφαση, αφορά το να βγεις από τη ζωή κάποιου ακούσια,κάντο!
Μην το σκεφτείς δευτερόλεπτο.
Όταν κάποιος σε θέλει στη ζωή του, πρέπει να είναι σίγουρος και όχι να έχει αμφιβολίες γι' αυτό.
Εσύ ακολούθησε το δικό σου μονοπάτι...αν ξέρεις τι αξίζεις και τι έχεις να προσφέρεις,τότε απομακρύνσου και πήγαινε εκεί που ξέρουν να εκτιμούν την πραγματική αξία και προσφορά σου, όπως κάνεις κι εσύ.
Μην χαραμίζεις χρόνο στο να μεταπείθεις ανθρώπους για τις αποφάσεις τους..το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δώσεις συμβουλές και όποιος επιθυμεί θα τις ακολουθήσει.
Οι μόνες αποφάσεις που σε επηρεάζουν..είναι αυτές που θα λάβεις εσύ για τη ζωή σου..
Keep going

Ο άνθρωπός σου πρέπει να 'ναι η ηρεμία σου

Παρατηρώ ανθρώπους σε λάθος σχέσεις...να πνίγονται σε ταμπέλες κι ετικέτες θυσιάζοντας ό.τι πολυτιμότερο έχουν..
Την ελευθερία τους.
Δεν είναι εύκολο να συνυπάρξεις με κάποιον άλλον...δεν ξέρω αν οι πρώτοι μήνες είναι όλο μέλια ή όχι...ξέρω ότι κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός κι αν τον δεχτείς, θα τον δεχτείς γι'αυτό που είναι και όχι γι' αυτό που πρόκειται να γίνει.
Να σου πω όμως ένα μυστικό;
Ο άνθρωπός σου δεν είναι μόνο αυτός που θα μοιάζετε σε πολλά...που θα νιώθεις σαν να τον γνωρίζεις χρόνια, αναπτύσσοντας μια οικειότητα απέναντί του και θα έχετε το γέλιο σαν δύναμή μας.. μα είναι κι αυτός που θα είναι το καταφύγιό σου...που θα μπορείς να μοιραστείς τους προβληματισμούς σου..που θα είναι η ηρεμία σου, η ξεκούρασή σου μετά από μια δύσκολη μέρα...η ανάγκη σου και η κινητήριος δύναμή σου..
Ο άνθρωπός σου πρέπει να εντίνει την επιθυμία σου για εκείνον...
Αν νιώσεις ένα βάρος να σε τυλίγει στην σκέψη πως θα τον δεις...τότε να ξέρεις..είσαι με λάθος άνθρωπο...
Κι αυτό που πάντα πρέσβευα και πάντα θα πρεσβεύω...
Μην στερείς ποτέ από τον άλλον την ελευθερία του..μην παρεμβαίνεις στην προσωπικότητά του και βάδισε με ίδιο βήμα μαζί του...
Υπηρέτες και αφέντες δεν χρειάστηκε κανείς για συνοδοιπόρο...

O έρωτας δεν θέλει σκέψη..ταχύτητα θέλει

Κάποιοι τον φοβούνται..κάποιοι ρισκάρουν και τολμούν..
Οι πρώτοι μένουν με τη γεύση και το απωθημένο και οι δεύτεροι ίσως με την πικρία της απότομης πτώσης...
Οι διαφορά τους;
Οι δεύτεροι γεύτηκαν..δοκίμασαν...ένιωσαν την πικάντικη γεύση του, που απλά μετατράπηκε αργότερα σε ένα άνοστο ,κάποιες  φορές κρύο,αλλά ίσως και καυτό πιάτο.
Αν λοιπόν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία σε συγχαίρω..γιατί το ρίσκο είναι εθιστικό αν το δοκιμάσεις μια φορά..σε εξιτάρει το μυστήριο και το άγνωστο που καλείσαι να εξερευνήσεις σε νερά που δεν ξέρεις...
Αν όμως ανήκεις στην πρώτη κατηγορία, θα σου πω το εξής...μπορεί να κέρδισες ένα βλέμμα...μπορεί να βασανίζεις το μυαλό σου με τη μορφή που σε κέρδισε και με ερωτηματικά του "τι θα γινόταν εάν..."..αλλά γιατί δεν ρισκάρεις;
Ο έρωτας δεν έχει οδηγίες χρήσης και δοκιμασμένες συνταγές..ο έρωτας είναι ένας διακόπτης..μια αέναη καύλα στον εγκέφαλο που καλείσαι να πυροδοτήσεις στον άλλον..κι αν δεν το κάνεις εσύ..ίσως έχεις κάποιος άλλος την ταχύτητα και τον τρόπο να το κάνει...
Γι' αυτό ρίσκαρε πριν δεις τον εαυτό σου να χάνει κάτι που πόθησε πολύ.

Δεν απογορεύεις..φεύγεις

Μελετώντας ένα απόσπασμα της Μαλβίνας α τιλήφθηκα πόσο σπανίζει αυτή η νοοτροπία Γυναίκας στην εποχή μας...
Η νοοτροπία του αφήνω ελεύθερο τον άλλον να ζήσει..κι αν δεν το εκτιμήσει..φεύγω.
Ανέφερε σε συνέντευξή της πως
"Επιτρέποντάς του τα πάντα, βλέπεις μέχρι πού μπορεί να παραβιάσεις το ζωτικό σου χώρο: Ο πρώτος πειρασμός. Τίποτα δεν απαγορεύεται. Μέχρι πού θα εκμεταλλευτεί αυτή την ελευθερία. Όταν προσπαθείς να περιορίσεις τον πόθο ή το βλέμμα του άλλου, είσαι απλώς μια ηλίθια. Η μοίρα μιας γυναίκας που δεν είναι το ολοκληρωτικό αντικείμενο του πόθου για έναν άντρα, δεν εξαγοράζεται με κανενός είδους καλή ζωή και προνόμια. Δεν απαγορεύεις, φεύγεις! "
Τα πράγματα είναι πολύ απλά, επιλέγουμε όμως να τα κάνουμε σύνθετα..αν κάποιος θέλει να εξερευνήσει την ποσότητα επίτρεψέ του να το κάνει..μην του το αρνηθείς....όσο περνάει ο καιρός η ποσότητα θα κοραίνει την ανάγκη του και θα στραφεί στην ποιότητα..
Εκεί δεν μπορείς να εγγυηθείς ότι θα βρει πλέον αυτό που ψάχνει...γιατί η ποιότητα είναι δυσεύρετη, ενώ η ποσότητα που χολαίνει βρίσκεται σε αφθονία.
Δεν σημαίνει πως το ένα μονοπάτι θα τον οδηγήσει εν τέλει στο άλλο..αντιθέτως το πρώτο μονοπάτι, αφού το γευτεί μπορεί να τον οδηγήσει στην απεγνωσμένη αναζήτηση τού δεύτερου..αλλά μάταια..
Ό.τι ψάχνεις, παίρνεις...αυτό ελκύεις και θα ελκύεις πάντα...υποσυνείδητα ελκύεις αυτό που σκέφτεσαι, κι ας προαπαθήσεις να εξαπατήσεις τους άλλους ή τον εαυτό σου...το αποτέλεσμα θα 'ναι το ίδιο.
Και στην τελική..ποιος σου είπε πως το ιδανικό θα το γνωρίσεις, όταν είσαι έτοιμος να το δεχτείς;

Αντιθέτως..ίσως το γνωρίσεις τη στιγμή που θες να ζήσεις διαφορετικά μονοπάτια..

Οι γυναίκες που ξέρουν πότε πρέπει να φύγουν

Είναι αυτές που πάλεψαν για την δυναμικότητα και την ανεξαρτησία τους...
Δύο αρετές που τις έχασαν και βρέθηκαν στο πάτο για καιρό, παλεύοντας με νύχια και με δόντια να τις ανακτήσουν.
Αυτές που πρεσβεύουν πως "τα λάθη θα σε διδάξουν" και πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός κι ας συγκλίνει στις επιθυμίες.
Αυτές που δεν μπορείς να τις δεσμεύσεις με μια ταμπέλα....σχέσης.
Αυτές που τα "όχι" και τα "μη" τα ακούνε ως προτροπές.
Αυτές που δεν θα σου γκρινιάξουν..δεν θα σου πουν αν φταις σε κάτι...αν έκανες κάπου λάθος και τις πλήγωσες...θα σε αφήσουν ελεύθερο να κάνεις τις επιλογές σου και να κρίνεις  μόνος σου αν φέρθηκες σωστά,
γιατί πιστεύουν πως η πιο σωστή επιλογή είναι αυτή που έκανες από μόνος σου και όχι αυτή που σου υπέδειξαν.
Θα περιμένουν..θα κάνουν για λίγο υπομονή..όχι γιατί σε έχουν ανάγκη..ανάγκη δεν έχουν κανέναν..μα γιατί πιστεύουν πως ο κάθε άνθρωπος θέλει το χρόνο του.
Αν δουν όμως πως αυτός ο λογικός,για εκείνες, χρόνος εξαντλήθηκε, φεύγουν...σιωπηλά και διακριτικά...
Μα η απουσία τους φίλε μου θα κάνει τόσο θόρυβο στη ζωή σου..γιατί καταβάθως ξέρεις...
πως ΑΥΤΕΣ τις γυναίκες...δεν τις βρίσκεις κάθε μέρα στη ζωή σου.
Κι ας πιστεύεις πως είναι νωρίς ακόμα

Είμαστε κι εμείς οι τρελές που ξέρουμε να ΖΟΥΜΕ

Υπάρχουμε κι εμείς οι τρελές...

Δεν θα μας καταλάβεις μεμιάς, γιατί αρχικά είμαστε σοβαρές κι απρόσιτες, κλεισμένες σαν όστρακα.

Κοινωνικές, αλλά μέχρι εκεί.

Όταν ξεκλειδωθούμε όμως θα νιώσεις την τρέλα μας στο πετσί σου....θα ΖΕΙΣ μαζί μας και θα αναπνέεις..και θα θες να μυηθείς στον κόσμο μας..θα ζηλέψεις και θα θες κι εσύ να γευτείς την γεμάτη εκπλήξεις καθημερινότητά μας.

Δεν γονατίζουμε εύκολα..είμαστε εδώ να αντιμετωπίσουμε ό.τι έρθει..χωρίς ταμπέλες και προκαταλήψεις..

Ζούμε και μαθαίνουμε..δεν μαθαίνουμε για να ζούμε.

Μια μέρα χωρίς γέλιο για εμάς, είναι μία μέρα που δεν ζήσαμε..που πετάξαμε άσκοπα στο βωμό του χθες.

Μια μέρα με ΠΡΕΠΕΙ, είναι μια θηλιά για εμάς στο λαιμό.

Μην μας καλουπώσεις..μην μας περιορίσεις..θα βρούμε το χώρο και το χρόνο και θα φύγουμε μεμιάς.

Δεν μας πάνε τα νορμάλ μωρε..αφού σου είπα..γεννηθήκαμε τρελές..

Κι αυτή είναι η δύναμή μας..η Τρέλα μας  και δεν ντρεπόμαστε καθόλου γι'αυτό!

Στα δεσμά σου πάντα θα επιστρέφεις...εκούσια(!)

Ο μεγαλύτερος παραλογισμός του 20ου αιώνα (ίσως και πιο πριν) είναι πως οι άνθρωποι ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ(!) να μείνουν εκεί που τους περνάνε μια θηλιά στο λαιμό, εκεί που καταπιέζονται και δεν περνούν καλά, κάνοντας συλλογή από απωθημένα, τα οποία παλεύουν μετά από χρόνια να "ζήσουν" αργοπορημένα, αναζητώντας λαίμαργα τη διέξοδο που δεν βρήκαν για χρόνια.

Έτσι δημιουργούν φαύλους κύκλους..ανοίγοντας και κλείνοντάς τους επιπόλαια και άκριτα, γιατί πάντα θα επιστρέφουν στη θηλιά που τους πέρασαν, με το άλλοθι ότι με αυτήν έμαθαν να ζουν και με αυτήν συνήθισαν.

Αν τύχει και βρουν κάπου να τους "πουλάνε" ελευθερία..θα τρομάξουν...θα μείνουν(για λίγο) αλλά παράλληλα θα παλεύουν να φύγουν, θα επιδιώξουν να πείσουν τον εαυτό τους, πως πρόκειται για ένα καλοστημένο marketing που μόλις υπογράψουν θα εφαρμοστούν τα ψιλά γράμματα, που δεν είχαν παρατηρήσει...

Κι αν τελικά ανακαλύψουν πως αυτό που τους πουλούσαν ήταν ατόφιο και αυθεντικό...θα αντιληφθούν πως είναι πλέον αργά και πως σπάνια ανακαλύπτεις τέτοιες "προσφορές"..

Αν και (μεταξύ μας) την ελευθερία, λίγοι την εκτίμησαν και την αξιοποίησαν σωστά..οι περισσότεροι την παρερμήνευσαν και τη καταχράστηκαν..

Σκέψου πως και ο Πλάτωνας  αναφέρει στην "Πολιτεία" πως η δημοκρατία κατέληξε αναρχία..γιατί η ελευθερία που  δόθηκε στο λαό, καταχράστηκε και ΕΠΕΛΕΞΕ ξανά εκούσια την χειραγώγησή του.

Όταν όμως στερούνταν ελευθερίας ..φαινομενικά επαναστατούσαν με το άλλοθι ότι "φταίνε οι άλλοι"..

Άραγε...ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

Είναι κι αυτές οι γυναίκες...

Είναι κι αυτές οι γυναίκες που ντρέπεσαι να τις μιλήσεις, να τις πλησιάσεις ή να τις προσεγγίσεις ακόμα κι αν τις ξέρεις.
Είναι αυτές που δεν πέφτουν με κοπλιμέντα, ούτε το παίζουν ντίβες..
Είναι απλά αυτές που εκπέμπουν δυναμισμό και ανεξαρτησία, δύσκολη να την χαλιναγωγήσεις..γιατί δεν κάνουν εκπτώσεις στα θέλω τους, άλλα ούτε απαιτούν και προσδοκούν να λάβουν.
Δεν ψάχνουν το ουτοπικό και το απόλυτο με τους ατελείωτους κοιλιακούς και το θεληματικό πιγούνι, μα ψάχνουν μια παρουσία να τους επιβληθεί..όχι επικαλούμενη την εξουσία και τη μυική δύναμη...
Αλλά εγκεφαλικά...όλη τους η "αδυναμία" βρίσκεται εκεί...
Θα υποταχτούν στην εγκεφαλική δύναμη..στο χαλιναγωγημένο χαρακτήρα και στα δυνατά θέλω.
Θα μείνουν σε Αυτόν που θα διεκδικήσει τη προσοχή τους και τη σοβαρή τους αντιμετώπιση...χωρίς παιχνίδια και διπλά μηνύματα.
Αυτές οι γυναίκες δεν διεκδικούνται με την τεχνική του γραμματόσημου,δεν απαιτούν χρόνο και κόπο και δεν θα το παίξουν τάχα δύσκολες.
Γι'αυτές τις γυναίκες το μόνο που θα χρειαστείς είναι αποφασιστικότητα, αυθεντικό χαρακτήρα και ξεκάθαρες κουβέντες.

Όταν ξέρω ποιος είμαι και τι θέλω

Όταν φτάσεις στο σημείο να ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις..δεν θα μπορώ να μαντέψω την ηλικία σου..
Γιατί σ'αυτή τη θέση σε φτάνουν οι καταστάσεις και οι εμπειρίες..από άποψη ποιότητας και όχι ποσότητας και η ηλικία δεν μου λέει τίποτα σε αυτό, παρά μόνο έναν αριθμό.
Όταν όμως φτάσεις σε αυτή τη θέση αντιλαμβάνεσαι πολλά και η ζωή σου καταλαβαίνεις πως έχει αλλάξει ριζικά.
Αντιλαμβάνεσαι πως δεν αξίζεις τίποτα λιγότερο, από αυτό που σε κάνει να νιώθεις καλά,
Πως οι στιγμές για παιχνιδάκια, πείσματα και γραμματόσημα σε άφησαν κατά καιρούς,
Πως ό.τι έχεις να πεις..το λες χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, γιατί μόνο με το να είσαι ειλικρινής μπορείς να κοιτάς τον άλλον στα μάτια..
Πως δεν έχεις τίποτα να περιμένεις κι από κανέναν..καθώς ο καθένας είναι αυτάρκης, ώστε να προσφέρει στον εαυτό του, όσα επιθυμεί.
Πως δεν ψάχνεις το άλλο σου μισό, γιατί είσαι ολοκληρωμένος από μόνος σου άνθρωπος, παρά μόνο θες έναν άνθρωπο να μοιραστείς την τρέλα που κουβαλάς..κι ας ξέρεις πως  αντίστοιχα τρελοί κι εξίσου θαρραλέοι συνοδοιπόροι σπάνια ανιχνεύονται σε κοινή πορεία.
Πως δεν μπορείς με ανθρώπους που θέλουν να σε καλουπώσουν και να σε κλείσουν στα τείχη τους..
Πως κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει ό.τι θέλει και πως δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους..
Και τέλος ξέρεις πως όσοι επιλέξουν να φύγουν από τη ζωή σου...θα είναι καλά και χωρίς εσένα..αν και βαθιά μέσα σου γνωρίζεις πως τόσο γαμάτο άτομο..όσο εσένα, δύσκολα θα βρουν ;)
Ξέρεις λοιπόν πως η ζωή είναι ρευστή και κυλάει διαρκώς..έτσι, όπως εκείνη δεν σταματά να ρέει ποτέ, έτσι κι εσύ κάνεις κουπί μαζί της...όχι πηγαίνοντας πιο αργά ή πιο γρήγορα..αλλά στον ίδιο ρυθμό..
Γιατί αν πας πιο αργά..θα χάσεις στιγμές..κι αν πας πιο γρήγορα..πάλι θα χάσεις στιγμές..από τη βιασύνη σου να προσπεράσεις..
So..Chill out...and LIVE your life
Κι αν δεν έχεις μάθει ακόμη τι θες και ποιος είσαι..μην ανησυχείς..θα σου συμβεί σε ανύποπτο χρόνο

Όταν τα έχεις όλα, σκέφτηκες τι φοβάσαι να χάσεις περισσότερο;

"Χάνω", μία λέξη που ίσως δεν θα επιθυμούσε κανείς στο λεξιλόγιό του...
Μα σκέψου πως χάνοντας, μάθαμε και εκτιμήσαμε την αξία κάποιων πραγμάτων και κυρίως, κάποιων ανθρώπων..
Όταν έχεις λοιπόν τα πάντα δεν εκτιμάς, όσο θα έπρεπε, δεν ζυγίζεις...δεν σκέφτεσαι...απλά απολαμβάνεις την αφθονία που σου δόθηκε απλόχερα..και ίσως σε αυτή την αφθονία αδικήσεις πρόσωπα και καταστάσεις.
Όταν τα χάσεις όμως όλα...λίγα θα είναι αυτά που θα σε πονέσουν περισσότερο για την απώλειά τους και όχι η γενική αίσθηση της ήττας...
Γι' αυτό πριν χάσεις..σκέψου " τι θα σε πονούσε να χάσεις περισσότερο;"
Τότε ίσως ζυγίσεις πιο σωστά..και λάβεις πιο σωστές αποφάσεις, πριν χρειαστεί να χάσεις...πριν ακούσεις το "game over,thank you for playing".

Όταν φοβάσαι τα θέλω..και επανέρχεσαι στα πρέπει

Θέλω και πρέπει.
Πρέπει και θέλω.
Δύο λέξεις..τόσα διλήμματα.
Κι όμως το "πρέπει" το επέλεξαν πολλοί και στο βωμό του θυσίασαν τα θέλω τους...το λόγο που η καρδιά τους ανέβαζε παλμούς και η ανάσα τους δυνάμωνε..
Τα άφησαν στην άκρη..νόμιζαν πως μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά..πως ήταν ο ενθουσιασμός της στιγμής..ένα θέλω που θα περάσει αν δεν έρχονται σε τριβή μαζί του..
Μα να σου πω ένα μυστικό;
Ποτέ δεν ξεχνάς το "εκεί" που η καρδιά σου ανέβαζε παλμούς και η τρέλα άγγιζε κόκκινο..
Δεν χρειάζεται να καταλάβεις τώρα..ζήσε στο πρέπει σου και η καθημερινότητα και οι..παλμοί σου, θα σου απαντήσουν από μόνα τους πως ΠΡΕΠΕΙ να ζεις μια πραγματικά ελεύθερη ζωή ...και πως τα θέλω σου δεν γίνεται να τα κάνεις να σωπάσουν ες αεί...πάντα θα σε ωθούν σε παράξενα μονοπάτια...εσύ επιλέγεις αν θα τα διαβείς μέχρι τέλους..ή αν θα επιστρέψεις στα μέρη που νιώθεις ασφαλής.
Καλή διαδρομή στα πρέπει ή στα θέλω σου λοιπόν

Ήρθα στη ζωή σου να της δώσω λίγη τρέλα και μυστήριο και να φύγω

Λένε πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται και εγώ δεν αναζήτησα αν ο λόγος αυτός θα έχει διάρκεια...
Θεωρώ πως είμαι ένας λόγος που απλά ήρθε στη ζωή σου για να σου δώσει λίγη τρέλα...λίγο μυστήριο που για καιρό είχες χάσει και χανόσουν στους καθημερινούς ρυθμούς της μέρας.
Που ήρθε για να σου μάθει μέρη που δεν είχες περπατήσει έως τώρα και να σου μάθει να ζεις τη τρέλα της στιγμής και τα θέλω στο άπειρο.
Είμαι ένας λόγος που ήρθε για να φύγει...γιατί έχεις πολλά να ζήσεις ακόμα, πολλά να απαρνηθείς και να μάθεις, μέχρι να κατασταλλάξεις σε ΈΝΑΝ σταθερό λόγο..
Μέχρι να καταλάβεις πως σ'αυτή τη ζωή λίγα θα σε κάνουν στιγμιαία ευτυχισμένο και πως ο συμβιβασμός σκοτώνει.
Μέχρι να καταλάβεις πως η ζωή δεν μετριέται σε αμέτρητα χρόνια και ώρες..μα σε στιγμές που χαμογέλασες, γιατί αυτές θα θυμάσαι, ενώ η ρουτίνα, η δουλειά και οι αρνητικοί άνθρωποι θα αποτελούν αναπόσταστο κομμάτι της ζωής σου, που εσύ εκούσια επέτρεψες..
Γέμισε λοιπόν τη ζωή σου με στιγμές που σου κόβουν την ανάσα...και όχι με ανάσες άγχους που σου "κόβουν" χρόνια από τη ζωή σου.
Εγώ λοιπόν ήρθα ΜΟΝΟ να σου δώσω μία γεύση...
Όταν θα φύγω, φρόντισε αυτή τη γεύση να την οξύνεις...να μην την χάσεις.
Και όταν μεγαλώσεις, φρόντισε να μάθεις πως όταν τα θέλω σου φωνάζουν...τα πρέπει να τα κλειδώνεις στο "ντουλάπι του μυαλού σου"..γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να σου προσφέρουν πέρα από μια συλλογή με απωθημένα που κάποια στιγμή θα επιδιώξεις λαίμαργα να ικανοποιήσεις.

Οι γυναίκες που σέβονται τον εαυτό τους..

Οι γυναίκες που σέβονται τον εαυτό τους είναι εκείνες που ξέρουν τι αξίζουν..που δεν θα δεχτούν να τις χωρέσεις στο πρόγραμμά σου όποτε σε βολεύει, δεν θα δεχτούν να είναι δεύτερη επιλογή και δεν θα κολακεύονται από καλοφτιαγμένα σχόλια και δήθεν αντριλίκια...
Είναι γυναίκες που σέβονται το σώμα και το χρόνο τους...
Δεν περιμένουν ανθρώπους για να τις ολοκληρώσουν. Είναι ολοκληρωμένες από μόνες τους...ψάχνουν ανθρώπους για να μοιραστούν όσα έχουν να δώσουν, χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα,τρέφοντας προσδοκίες...
Ξέρουν ότι αυτός ο κόσμος δεν λειτουργεί αξιοκρατικά και με ισορροπίες..
Είναι γυναίκες όμως που τα θέλουν όλα ή τίποτα...και θα μείνουν κάπου μόνο και όταν το θέλουν και νιώσουν έτοιμες..
Έχουν αυτογνωσία..
Αυτές οι γυναίκες να ξέρεις πως κάνουν "θόρυβο" χωρίς να σου φωνάξουν...έτσι θα τις αναγνωρίσεις.
Κι αυτόν τον θόρυβο δεν θα μπορέσεις εύκολα να τον διαχειριστείς, όσο κι αν τον θελήσεις στη ζωή σου για να νιώσεις ζωντανός.

The real me

Πάντα μου έλεγαν ότι το να είσαι απόλυτα ειλικρινής και 100% ο εαυτός σου είναι αρετή. Δεν μου έλεγαν όμως σε πόσους μπελάδες μπορεί να σε περιπλέξει όλο αυτό.
Όντας σε μικρή ηλικία αναρωτιόμουν γιατί ο κοινωνικός μου κύκλος και οι φιλίες μου, ενώ αρχικά ήταν πολυάριθμες, μετέπειτα υπολογίζονταν στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Πέρασα χρόνια να αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος...μέχρι που συνειδητοποίησα πως έκανα κάτι που οι άλλοι δεν έκαναν..αλλά παρ' όλα αυτά θεωρητικά τους φαινόταν σωστό και φαινομενικά το πρέσβευαν..Ήμουν ο εαυτός μου, μια αστείρευτη πηγή ενέργειας και θετικής διάθεσης που παρεξηγούνταν και προσπαθούσαν να την καλουπώσουν στα δικά τους θέλω..ώστε να μαζοποιηθεί..να μην είναι κάτι το τρανταχτά διαφορετικό..να μην τραβάει τα βλέμματα και να γίνεται αντικείμενο αρνητικών σχολίων.
Αντέδρασα, λογόφερα και επαναστάτησα...δεν μπορούσα να καλουπωθώ..να με διαμορφώσω σε κάτι που δεν είμαι...να σιγοντάρω και να ηρεμήσω την εσωτερική μου αύρα..
Και δεν θα το κάνω..δεν σκοπεύα..ακόμα κι αν αυτό συνεχίσει να αποτελεί τροχοπέδη σε μελλοντικές μου ευκαιρίες...
Ξέρω όμως πως οι ευκαιρίες που θα μου δημιουργηθούν εξαιτίας ενός "καλουπωμένου φαίνεσθαι" θα είναι παρωδικές και άνευ ουσιαστικού περιεχομένου...άρα δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις γι'αυτές..
Άλλωστε να ξέρεις...πάντα εκούσια ή όχι..θα αντανακλάς τη διαφορετικότητά σου, όσες προσπάθειες κι αν καταβάλεις να προσαρμοστείς στον ψεύτικο κόσμο τους...πάλι θα σε κακολογήσουν, θα σε παρεξηγήσουν και θα σε παραμερίσουν..οπότε ποιο το νόημα να απαρνηθείς τον πραγματικό  σου εαυτό, έστω και για λίγα λεπτά για να ανταποκριθείς σε ξένα καπρίτσια και γούστα;
Το αποτέλεσμα αργά  ή γρήγορα το ίδιο θα 'ναι..
Οπότε;;
(Παρέ)μεινε ο εαυτός σου..κράτα στενό κύκλο και άσε τους άλλους να νομίζουν πως θα παίξεις το παιχνίδι τους..

Μην αποτελειώνετε, τελειωμένες καταστάσεις

Όταν ένα επεισόδιο ή ένας κύκλος επεισοδίων φτάνει στο τέλος του, θα το καταλάβεις..δεν χρειάζεται ειδικές ικανότητες για να το αντιληφθείς..

Και προφανώς μιλάω για τον κύκλο μίας σχέσης..

Σίγουρα σε μία σχέση χρόνων θα περάσουν κι οι στιγμές που θα βαλτώσεις, θα ξανασηκωθείς..θα νιώσεις τη ρουτίνα να τυλίγει το πετσί σου...μα κάποια στιγμή θα το σώσεις...

Αν συνεχίσεις όμως να βαλτώνεις, να βαλτώνετε,  γιατί να τραβηχτείτε και οι δύο ως το βούρκο;

Γιατί να επιτρέψετε το χρόνο να σας κάνει θύμα του και τις ευκαιρίες να περνάνε επιδεκτικά μπροστά σας..κοιτώντας τες με παράμονο σαν αλυσοδεμένοι σε μια κατάσταση που εκούσια υπομένετε;

Η ευτυχία απαιτεί καθαρό μυαλό και υλοποιημένα θέλω που φωνάζουν...

Η ζωή είναι μικρή κι όταν την αφήσεις να σε προσπεράσει και το αντιληφθείς χρόνια μετά, μην νομίζεις πως κάνοντας όσα δεν έκανες θα χορτάσεις...τότε θα είσαι ένα βουλημικό πλάσμα που δεν θα χορταίνει ποτέ...που θα θυσιάζει απωθημένα στο βωμό της σάρκας και δεν θα κοραίνεται ποτέ η "πείνα" αυτή..

Μην σκοτώνεις τα θέλω σου, στα πρέπει...θα σε σκοτώσουν αυτά πιο γρήγορα...

Άδραξε τις στιγμές και το χρόνο, για να έχεις να λες πως εγώ τις επιπολαιότητες μου τις χάρηκα...με δίδαξαν και τώρα να'μαι εδώ...να συμπορεύομαι με το χρόνο και τη ζωή..να βλέπω το σενάριο των θέλω μου να παίζει..

Κι αν ήταν κακογραμμένο...θα σου πω πως το απόλαυσα on stage και backstage..

ΖΗΣΕ

Υπάρχουν κι αυτοί οι Άντρες

Υπάρχουν κι αυτοί οι Άντρες που θα σε κερδίσουν αθόρυβα...χωρίς τους κοιλιακούς τους και τις υπερβολικές κουβέντες..
Δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε καμία..ξέρουν ποιοι είναι και ξέρουν πως θα μείνουν μόνο εκεί που θα εκτιμηθεί το είναι τους..
Κάποιες φορές δεν θα τους πάρει το μάτι σου...γιατί είναι διακριτικοί...δεν θέλουν να επιβάλλονται, γιατί δεν είναι ανασφαλείς..ήρεμοι είναι κι αυτή είναι η δύναμή τους...
Αν είσαι έξυπνη, θα μείνεις στην επιλογή σου με νύχια και με δόντια...γιατί η ευτυχία σε περιμένει μαζί τους....
Αν όμως είσαι σε φάση που αναγνωρίζεις μα δεν μπορείς να δώσεις;
Τότε θα σου ευχηθώ..να το καταλάβεις πριν είναι αργά...
Γιατί στη "φασαρία" δεν βρίσκεται ο πλούτος...αλλά στα διακριτικά, η ομορφιά...
 Όμως...Άβυσσος το γυναικείο μυαλό...σε τραβάει στο βυθό και σε βουλιάζει

Σε βρήκα ..μα σ'αφήνω να φύγεις(;)

Σε βρήκα μα σ'αφήνω να φύγεις...πόσο παράλογο να είναι ένα μυαλό; Να του τα δίνουν όλα και να μην μπορεί να βρει ισορροπίες..να είναι ασταθές και να πλανάται στο χάος...
Γιατί να ξέρεις την απάντηση; Να θες και να μην μπορείς;
Να μην μπορείς να αφεθείς εκεί που η καρδιά και το μυαλό σου γαληνεύει, γιατί τα προηγούμενα ταξίδια σου σου άφησαν πληγές που μάλλον ακόμα δεν θεράπευσες...
Και δεν θες να παρασύρεις κανέναν στον βυθό σου..δεν θες να αποτελείς τον τοξικό άνθρωπο που αποτέλεσαν άλλοι για εσένα...θες να φερθείς σωστά, όπως πρέπει...αλλά αν δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου, πώς θα βοηθήσεις κάτι να κυλήσει;
Και τότε τίθεται το ερώτημα...το αφήνεις να ζήσει ελεύθερο με το ρίσκο να το χάσεις για μια ζωή; Ή παλεύεις με τον εαυτό σου και το μαζί ταυτόχρονα με το ρίσκο να καταστρέψεις την ομορφιά που χτίσατε ως τώρα;
Δύσκολη η απάντηση ε;
Μα σε κάθε σου απόφαση δεν πρέπει να 'σαι εγωιστής...κι αν νοιάζεσαι...θα σκεφτείς τον άλλον που κρατάς δέσμιο στο χάος του μυαλού σου..

Τελικά πλήρωσα τα σπασμένα όλων των προηγούμενων

Μου έλεγες πως παλιότερα ήσουν αλλιώς...ανεχόσουν περισσότερα και αν και δύσκολα έδινες ευκαιρίες...
Με μένα όμως ήταν αλλιώς...δεν είχες άλλες αντοχές...
Δεν μπορούσες να δώσεις ξανά ευκαιρίες σε ακόμη έναν άνθρωπο..δοκίμασες τα όριά σου προσπαθώντας να μου δείξεις την αγάπη...και όταν τελικά με έπεισες και μου έδειξες το δρόμο..θυμήθηκες ότι ανέχτηκες πολλά και έπρεπε να φύγεις..
Είπες πως θέλεις και αξίζεις κάποιον που θα σου φερθεί από την αρχή " όπως πρέπει"..
Θα βρεις..σίγουρα...γιατί πολλοί έχουν καθωσπρέπει συμπεριφορά..όχι επειδή τους βγαίνει..μα επειδή η κοινωνία τους έμαθε πως αν δεν φερθούν όπως πρέπει δεν θα κερδίσουν τίποτα.
Εγώ δεν ήρθα όμως για να κερδίσω, γι'αυτό με γνώρισες με γνήσιο χαρακτήρα..δεν καλουπώθηκα..ήμουν καθαρά εγώ και ό.τι άλλαζα το άλλαζα για σένα και για μένα...γιατί ήθελα..
Και τελικά έφυγες...
Μου είπες βέβαια πως αν με γνώριζες σε άλλη φάση στη ζωή σου, τώρα δεν θα με αντιμετώπιζες έτσι...με τόσα ξεσπάσματα..με τόσα νεύρα..τόσο απόλυτες αποφάσεις και ίσως να με κρατούσες ακόμα στη ζωή σου..
Αλλά σου είπα..."έλα που δεν είσαι σε άλλη φάση...αλλά σε αυτή..."
Τελικά ήμουν τα σπασμένα όλων των άλλων που σε έφτασαν στα όριά σου...τα όχι που δεν είπες έγκαιρα...οι πόρτες που δεν έκλεισες από νωρίς...
Οι άνθρωποι που δεν άφησες τη στιγμή που ήθελες..αλλά περίμενες να αλλάξουν....
Και τελικά αποφάσισες να τα εφαρμόσεις σε εμένα...με μόνη διαφορά πως σε μένα την έκλεισες...όχι τη στιγμή που ήθελες...μα τη στιγμή που έπρεπε..γιατί είπες να ακούσεις αυτό που λέει η λογική αυτή τη φορά...
Η λογική λοιπόν με άφησε να φύγω...
Η καρδιά όμως να ξέρεις θα με κρατά πάντα εκεί...κι ίσως η λογική να καταλάβει όταν θα τα κοιτώ πια από απόσταση όλα...πως τελικά έπρεπε να κάνει λίγη υπομονή ακόμη...γιατί ΙΣΩΣ να άξιζε....
Δεν θα το μάθουμε ποτέ...
Φιλιά

Κι όταν ειπωθεί το οριστικό αντίο

Ναι..μπορεί να πονάει, μα θα σου προσφέρει μεγαλύτερη ανακούφιση...
Από περιστασιακούς πόνους που ένιωθες μέχρι τώρα...δεν θα περιμένεις πισωγυρίσματα...δεν θα ελπίζεις.
Θα ξέρεις πως δεν ήσουν η πρώτη επιλογή και έτσι σε άφησε να προχωρήσεις...
Να αναπνεύσεις κι εσύ σε έναν άλλο αέρα...πριν κλειδώσει η καρδιά σου για την Αγάπη..
Να δώσεις μια ευκαιρία σε άλλη καρδιά να νιώσει τη δική σου...
Πλέον θα ξέρεις..πως πρέπει να προχωρήσεις...
Θα ξέρεις πως δεν ανήκεις εκεί...πως πάντα θα θες να είναι καλά...μα για κάποιους μήνες..ίσως και χρόνο δεν θα μπορείς να ακούς τον ήχο της φωνής....να βλέπεις τα δυο μάτια που παλιότερα έλιωναν για σένα...να αγγίζεις αυτό το κορμί που σε ποθούσε..
Μην προσπαθήσεις να βρεις απάντηση στο γιατί..μην θεωρήσεις άδικο που έφυγε..κατάλαβε μόνο πως ήταν επιλογή και πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται..
Να είσαι ευγνώμων που χάθηκε οριστικά και σε έκανε να καταλάβεις πως δεν θέλει να χαράξετε ξανά μια κοινή πορεία..από το να σε κρατά σε ανεκπλήρωτες ελπίδες μέχρι να αράξει σε άλλη αγκαλιά...
Να είσαι ευγνώμων...
Κι εσύ μην ανησυχείς...διάβασα πως
".. εκείνος που έφυγε δεν πήρε μαζί τον ήλιο..ούτε άφησε στη θέση του το σκοτάδι. Απλώς έφυγε-κάθε αντίο κρύβει μέσα του την προσμονή. Συνήθως το τελευταίο κλειδί στην αρμαθιά.μας είναι αυτό που ανοίγει την πόρτα..."(Coehlo)
Πρόσεξε όμως..μην χαριστείς εύκολα και μην δοθείς οπουδήποτε..
Παρά μόνο εκεί που θα σου προσφέρουν όσα νιώθεις τώρα να σου στέρησαν...
Ζεστασιά, επικοινωνία, τρυφερότητα και γαλήνη...
Κι ας πιστεύεις πως είχες να δώσεις πολλά ΕΚΕΙ που σε άφησαν...
Κι ας πιστεύεις ότι αυτά που είχε να λάβει κι έλαβε...αφήνοντάς σε...
Δύσκολα θα βρεθεί ψυχή να του τα δώσει χωρίς κάποιο ώφελος..
Γιατί στη κοινωνία μας...όλοι με μυαλό λειτουργούν...ελάχιστοι με ψυχή, που ρισκάρουν να χαθούν μαζί με την αγάπη που έδωσαν..αν τους αφήσουν....
Δεν πειράζει όμως...έμαθαν...μα δεν καταδίκασαν την Αγάπη..την περιμένουν..και ξέρουν πως όταν έρθει...θα θεραπεύσει τις πληγές που έμειναν μισάνοιχτες
Αντίο

Μισοτελειωμένες καταστάσεις

Ένα πράγμα που έμαθα από μικρή ηλικία είναι να λέω την αλήθεια και τις σκέψεις μου...ακόμα και τις πιο σκοτεινές..χωρίς φόβο και πάθος...
Ίσως και γι'αυτό να έχω κλειστό περίγυρο πλέον και να δηλώνω single, καθώς δεν το άντεξαν πολλοί.
Έδιωχνα ανθρώπους άπο δίπλα μου, όταν πίστευα πως δεν μπορούσα να στηρίξω τη γνωριμία μας και να προσφέρω όσα θα ήθελα στην πραγματικότητα...
Κάποιοι έφυγαν από την αρχή γιατί πίστεψαν στο φαίνεσθαι που έπλαθα, για το λόγο αυτό, και κάποιοι έφυγαν στα μισά...
Κανείς μέχρι τέλους...
Μπορεί να είναι λάθος κίνηση να διώχνεις από φόβο...μα πάντα για ένα πράγμα ήμουν περήφανος άνθρωπος...που μπορούσα να κοιτάω τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου στα μάτια...να μην αφήνω ποτέ περιθώρια αμφισβήτησης και ποτέ κενά για υποθέσεις...
Γι'αυτό και πάντα πρέσβευα την άποψη ή όλα ή τίποτα..γιατί έχω μάθει να τα δίνω όλα...κι έτσι οι ενδιάμεσες καταστάσεις μου έκαναν κακό....δεν μου έκαναν κακό από άποψη χρόνου...ήθελα και τον διέθετα...όμως μου δημιούργησαν ψυχικές φθορές....ένα μυαλό γεμάτο ερωτηματικά..ένα αδιέξοδο και ένα φαύλο κύκλο, γυρνώντας στο άτομο που τη μία φορά σε έδιωξε από τη ζωή του...ελπίζοντας πως αυτή τη φορά σε θέλει κοντά του..
Ελπίζοντας...υποθέτοντας..απορώντας....
Και ο χρόνος να περνά...και οι συζητήσεις να έχουν πάντα ως επίκεντρο το ίδιο θέμα..και να ΧΑΝΕΙΣ το χαμόγελο που κοσμεί όμορφα το πρόσωπό σου,τη διάθεση να ζήσεις στιγμές, να σε προσέξεις, αφού δεν είναι κανείς εκεί για να το κάνει και να στερείς από τον εαυτό σου τη δυνατότητα να είσαι το άτομο που ήσουν πριν το μυαλό σου αρχίσει να σου παίζει παιχνίδια...να ΖΗΣΕΙΣ το όσο σου απέμεινε....
Και όλα αυτά είτε γιατί δεν έλαβες ακόμα μια ξεκάθαρη απάντηση, ένα ναι ή ένα ξεκάθαρο όχι, που θα σε βοηθήσει να πάρεις μια απόφαση για το καλό σου..είτε γιατί φοβάσαι να ρωτήσεις..
Κι έτσι μένεις εκεί..η ζωή να περνά από μπροστά σου κι εσύ σ' ένα λαβύρινθο...να περιμένεις να σου δώσουν τις οδηγίες για την έξοδο...
Λίγοι είναι αυτοί που θα επιλέξουν να σε βγάλουν εξ' ολοκλήρου από τη ζωή τους, ώστε να σε αφήσουν να προχωρήσεις....
Και λίγοι αυτοί που όταν επιστρέψουν θα στο δείξουν με κάθε τρόπο...
Δεν ξέρω αν προτιμάς να ζεις σε μισοτελειωμένες ή μισοαρχιμένες (για να μην προδικάσω τίποτα) καταστάσεις...
Αλλά φίλε μου...είναι αλλιώς να σου λένε κάθε μέρα πως σε σκέφτονται...πως θέλουν να σε δουν και να σε αγγίξουν...να σε πάρουν ένα τηλέφωνο το βράδυ για καληνύχτα και να κάνετε σχέδια για το "μαζί"...
Εσύ που περιμένεις στα μισά....τα έχεις όλα αυτά; Κι αν τα έχεις...τα έχεις κάθε μέρα;....

Έλα να σου μιλήσω για ψυχές που "μιλάνε"

Όχι για μάτια..μάτια θα δεις πολλά να μιλάνε, στον ερωτισμό της νύχτας, στο νόημα της στιγμής...
Θα "μιλήσουν" για λίγο και μετά θα τελειώσει..
Μα έχεις δει ψυχές να μιλάνε; Δεν χρειάζεται να έχεις μπροστά σου τον άλλον για να νιώσεις την ψυχή του.
Αυτές έχουν δημιουργήσει το δικό τους κώδικα επικοινωνίας από τη πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν, από τη στιγμή που τους ένωσαν έντονες στιγμές..
Αυτές οι ψυχές πονάνε μαζί..κάθε δύσκολη στιγμή του ενός νιώθουν έναν κόμπο να τις σφίγγει..δεν χρειάζεται να ζητήσουν βοήθεια και ζεστασιά..το ξέρουν πριν ειπωθεί.
Αλλά τι να σου λέω κι εσένα; Τι να ξέρεις για ψυχές που μιλάνε;
Λίγοι τόλμησαν να τις κρατήσουν ενωμένες...
Οι περισσότεροι φοβήθηκαν αυτό το παράξενο συναίσθημα..ήταν αρκετά έντονο να το διαχειριστούν..κ έτσι προτίμησαν τα μάτια που μιλάνε...και τις λέξεις για να δηλώνουν πως νιώθουν σε καρδιές που δεν καίνε... που είναι απλά χλιαρές..
Τι να σου λέω κ εσένα..;
Λίγοι οι μακάριοι που το ζήσαν και το ζουν ακόμα αυτό το "θαύμα της ευτυχίας"...oι υπόλοιπες απλά σκορπίζονται χώρια

Το αραιά και που, σκοτώνει πιο πολύ από το καθόλου

Για ποικίλους λόγους...
Αρχικά γιατί υποθέτω πως είναι κάτι που θα τελείωσε...και το να έρχεσαι σε επαφή με την πληγή σου, δεν ξέρω κατά πόσο σε βοηθάει να την επουλώσεις και να προχωρήσεις..
Κατά δεύτερον...σου δίνει ελπίδες, για κάτι που ίσως δεν έπρεπε να έχεις και ξέρουμε πως οι ελπίδες μπορούν πολλές φορές να σε σκοτώσουν.
Δεν σημαίνει πως δεν νοιάζεσαι ακόμα γι'αυτόν τον άνθρωπο..πως δεν θες να μαθαίνεις νέα του..αλλά θες πρώτα να ξεχάσεις..να γιατρέψεις πληγές, γιατί ξέρεις πως η επικοινωνία αυτή πάλι θα παγώσει ξανά και πως  απ'τη πλευρά του άλλου είναι κυρίως φιλική και δεν συνάδει με τη δική σου..
Αυτό είναι που σε πονάει περισσότερο...
Κι όταν το πρόσωπό σου φωτίζεται με χαμόγελο για λίγες στιγμές μπροστά από μια οθόνη...τις περισσότερες ώρες της μέρας, σκοτεινιάζεις...παλεύεις με αναμνήσεις..με το θεριό της απώλειας μέσα σου...και όλα σου φταίνε
Εκεί που ήσουν σχεδόν προετοιμασμένος να ξεχάσεις..να προχωρήσεις...όχι σε άλλη αγκαλιά..αλλά να χαμογελάσεις ξανά..να πάρεις τα πάνω σου..φτου κι από την αρχή!!!.Γιατί πάλι ήρθε να σου τα θυμίσει ..ακόμα κι αν δεν αναφέρθηκε στα όσα ζήσατε...
Γιατί ξέρεις πως αν δεν ακούς αυτόν τον άνθρωπο κάθε μέρα...κάθε στιγμή που έχετε χρόνο...παρά μόνο αραιά και που...ξέρεις πως το μέλλον του δεν το ονειρεύεται μαζί σου...δεν έχει την ανάγκη της φωνής σου για να φτιάξει η μέρα κι η διάθεσή του..
Και τότε θυμώνεις με σένα...που δεν αποφασίζεις να ζητήσεις μία παύση από την κατάσταση..μέχρι να συμβιβαστείς κι εσύ με την ιδέα...γιατί φοβάσαι μην χάσεις αυτήν την επικοινωνία μια για πάντα..
Και θυμώνεις και με τον άλλον...που δεν αντιλαμβάνεται ότι το ενδιαφέρον του, πέρα από το ότι σε συγκινεί δεν παύει να σε πονά....γιατί πάντα θα σου δίνει μια ανεκπλήρωτη ελπίδα.......

Όταν μια μέρα ξυπνάς...κ ξέρεις τι θες

Δεν είναι ότι ένα πρωί ξύπνησες και έμαθες τι ζητάς...όλο αυτό ήταν προεργασία μηνών και χρόνων, έπειτα από ατέλειωτες ώρες εσωτερικού μονολόγου και συζήτησης με τον εαυτό σου...
Ίσως αυτό το πρωί να ξύπνησες έτσι...επειδή επανειλημμένα λαμβάνεις συμπεριφορές που θεωρείς ότι απλά δεν σου αξίζουν...
Το τι αξίζεις πλέον το ξέρεις...ξέρεις τι έχεις να δώσεις και ποιος είσαι..
Πλέον ξέρεις πως αν ζητήσεις..δεν έχει νόημα να λάβεις..γιατί το σημαντικό είναι να σου δίνουν αν το επιθυμούν, χωρίς να το ζητήσεις..
Μην φωνάξεις, για να βρεις το δίκιο σου..θα νομίζουν πως για να φωνάζεις έχεις άδικο.."μίλα" με τη σιωπή σου...
Απομακρύνσου..αν δεις ότι δεν σου φέρονται με εκτίμηση και σεβασμό...όταν δεν αναγνωρίζουν την αξία σου..ή δεν πιστεύουν σε αυτήν..
Μην ζητήσεις τα ρέστα και μη θυμώσεις...
Θα αναγνωριστείς...ακόμα κι όταν είσαι πλέον μακριά.
Το σημαντικότερο είναι να νιώθεις τυχερός για αυτό που είσαι..να νιώθεις υπερήφανος για τον ψυχικό πλούτο που έχεις να χαρίσεις απλόχερα σε όσους σε εμπιστευτούν...
Και πίστεψέ με...σ'αυτή τη σκάρτη και ψεύτικη κοινωνία μείναμε λίγοι οι ξεχωριστοί...και ακόμα πιο λίγοι αυτοί που θα μας πιστέψουν..που θα πιστέψουν την αλήθεια μας και θα θέλουν να αγγίξουν την ψυχή μας..
Κι αν τελικά κανείς δεν μας πιστέψει..η αγάπη κι η δύναμη που έχουμε μέσα μας θα βρει τρόπους να δοθεί....
Μάθε πως τίποτα δεν πάει χαμένο..το ότι οι υπόλοιποι απλά προτίμησαν να σε χάσουν από τη ζωή τους, σκέψου πως έδωσε προβάδισμα σε όσους θέλησαν να σε κρατήσουν σε αυτήν..

Τα "χαλασμένα" ξαναφτιάχνουν;

Κι αν ξαναφτιάξουν, διαρκούν;
Αυτός ήταν ο αποψινός μου προβληματισμός...
Μου είπαν πως το γυαλί αν ραγίσει και μείνει καιρό ραγισμένο δεν ξανακολλάει...
Το πιστεύω...αλλά πάντα έχω κι έναν αντίλογο που μου λέει πως αν οι δυο καρδιές είναι δυνατές, μπορούν να γιατρευτούν και να πορευτούν από κοινού...Αυτό που δεν τις αφήνει όμως να εκτελέσουν κοινή πορεία είναι ο εγωισμός, το πείσμα και πολλές φορές τα εμπόδια που τίθενται μπροστά τους..που αν παλιά τα έβλεπαν ως πρόκληση για να τα προσπεράσουν μαζί...τώρα τα βλέπουν ως αδυναμία να ανταπεξέλθουν....
Ξέρω κάτι όμως....και πάντα το έλεγα ...αν ακόμα τα θετικά ήταν περισσότερα από τα αρνητικά που σημάδεψαν τους 2 ανθρώπους  κι η ιστορία τους έμεινε κάπου στη μέση...είναι κρίμα να μην δουν και τη συνέχεια...που μπορεί να είναι καλύτερη και από την αρχή...γιατί πλέον κι οι δυο καρδιές ωρίμασαν..έμαθαν η μια την άλλη..και ξέρουν ποια λάθη ν'αποφύγουν....
Το αν όλα σε φωνάζουν να γυρίσεις ξανά στον ίδιο δρόμο....θα το καταλάβεις , μόνο όταν θα έχεις τριγύρω σου κι άλλες επιλογές...αλλά εσύ θα έχεις τη μαγκιά να επιλέξεις την μοναξιά.

Γιατί όπως είπε κι ο Κοέλιο " Στη μοναξιά θα καταλάβουν και θα σεβαστούν τον έρωτα που έφυγε. Στη μοναξιά θα μπορούν να αποφασίσουν αν αξίζει να του ζητήσουν να γυρίσει ή αν πρέπει να αφήσουν τόσο εκείνον όσο και τον ίδιο τους τον εαυτό να πάρει άλλο δρόμο".
Εκεί θα πάρεις την απάντηση ....αν όμως την έχεις ήδη..σκέψου...τα εμπόδια και το παρελθόν είναι τόσο δυνατά, ώστε να σας διαλύσουν; Ή εσείς τόσο αποφασισμένοι, ώστε να τα γκρεμίσετε και να πορευθείτε στο όνειρο που με κόπο χτίζατε και θα χτίσετε;

Σπάνιοι οι σεξπιρικοί έρωτες...οι δυνατοί ελάχιστοι....πολλοί οι "βολεμένοι"

Σ'ευχαριστώ που μου 'δωσες τη δύναμη να χαμογελάω

Σ'ευχαριστώ Θεέ μου που μου 'δωσες τη δύναμη να χαμογελώ και στα δύσκολα.

Να μην κρατώ κακία και θυμό σε όποιον είπε θα είναι δίπλα μου και δεν το 'κανε...απλά ν'απομακρύνομαι.

Σ' ευχαριστώ που με έκανες νωρίς να καταλάβω τις πραγματικές αξίες της ζωής....

Ότι αν δεν έχεις υγεία,δεν μπορείς να έχεις τίποτα..αν δεν έχεις μια οικογένεια να σε αγαπά...ίσως και να 'σαι μόνος σου...

Και πως αν θες μπορείς να αγαπήσεις και να αγαπηθείς...όλα είναι θέμα θέλησης και έμαθα πως η δύναμή μου, εμού και κάθε ανθρώπου, στα δύσκολα είναι και πρέπει να είναι το Χαμόγελό...

Δίνοντας μια φωτεινή νότα αισιοδοξίας στο γκρίζο...

Έτσι πρέπει να κάνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος που στηρίζεται αποκλειστικά στις δυνάμεις του και δεν ζητάει βοήθεια και στήριγμα από κανέναν..

Κι αν κάποιος θελήσει να του προσφέρει ένα χέρι βοηθείας και λίγη συναισθηματική ζεστασιά...θα είναι για εκείνον μια ευχάριστη έκπληξη, που θα σου ανταποδώσει με την πρώτη ευκαιρία :)

Για μια γυναίκα βιασμός δεν είναι μόνο ο σαρκικός

Βιασμός δεν είναι μόνο ο σαρκικός....
Είναι ο βιασμός της ψυχής της...όταν δεν μπορεί να αφεθεί ξανά εύκολα στα χέρια κάποιου άλλου....να αγαπήσει..να δεθεί και το κυριότερο να εμπιστευτεί...
Είναι όταν νιώθει "μολυσμένη" από άσχημες συμπεριφορές...ψυχολογικό πόλεμο...υποσχέσεις ανεκπλήρωτες...
Είναι όταν σου δίνει το κορμί της και κάποια στιγμή απλά σου περνάει....τότε νιώθει προδομένη και σκέφτεται πως κάθε επόμενος θα της φερθεί το ίδιο...
Είναι όταν της ανοίγεις μια πληγή κι αποποιείσαι τις ευθύνες..και την αφήνεις μόνη της να το περάσει...
Να γίνει μόνη της ένας άνθρωπος ολόκληρος και δυνατός...επιφυλακτικός με τους άλλους..
Μόλις όμως ξεπεράσει το "βιασμό" της...θα σε ευχαριστήσει για όλα...γιατί μπορεί να έγινε ένα τέρας πια...μα ξέρει πως πλέον μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία..κι αν κάποιος έρθει να ρίξει τα τείχη της...
Δεν θα το επιτρέψει με ευκολία....θα το επιτρέψει ίσως αν τελικά ο άλλος της αποδείξει ότι δεν θα φύγει στα μισά...θα την αποδεχτεί για το παρελθόν της..το παρόν της, γι' αυτό που θέλει να γίνει στο μέλλον..και το κυριότερο..για τις παραξενιές της...
Θα έχει μια αγκαλιά κάθε λεπτό για εκείνη...κ ένα "ήρεμησε, είμαι δίπλα σου" κάθε στιγμή που το χρειάζεται....
Κι αν αυτό δεν γίνει ποτέ..θα ξέρει..πως αυτή θα είναι πάντα δίπλα της..στον εαυτό της!

ΠισωΓυρίσματα

3 2 1...λήψη 2η...

Δεν λέω πρώτη...γιατί για να υπάρξει πισωγύρισμα η πρώτη έγινε ήδη και δεν βγήκε όπως θα θέλαμε...έτσι αφού ήλθον, είδον και απήλθον..συλλογιστήκαμε λίγο παραπάνω παρέα με τη μοναξιά μας αποφασίσαμε να δεχτούμε ένα πισωγύρισμα..με φόβο αλλά και πάθος ..

Κι όμως λένε πως όταν κάτι σε σκότωσε μια φορά, τη δεύτερη θα σε αποτελειώσει...γιατί θα θρυψαλλιάσει τα ήδη σπασμένα σου κομμάτια..

Αλλά πιστεύεις πως υπάρχουν εξαιρέσεις και πως αυτό που σου λένε " δεν επέστρεψα για να σε καταστρέψω" το εννοούν....

Εν τέλει όμως βλέπεις πως η 2η...3η ...4η λήψη καταλήγουν σε μία καλογυρισμένη τραγωδία με εσένα πρωταγωνιστή στο καλύτερο δράμα...να κοιτάς μόνο προς τα πίσω...

Δεν ξέρω αν σου αρέσει τόσο το μελό...αλλά θα σε ρωτήσω....

Πόσες λήψεις ακόμα θα επιλέξεις για το ίδιο έργο;

Να σε νοιάζονται και να το νιώθεις..

Σήμερα ένιωσα μια νοσταλγία....μια θλίψη...μου έλειψε να νιώθω πως με νοιάζονται καθημερινά...να έχω να προσμένω ένα "καλημέρα, να προσέχεις" και ένα "καληνύχτα...θα σε σκέφτομαι"...
Ένα "τι σε βασανίζει;" και ένα
"Εγώ είμαι δίπλα σου σε όλα"...
Όλα αυτά δεν μπορεί να στα προσφέρει καμία σαρκική επαφή..παρά μόνο το "άραγμα μια ψυχής σε μία άλλη"..η σιγουριά και η ασφάλεια...το νοιάξιμο και η δοτικότητα...
Είναι ωραίο να σε νοιάζονται αφού....

Δώσε λόγους σε μια γυναίκα για επανάσταση

Κάποτε γνώρισα έναν Άντρα...ήταν από αυτούς που τιμούσαν τα παντελόνια τους..από αυτούς που ήξεραν πως να φερθούν σε μια γυναίκα..πως να την κάνουν να τους θέλεις...
Ένας τέτοιος Άντρας μου έμαθε τι να ζητάω..
Ήταν τρελός κι αλλοπρόσαλλος σαν εμένα..
Μπορούσε, όταν μπορούσα..κι ας του πα ότι δεν ήθελα...
Ανοιγόταν, όταν δεν μιλούσα...κι απλά διατηρούσα τη σιωπή μου...
Με διεκδικούσε στιγμές που πείσμωνα..κι από φόβο έλεγα να φύγω...
Αυτά δεν τον έκαναν λιγότερο Άντρα, που τρέχει πίσω από μια γυναίκα...αλλά έναν Άντρα που ήξερε να κατακτά το "γέρας του στον πόλεμο"..
Και τότε έγινα μια τρελή επαναστάτρια..που και ήθελε και μπορούσε..
Τώρα μην με ρωτάς γιατί αυτός ο Άντρας δεν είναι εδώ..ίσως και να 'φυγε για τους ίδιους λόγους που ήρθε...
Μα αυτός μου έμαθε να μην κάνω εκπτώσεις στα θέλω μου...να θέλω λόγους για επανάσταση...να γίνομαι τρελή, όταν μου δείχνουν επίμονα πως με θέλουν συμμέτοχη στην τρέλα..
Άλλωστε..ξέρεις καμιά γυναίκα να μην μπορεί όταν θέλει;
Απλά θέλει να τις δώσεις λόγους..όχι λόγια...
Ξέρεις..πράξεις...

Welcome to our BRAIN WORLD

Ένας κόσμος προσβάσιμος από λίγους σε κάθε άτομο...που πληρεί ανείπωτα κριτήρια και ασταθή, που εξαρτάται από λογοπαίγνια και κατάλληλα ερεθίσματα..
Δεν έχουν καταλάβει πολλοί πως η δύναμη του να κυριαρχείς εγκεφαλικά είναι ανώτερη από την σαρκική κυριαρχία..καθώς το πρώτο συνεπάγεται το δεύτερο...ενώ το δεύτερο..λυπάμαι..πως όχι..
Οι άνθρωποι οι εγκεφαλικοί ..ελάχιστοι..που επιζητούν την εγκεφαλική ανταρσία... την ολική αναστάτωση των εγκεφαλικών τους κυττάρων, ώστε να ασχοληθούν με τον άλλον...
Μην γελαστείς πως επειδή κατέχεις τη θεωρία και το γλωσσικό πλούτο, θα βγεις νικητής..γιατί τότε σίγουρα θα βγεις χαμένος φίλε μου.... το εγκεφαλικό παιχνίδι δεν είναι μόνο λεκτικό..καθώς η θεωρία..προυποθέτει και πράξη..
Κι όταν καταφέρεις να συγχρονίσεις αυτά τα δύο στο ίδιο επίπεδο..τότε σίγουρα η εγκεφαλική κυριαρχία είναι δική σου..;)
GOOD LUCK TO THE BRAIN WORLD

Μια Γυναίκα

Μια Γυναίκα δεν έχει συγκεκριμένη ηλικία...ούτε συγκεκριμένη εμφάνιση..θα "ακούσεις",ίσως, το περπάτημά της να πλησιάζει,θα χαθείς στην θέα της, όχι επειδή είναι όμορφη ή προκλητική...μα επειδή ελκύει με την ανεξαρτησία και τη σιγουριά της....Μια τέτοια Γυναίκα δεν έχει ανάγκη από κοπλιμέντα κι άδεια κρεβάτια για να επιβεβαιωθεί....ξέρει ποια είναι και τι αξίζει...
Είναι μια Γυναίκα, που αν επιλέξει να είναι με κάποιον...αυτόν τον κάποιον τον θέλει ανεξάρτητο κι αποφασιστικό, όπως εκείνη...να ξέρει να διεκδικεί αυτό που θέλει...να την κερδίσει εγκεφαλικά...
Δεν θα το παίξει δύσκολη.Αν την κερδίσεις,θα σου δοθεί από την πρώτη στιγμή...δεν υπάρχουν ταμπού για εκείνη στον έρωτα..
Μια Γυναίκα, τη σχέση τη θεωρεί ελευθερία για τον καθένα από τους δύο..και όχι δέσμευση..ελευθερία ο καθένας να συνεχίσει να ζει, όπως ζούσε, συνοδευόμενο αυτή τη φορά και από το ΜΑΖΙ.Ποτέ δεν θα σου απαγορεύσει....παρά μόνο θα συζητήσει....ποτέ δεν θα σου φωνάξει...παρά μόνο θα σε κοιτάξει έντονα, γιατί θα έχει θυμώσει..ποτέ δεν θα αρνηθεί τα λάθη της...
μα σίγουρα φίλε μου..θα σου γκρινιάξει, όταν την παραμελήσεις..γιατί γυναίκα είναι κι αυτή........μα μπροστά σε όλα όσα έχει να σου προσφέρει..η γκρίνια θα είναι απλά ένα ψεγάδι της....